….Η ΕΥΛΟΓΙΑ των σταφυλιών κατά τη Μεταμόρφωση
κατανοείται μέσα από τις θεολογικές, ανθρωπολογικές και κοσμολογικές διαστάσεις
της εορτής αυτής.
Ο
Κύριος «ημέρας εξ» η «ωσεί ημέρας οκτώ», μετά την πρόρρηση του Πάθους
Του,«εις όρος υψηλόν… μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών (Πέτρου, Ιακώβου και
Ιωάννου), και έλαμψε το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος,τα δε ιμάτια αυτού
εγένετο λευκά ως το φως».
Αυτός είναι ο Δημιουργός του
κόσμου,αλλά και ο κυρίαρχος των εσχάτων. Αυτός είναι η άμπελος «εν ουρανοίς μεν
έχουσα την ρίζαν, επί γης δε τα κλήματα·άμπελος κλαδευομένη το σώμα, αλλ οὐ την ρίζαν· άμπελος μετά τρίτην
ημέραν του κλαδευθήναι βλαστάνουσα τον βότρυν της αναστάσεως».
Είναι φυσικό, λοιπόν, με τη Μεταμόρφωση του
Κυρίου να φωτίζεται και να δοξάζεται ολόκληρος ο κόσμος.
Η κτίση φαιδρύνεται και
αποκτά τη λαμπρότητα που είχε κατά το χρόνοτής δημιουργίας. Γι αὐτὸν ακριβώς το λόγο και η κτίση,
ανταποκρινόμενη δοξολογικά σ αὐτὴ τη
δωρεά και την ελπίδα, αναφέρεται πρόςτό Δημιουργό της και τον ευχαριστεί, αλλά
και η Εκκλησία στην πιο κατάλληλη
εορτή, της Δημιουργίας και των Εσχάτων της
ανανέωσης και της ελπίδας, συνηθίζει να ευλογεί τον κόσμο και τις απαρχές
του, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι η ανανέωση αρχίζει από το Θεό, περνά μέσα από τη
φύση και καταλήγει στη σωτηρία του ανθρώπου.
Η ευλογία
των σταφυλιών, των αντιπροσωπευτικών αυτών απαρχών του κόσμου, είναι μία
λειτουργική πράξη που τονίζει–ιδιαίτερα τη δοξολογική και ευχαριστιακή προσφορά
της ύλης και των καρπών της γης στο Δημιουργό Θεό και κτίστη των απάντων.
Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν ο καρπός αυτός τής αμπέλου μας δίδει το
κρασί, που ο Χριστός ευλόγησε στην Κανά, για να τονίσει την εν Χριστώ
μεταμόρφωση του κόσμου,αλλά και μας το παρέδωσε στο Μυστικό Δείπνο, ως το
στοιχείο εκείνο, που μαζί με το ψωμί, την ώρα της θείας Λειτουργίας
αφθαρτοποιούνται χαρισματικά, μεταποιούμενα σε Κυριακό «σώμα και αίμα»,
θεία Ευχαριστία.
Εκτὸς τούτων, η ευλογία των
σταφυλιών τονίζει και την ανάγκη συνεχούς πνευματικής καρποφορίας και
μεταμορφωτικής πορείας του ανθρώπου, καθόσον «οι τω ύψει των αρετών
διαπρέψαντες, και της ενθέου δόξης αξιωθήσονται».
Περιοδ. « Εφημέριος», Σεπτέμβριος 2000, σελ.
11-14
