...Σ ὅλα στάθηκε
τύπος και υπογραμμός για τις καλές γυναίκες, στη φρονιμάδα, στην ταπείνωση,
στην υπομονή, στην αγιότητα, στην αφοσίωση και στη νοικοκυροσύνη. Νοικοκυρούλα
δώδεκα χρονών, τότε που αφιερώθηκε στο Ναό, νοικοκυρά και στα γεράματά της, που
κόντευε η ώρα να φύγει από τον κόσμο !
Δεν κλαίτε, εσείς που αφήνετε τα σπίτια σας,
κοπέλλες ανύπαντρες, είτε μητέρες, και γυρίζετε στις διασκεδάσεις, δεν
δακρύζετε που βλέπετε την Παναγία να είναι αφοσιωμένη στο σπίτι της και να
υπηρετεί τον εαυτό της και τους δικούς της, η Παναγία που την υπηρετούσανε οι
Άγγελοι ! Και που σας δείχνει τον εαυτό της για παράδειγμα σε όλα, ώστε να
κάνετε ευτυχισμένο το σπίτι σας και τους δικούς σας, με τη μοσχοβολιά της
νοικοκυροσύνης ! Την Παναγία είχανε πάντα για παράδειγμα οι γυναίκες της
Ελλάδας, και με τη φρονιμάδα τους ανακουφίζανε τον άνδρα τους, παρηγορούσανε
τις πίκρες του, κάνανε παιδιά καλά, υπομονεύανε στις δυστυχίες, οικονομούσανε
το σπίτι τους, ενώ τώρα, με τον κακό δρόμο που πήρανε πολλές απ αὐτές, για να
γίνουνε «πολιτισμένες», το σπίτι έχασε τη ζέστη του, σαν την φωλιά
που την παράτησε το πουλί, ο άνδρας έγινε αδιάφορος, τα παιδιά πήρανε κακή
ανατροφή, η ζωή έγινε βαρετή, κι όλα πάνε κατά γκρεμνού.
Αφού λοιπόν ετοιμάσθηκε η Παναγία, ξάπλωσε
στην κλίνη της, ευπρέπισε τα ρούχα της, σταύρωσε τα άχραντα χέρια της απάνω στο
στήθος της, και περίμενε τον Γυιό της να πάρει την ψυχή της. Πως να παρασταθεί
με λόγια η επίσημη στιγμή εκείνη ! Μέσα σ’ εκείνο το απόμερο σπίτι της Γεθσημανή,
η Παναγία γρηά (το Ρόδον το Αμάραντον), ολομόναχη να περιμένει τον θάνατο, σαν
άνθρωπος που ήτανε, σταυροχεριασμένη, με τα πόδια της κοντά τόνα στο άλλο, με
τα βλέφαρα κλεισμένα. Και να λέγει, χωρίς να ακούγεται : «Απόστολοι, εκ
περάτων συναθροισθέντες ενθάδε Γεθσημανή το χωρίον, κηδεύσατέ μου το σώμα. Και
συ, Υιέ και Θεέ μου, παραλαβέ μου το πνεύμα.» .
«Και γενομένης βροντής μεγάλης, παρεγένοντο οι
Απόστολοι πάντες εκ των περάτων της γης δια νεφελών προς το κηδεύσαι το
άχραντον αυτής σώμα. Και σχηματισθείσα επί της κλίνης, παρέθετο την αγίαν αυτής
ψυχήν εις τας χείρας του Υιού και Θεού αυτής».
Εκτός από τους Αποστόλους, βρεθήκανε στην
κήδευση της Παναγίας και τέσσαρες ιεράρχες, ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, ο
Άγιος Ιερόθεος, ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης κι ο Άγιος Τιμόθεος.
