Του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητού
Α΄ ΜΕΡΟΣ
Τώρα με την Χάριν της θα ομιλήσωμε περί της
εξόδου και της Μεταστάσεως αυτής από τον παρόντα κόσμον εις την αιώνιον
Βασιλείαν του Υιού της. Είναι όντως φαιδρά και χαρμόσυνος για την ακοήν των
φιλοθέων η τοιαύτη διήγησις. Όταν, λοιπόν, ο Χριστός, ο Θεός μας,
ευδόκησε να μεταθέση την παναγίαν και πανάμωμον μητέρα του από τον κόσμον αυτόν
εις την Βασιλείαν του, προκειμένου να λάβη τον άφθαρτον στέφανον των υπερφυών
αγώνων και αρετών της, να την τοποθετήση θεομητροπρεπώς «εκ δεξιών του,
περιβεβλημένην με πορφύραν και πεποικιλμένην εν ιματισμώ διαχρύσω» (Ψαλμ. μδ ,
12) και να την ανακηρύξη Βασίλισσαν πάντων των κτισμάτων, οδηγών αυτήν εις το
εσώτερον του καταπετάσματος και εγκαθιστών εις τα επουράνια Άγια των Αγίων, της
εγνωστοποίησε εκ των προτέρων την ένδοξον αυτής μετάστασιν. Απέστειλε πάλιν εις
αυτήν τον αρχάγγελον Γαβριήλ για να της αναγγείλη την ένδοξον εκδημίαν της,
καθώς άλλοτε την θαυμαστήν αυτής σύλληψιν. Την επεσκέφθη λοιπόν ο αρχάγγελος
και της επέδωσε ένα κλάδον φοίνικος, σύμβολον της νίκης, το οποίον είχε
άλλοτε χρησιμοποιήσει ο λαός υποδεχόμενος εις την Ιερουσαλήμ τον Υιόν της, τον
νικητήν του θανάτου και εξολοθρευτήν του Άδου. Ομοίως και τώρα ο Γαβριήλ δίδει
αυτόν τον κλάδον εις την Παρθένον, ως σύμβολον της νίκης κατά πάντων των δεινών
και της καταλύσεως του θανάτου, λέγοντας· «Ο Κύριος και Υιός σου σε
προσκαλεί: Έφθασε η ώρα να έλθης πλησίον μου, ω καλή μήτερ μου ( Άσμ.
ασμ. β , 10 και 13). Για τούτο με απέστειλε πάλι να σου ανακοινώσω, ω
«ευλογημένη εν γυναιξί», ότι σήμερα θα ευφράνης, ω Κεχαριτωμένη, τις ουράνιες
στρατιές με την άνοδόν σου και θα λαμπρύνης περισσότερον τις ψυχές των αγίων,
καθώς έπλησες ευφροσύνης τους ευρισκομένους εις την γην. Αγάλλου και συ μαζί
τους καθώς άλλοτε το είχες φανερώσει, διότι από τώρα θα σε μακαρίζουν εις τους αιώνας
όλα τα λογικά κτίσματα, «πάσαι αι γενεαί». «Χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά
σου». Οι προσευχές και οι ικεσίες σου ανέβησαν εις τον ουρανόν, προς τον Υιόν
σου, όθεν κατά το αίτημά σου σε προστάζει να αφήσης τον κόσμον αυτόν και να
ανέλθης εις τα ουράνια σκηνώματα για να είσαι αιωνίως μαζί του, εις την
αληθινήν και αιωνίαν ζωήν». Καθώς ήκουσε η αγία Θεοτόκος τους λόγους τούτους
επλήσθη χαράς και έδωσε εις τον άγγελον την ιδίαν, όπως και παλαιά, απόκρισιν:
«Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτόμοι —και τώρα— κατά το ρήμα σου⋅ και απήλθεν απ’ αυτής ο άγγελος» (Λουκ. α ,
38). Τότε η υπερευλογημένη και ένδοξος Θεοτόκος Μαρία ηγέρθη και αγαλλομένη
επορεύθη εις το όρος των Ελαιών για να απευθύνη προς τον Κύριον εν ησυχία τις
ευχαριστίες και τα αιτήματά της γι’ αυτήν την ιδίαν και για τον κόσμον όλον.
Όταν ανέβη εις το όρος, ύψωσε τα χέρια και προσέφερε την λογικήν λατρείαν εις
τον Υιόν της, τις δεήσεις και τις ευχαριστίες της. Συνέβη τότε ένα μέγα θαύμα,
το οποίον γνωρίζουν εκείνοι που ηξιώθησαν της τοιαύτης εμπειρίας και δι’ αυτών
έφθασε έως εμάς. Ενώ, δηλαδή, προσηύχετο και παρακαλούσε τον Κύριον μέσα εις
μίαν πραγματικήν μυσταγωγίαν, όλα τα εκεί ευρισκόμενα δένδρα έκλιναν προς την
γην και την προσεκύνησαν.
Από το βιβλίο Ο βίος της Υπερευλογημένης
Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου
Μαρίας,
εκδ. Ιερού Κελλίου Αγ. Νικολάου
«Μπουραζέρη»,
Άγιον Όρος.