Ποιός είναι σήμερα ήσυχος, ποιός δεν ανησυχεί,
ποιός δεν έχει βασανισμένη την καρδιά του;
Σπανίως συναντάς ήρεμο άνθρωπο.
Υπάρχουν ακόμη και κάποια παιδιά που είναι όμοια με τους μεγάλους που έχασαν
την υπέροχη γοητεία, η οποία σε προσελκύει, σε τραβάει στα παιδιά. Οι νεαροί
ζουν σαν να έχουν πυρετό, οι μεγάλοι έχουν τεντωμένα «νεύρα», οι ηλικιωμένοι
στερήθηκαν τη χαρακτηριστική τους ηρεμία, την ψυχική τους ειρήνη. Η ζωή έβαλε
σε όλα τη σφραγίδα της . Όλα είναι σε αναβρασμό.
Αν ζήσατε στις όχθες κάποιου μεγάλου
ποταμού με άφθονα νερά, τότε ξέρετε ότι καθώς λυσσομανά το ποτάμι και τα κύματα
αναταράζουν τη βάρκα και ετοιμάζονται να τη βυθίσουν στην υδάτινη άβυσσο, οι
πλέοντες δεν πρέπει να χάσουν την ετοιμότητα του πνεύματος. Αντίθετα,
πρέπει με πολλή δύναμη να εργασθούν για να παλέψουν εναντίον του φοβερού
στοιχείου και να σώσουν τη ζωή τους.
Και καθένας για να εκπληρώσει το χρέος
του, το χρέος του χριστιανού και του Ρώσου πολίτη, τον σημερινό καιρό
χρειάζεται ψυχική ειρήνη, ηρεμία πνεύματος. Κι αυτό θα γίνει, όταν η καρδιά μας
φλέγεται από την πεποίθηση ότι ο πανταχού παρών Κύριος και Πατέρας μας, που
βασιλεύει σ’ όλο τον κόσμο και κατευθύνει τα πάντα προς το αγαθό δεν θα
εγκαταλείψει εμάς τους αδύνατους και ανήμπορους, ότι Αυτός οδηγεί τη ζωή του
καθενός από μας, τα πλάσματά Του , και ότι ούτε μια τρίχα της κεφαλής μας ,
κατά το λόγο του Σωτήρος Χριστού, δεν πέφτει χωρίς το θέλημά Του.
« Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την
ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.». Αυτή είναι μια εκφώνηση την οποία συχνά
ακούμε κατά τη Θεία Λειτουργία. Ας αντηχεί όχι μόνο στ’ αυτιά μας , αλλά ας
φθάνει μέχρι την καρδιά, μέχρι το βάθος της και ας βρίσκει εκεί ειλικρινή και
καταφατική απόκριση .
«Γεννηθήτω το θέλημά Σου». Τα λόγια
αυτά της Κυριακής προσευχής , σαν τις θωπευτικές θερμές ακτίνες του ήλιου, ας
θερμαίνουν την ύπαρξή μας χύνοντας σ’ αυτήν τη μακάρια ειρήνη και την ήσυχη
στάση μας σε όλες τις δυστυχίες και τις χαρές της ζωής, ενισχύοντας την σε κάθε
δραστηριότητα που επιβάλλεται σε κάθε θέση η κατάσταση που βρισκόμαστε.
Το να παραδώσεις τον εαυτό σου στη θεία
καθοδήγησή , το να μπεις κάτω από τη ζεστή και γεμάτη αγάπη σκέπη του Θεού,
αυτός είναι ο σπουδαιότερος όρος μιας ευτυχισμένης ζωής…
Θεωρούμε κατάλληλη την στιγμή, χάριν
νουθεσίας, να παραθέσουμε τη διήγηση για κάποιο μοναχό ο οποίος υπέταξε το δικό
του θέλημα στο θέλημα του Θεού και απόλαυσε μεγάλη ειρήνη στην ψυχή του,
λαμβάνοντας από τον Θεό το ιαματικό χάρισμα. Πολλοί ασθενείς γίνονταν καλά μόνο
με το άγγιγμα του ενδύματός του. Παντού συναντούσε μεγάλο σεβασμό για το
πρόσωπό του. Μεταξύ αυτών, οι αδελφοί της μονής εκπλήττονταν πολύ με όσα
γίνονταν από το συμμοναστή τους, επειδή δεν παρατηρούσαν σ’ αυτόν κανένα
ιδιαίτερα εξέχον ασκητικό αγώνισμα, ούτε αυστηρή νηστεία, ούτε υπερβολικούς
κόπους, ούτε κάτι άλλο. Ζούσε όπως όλοι οι άλλοι. Ένα μόνο πράγμα κρατούσε με
αυστηρότητα. Όλα όσα του συνέβαιναν τα δεχόταν πρόθυμα και ευχαριστούσε γι’
αυτά τον Θεό. Ένα τον διέκρινε: Είχε παραδοθεί ολοκληρωτικά στο θέλημα του
Θεού.
Κάποτε που ο μοναχός αυτός θεράπευσε κάποιους
αρρώστους χωρίς κανένα ιατρικό μέσο δια της ζώσης εν αυτώ χάριτος και δυνάμεως,
ο προεστώς του κοινοβίου τον ρώτησε ποιά ήταν η αιτία της θεραπείας, γιατί οι
προσερχόμενοι σ’ αυτόν λαμβάνουν την ίαση.
- Και εγώ ο ίδιος εκπλήττομαι που μπορώ
να τους δίνω την υγεία τους, απάντησε ο μοναχός. Ντρέπομαι που τα
ενδύματά μου έχουν ιαματική δύναμη , γιατί εγώ ούτε με τη νηστεία, ούτε με άλλα
ασκητικά, μοναστικά αγωνίσματα, αξιώθηκα να λάβω τέτοιο δώρο από τον Θεό.
- Αυτό είναι αλήθεια, είπε ο προεστώς.
Εμείς βλέπουμε ότι είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος και σε σένα δεν υπάρχει
τίποτα που να σε ξεχωρίζει από την τάξη των υπόλοιπων πατέρων.
Ο προεστώς της μονής αποφάσισε πάση θυσία να
αποκαλύψει την πραγματική αιτία του ζωντανού ιαματικού χαρίσματος που
είχε ο μοναχός. Έκανε μακρές συζητήσεις μαζί του, προσπαθώντας να μάθει όλα τα
καλά στοιχεία του και να ξεσκεπάσει το μυστικό της καρδιάς του. Στα ερωτήματα
του ηγουμένου ο μακάριος μοναχός είπε:
- Θυμήθηκα κάτι σχετικό με το έλεος που
μου δόθηκε από τον Θεό: Εγώ σταθερά , σε όλα συντονίζω το θέλημά μου με το Θείο
θέλημα. Ποτέ και τίποτα δεν φέρνω στη σκέψη μου που θα εναντιωνόταν στο θέλημα
του Θεού. Ποτέ δεν τρομάζω μπροστά σε απρόβλεπτα γεγονότα, τα οποία θα
μπορούσαν να κλονίσουν το νου μου και να εξασθενήσουν την καρδιά μου. Ποτέ και
για τίποτε δεν παραπονέθηκα στους άλλους ούτε τους φανέρωσα τη θλίψη μου.
Το ίδιο, και όσα ευτυχή συμβάντα λάχουν στη ζωή μου, δεν με ευχαριστούν σε
τέτοιο βαθμό που να ευθυμώ περισσότερο από ο,τι τον υπόλοιπο καιρό. Όλα τα δέχομαι
εξίσου, σαν σταλμένα από το χέρι του Θεού, τόσο τα ευχάριστα όσο και τα
δυσάρεστα για μένα. Δεν προσεύχομαι στον Θεό για να πραγματοποιηθούν όλα
σύμφωνα με την επιθυμία μου, αλλά θέλω σε όλα να γίνεται το άγιο θέλημά Του. Μ’
αυτόν τον τρόπο τίποτε δεν με ευχαριστεί ιδιαίτερα, τίποτε δεν με
συντρίβει και δεν με συγχύζει και τίποτε δεν με κάνει ευτυχισμένο, όπως μόνο
αυτό το ίδιο το θέλημα του Θεού. Γι’ αυτό σε όλες μου τις προσευχές για ένα
μόνο παρακαλώ τον Θεό: Να γίνεται πάντοτε και ολοκληρωτικά σε μένα και σε όλα
τα πλάσματά Του το Θείο θέλημα.
Ο ηγούμενος του κοινοβίου πάρα πολύ θαύμασε τα
λόγια του μοναχού και απευθυνόμενος σ’ αυτόν τον ρώτησε:
- Αγαπημένε μου αδελφέ! Πες μου τι
αισθάνθηκες χθες την ώρα που συνέβη πυρκαϊά στο μοναστήρι μας. Στ’ αλήθεια δεν
λυπήθηκες μαζί με όλους τους άλλους, όταν ο κακός άνθρωπος έβαλε φωτιά στα
μοναστηριακά οικοδομήματα και κάηκε πολύ από το σιτάρι μας;
- Δεν θα κρύψω, απάντησε ο μοναχός, ότι
όλη αυτή η ζημιά του μοναστηριού δεν μου προκάλεσε την παραμικρή θλίψη, επειδή
έχω τη συνήθεια για όλα, και για τα θλιβερά και για τα ευχάριστα, να ευχαριστώ
τον Θεό και ήσυχα να δέχομαι και τούτο και το άλλο. Είμαι πεπεισμένος ότι αυτό
που συνέβη σε μας, συνέβη σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ο οποίος κατευθύνει τα
πάντα προς ψυχική ωφέλεια. Γι’ αυτό ακριβώς δεν μεριμνώ και δεν σκέπτομαι
τίποτε σχετικά μ’ αυτό. Λίγο η πολύ εμείς έχουμε το ψωμί μας και τα υπόλοιπα
για τη διατροφή μας, γιατί πιστεύω δυνατά ότι ο Θεός μπορεί καθέναν από εμάς να
τον χορτάσει τόσο με ένα ψίχουλο όσο και με ένα ολόκληρο ψωμί. Έτσι λοιπόν εγώ
ήρεμα, χωρίς καμμιά σύγχυση, περνώ τη ζωή μου.
Κατάπληκτος από τα λόγια του μοναχού ο
ηγούμενος για πολύ ακόμη καιρό συζητούσε μαζί του, προσπαθώντας να αναγκάσει
τον αδελφό πιο καθαρά ακόμη να παρουσιάσει τον τρόπο σκέψεώς του, τις απόψεις
του και να αποκαλύψει την πνευματική του κατάσταση.
Μεταξύ πολλών απαντήσεων που έδωσε ο ταπεινός
μοναχός στον προεστώτα είπε και τα εξής:
- Κατά την καθημερινή προσφορά του
εαυτού μου στο θέλημα του Θεού, τόσο προόδευσα στην υπακοή μου σ’ Αυτό,
ώστε, αν από πριν γνώριζα ότι ο Θεός εξαπαντός προόριζε να με στείλει στον
κόλαση, τότε εγώ δεν θα επιχειρούσα να κάνω τίποτε εναντίον Του. Σου λέω ακόμη,
ότι κι αν ήταν δυνατόν σε μένα να αλλάξω αυτή τη θεία απόφαση λέγοντας ένα
«Πάτερ ημών» - σου λέω αλήθεια-, δεν θα τολμούσα να το κάνω αυτό, αλλά ακόμη
πιο έντονα θα προσευχόμουν στον Θεό, ώστε να ενεργήσει σε μένα σύμφωνα με το
Πανάγιο θέλημά Του και να μου δωρίσει τη Χάρη Του που θα με ενισχύσει ως τους
απέραντους αιώνες, για να μη σκέπτομαι οτιδήποτε αντίθετο στο άγιό Του θέλημα.
Μετά από παρατεταμένη σιωπή λέει, τέλος, ο
ηγούμενος στο μοναχό:
- Πορεύου, περιπόθητε πάτερ, πορεύου και
εκπλήρωσε φιλότιμα την υπόσχεσή σου στον Θεό, όπως μου την εξέθεσες. Εσύ βρήκες
τον ουρανό έξω από τον ουρανό. Να θυμάσαι ότι τέτοια χάρις δεν δωρίζεται
από τον Θεό σε πολλούς. Δεν υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δεν μπαίνουν ποτέ σε
ανησυχία και δεν προσβάλλονται από τον οποιονδήποτε. Εκείνος μόνο είναι
προστατευμένος στη ζωή του με ισχυρά και απόρθητα τείχη, όποιος πάντοτε και σε
όλα, ο,τι κι αν συναντήσει στη ζωή του, συμφωνεί με το θέλημα του Θεού, δηλαδή
ανέχεται τα πάντα σαν να είναι σταλμένα από τον Θεό.
Ας γίνεται σε όλα το θέλημα του Θεού.
