Όταν ζούσε ο άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος,
υπήρχαν στη Λαύρα του πολλοί και ενάρετοι μοναχοί που δούλευαν στον
Κύριο. Μεταξύ αυτών υπήρχε ένας αρχάριος, ο οποίος καταγόταν από
αρχοντική οικογένεια. Επειδή δεν ήταν μαθημένος στη σκληρή εργασία και
στις μοναχικές θυσίες, ο Άγιος τον κράτησε κοντά του και τον
παιδαγωγούσε. Όλοι τότε έτρωγαν στην κοινή τράπεζα μια φορά την ημέρα μετά
τον εσπερινό. Ο αρχάριος μοναχός δεν άντεχε στην ολοήμερη νηστεία, γι’
αυτό κρυφά έτρωγε από τα φαγητά που του έφερναν οι συγγενείς του.
Ο άγιος Σάββας αυτό το ήξερε, ως
προορατικός που ήταν· αλλά και ως άριστος παιδαγωγός δεν τον ονείδισε, για να
μη βαρεθεί τη μοναχική ζωή, μόνο προσευχόταν στο Θεό να τον διορθώσει.
Ήλθε, λοιπόν, η εορτή της Παναγίας, 15
Αυγούστου, και την παραμονή της εορτής, όταν οι μοναχοί πορεύθηκαν στα
διακονήματά τους να εργασθούν, ο Άγιος τους είπε να έλθουν νωρίς να
ψάλλουν· στον αρχάριο είπε να πάει στο ναό την ώρα του Εσπερινού και να
του αναφέρει αν όλοι οι αδελφοί συνάχθηκαν.
Τότε στο ναό ο αρχάριος είδε θαυμαστή
οπτασία, καθώς ήθελε και ευδόκησε η Παναγία. Παρουσιάσθηκε μια ωραιοτάτη
Γυναίκα ανάμεσά σε δύο Αγγέλους ολόλαμπρους, η Οποία φωτοβολούσε πιο φωτεινά
από τις ακτίνες του ηλίου. Από τους Αγγέλους ο ένας κρατούσε ολόχρυσο
ποτήριο γεμάτο Άρτο ουράνιο και ο άλλος ένα λεπτό μάκτρο, μανδήλιο. Η
ωραία εκείνη Γυναίκα δεν ήταν άλλη από την Παναγία, η Οποία κρατούσε χρυσή
λαβίδα (κουταλάκι). Ένας ένας οι αδελφοί πλησίαζαν. Ο Άγγελος με το
μανδήλιο σπόγγιζε το πρόσωπο κάθε μοναχού· έπειτα προσκυνούσε την Παναγία
και Εκείνη με τη λαβίδα λάμβανε Άρτον ουράνιο από το ποτήριο και μεταλάμβανε
τον αδελφό.
Εθαύμαζε ο αρχάριος βλέποντας όλα αυτά,
και αφού πλησίασε, για να αξιωθεί τέτοιας δωρεάς και αυτός, του είπε η Παναγία:
-Αυτή η βρώση είναι το Σώμα του Υιού Μου και
το λαμβάνουν όσοι νηστέβουν ως αυτή την ώρα και καθαρίζονται. Εσύ, όμως,
δεν νηστεύεις και πως θα κοινωνήσεις απ’ αυτόν τον Άρτο;
-Ας με σπογγίσει τουλάχιστο, είπε, ο Άγγελος
μ’ αυτό το ιερό μανδήλιο.
-Εάν θέλεις να σπογγίζεσαι με το ιερό
μανδήλιο, του είπε η Παναγία, φρόντισε να κοπιάζεις με τους άλλους αδελφούς,
διότι αυτοί ήσαν ιδρωμένοι από τον κόπο και γι’ αυτό τους σπογγίζει ο
Άγγελος. Αλλά, σ’ εσένα ποιόν ιδρώτα να σπογγίσει, που όλη την
ημέρα μένεις αργός, αδιάφορος και μόνο τρώγεις;
Αφού άκουσε αυτά ο αρχάριος μοναχός,
τρόμαξε και έτρεξε στον Όσιο Σάββα και είπε:
-Άραγε είδατε την οπτασία, που είδα εγώ
ο ανάξιος;
-Αυτό που είδες, του είπε ο Άγιος,
έγινε, για να διορθωθείς. Οι αδελφοί το ξέρουν ότι η Παναγία τους
αγιάζει, να είναι άξιοι σε κάθε πανήγυρη να κοινωνούν τα Θεία Μυστήρια.
Από τότε κοίταζε και αυτός περισσότερο,
έτρωγε λιγότερο, και έτσι αξιώθηκε της ουράνια Μακαριότητας.
Από το βιβλίο «Γεροντικό της Παναγίας»
Αρχ. Θεοφύλακτος
Μαρινάκης
