Μερικές φορές, Γέροντα, έχω µια επιθυµία, και
ο Θεός µου την εκπληρώνει, χωρίς να Του το ζητήσω. Πως γίνεται
αυτό; Οικονοµάει ο Θεός. Βλέπει τις ανάγκες, τις επιθυµίες µας, και, όταν
κάτι είναι για το καλό µας, µας το δίνει. Όταν κανείς χρειάζεται σε κάτι
βοήθεια, ο Χριστός και η Παναγία βοηθούν. Ρωτούσαν τον Γέροντα
Φιλάρετο «Τι θέλεις, Γέροντα,να σε οικονοµήσουµε;». «Ο,τι θέλω
η Παναγία θα το στείλει», απαντούσε εκείνος.Και έτσι γινόταν. Όταν έµπιστευωµαστε τον
εαυτό µας στον Θεό, ο Καλός Θεός µας παρακολουθεί και µας οικονοµάει.
Σαν καλός οικονόµος δίνει στον καθένα µας ο,τι του χρειάζεται και µας
φροντίζει ακόµη και σε λεπτοµέρειες για τις υλικές ανάγκες µας. Και για να
καταλάβουµε την φροντίδα Του, την πρόνοιά Του, µας δίνει ακριβώς ο,τι µας
χρειάζεται. Να µην περιµένης όµως πρώτα να σου δώσει ο Θεός, αλλά εσύ να
δώσεις όλο τον εαυτό σου στον Θεό. Γιατί, εάν ζητάς συνέχεια από τον Θεό
και δεν άφηνης τον εαυτό σου µε εµπιστοσύνη στον Θεό, αυτό δείχνει ότι έχεις
δικό σου σπίτι και αποξενώνεσαι από τις αιώνιες ουράνιες Μονές. Όσοι
άνθρωποι τα δίνουν όλα στον Θεό και δίνονται ολόκληροι σ’ Αυτόν,
στεγάζονται κάτω από τον µεγάλο τρούλλο του Θεού και προστατεύονται από την θεία Του πρόνοια. Η εµπιστοσύνη στον Θεό είναι µια συνεχής µυστική
προσευχή, που φέρνει αθόρυβα τις δυνάµεις του Θεού εκεί που χρειάζονται
και την ώρα που χρειάζονται, και τότε τα φιλότιµα παιδιά Του Τον
δοξολογούν συνέχεια µε πολλή ευγνωµοσύνη. Ο Παπά-Τύχων, όταν είχε πάει
στο Καλύβι του Τιµίου Σταυρού, δεν είχε Ναό, αν και του ήταν απαραίτητος.
Ούτε χρήµατα είχε για να φτιάξη, παρά µόνο µεγάλη πίστη στον Θεό. Μια
µέρα προσευχήθηκε και ξεκίνησε για τις Καρυές, µέ την πίστη ότι ο Θεός θα
του οικονοµούσε τα χρήµατα που χρειαζόταν, για να φτιάξη τον Ναό. Πριν
φθάσει ακόµη στις Καρυές, τον φώναξε από µακριά ο δίκαιος της Σκήτης
του Προφήτη Ηλία. Όταν πλησίασε ο Πάπα-Τύχων, ο δίκαιος του είπε: «Κάποιος
καλός Χριστιανός από την Αµερική µου έστειλε αυτά τα δολλάρια, για να τα
δώσω σε κανέναν ασκητή που δέν έχει Ναό. Έσυ δεν έχεις Ναό· πάρ’ τα και
φτιάξε». Δάκρυσε ο Πάπα-Τύχων από συγκίνηση και ευγνωµοσύνη στον Καλό Θεό
που, σαν καρδιογνώστης που είναι,είχε φροντίσει για τον Ναό, πριν ακόµη
εκείνος Τον παρακάλεση, ώστε να του έχει έτοιµα τα χρήµατα, όταν θα του τα
ζητούσε όταν κανείς αφήνεται στον Θεό, ο Θεός δεν τον αφήνει. Και
πράγµατι, αν χρειασθείς αύριο στις δέκα η ώρα κάτι, όταν δεν είναι παράλογο
και είναι ανάγκη πραγµατική, εννιά και σαράντα πέντε λεπτά η εννιά
και µισή θα το έχει έτοιµο ο Θεός, για να σου το δώσει. Π.χ. σου χρειάζεται
ένα κύπελλο στις εννιά ή ώρα. Στις εννιά παρά πέντε σου έρχεται το κύπελλο.
Σου χρειάζονται πεντα-κόσιες δραχµές. Την ώρα που τις θέλεις έρχονται
ακριβώς πεντακόσιες δραχµές· Ο Γέροντας µιας Καλύβης, στον όποιο
ανατίθεται κάθε χρόνο η διοίκηση της Σκήτης και η φροντίδα του Κυριακού
(του κυρίως Ναού της Σκήτης) και των προσκυνητών. ούτε πεντακόσιες δέκα
ούτε τετρακόσιες ενενήντα. Έχω παρατηρήσει ότι, αν µου χρειασθεί λ.χ. κάτι
αύριο, ο Θεός το έχει προνοήσει από σήµερα· πριν δηλαδή το σκεφθώ εγώ, το
έχει σκεφθεί ο Θεός πιο νωρίς και το παρουσιάζει την ώρα που το χρειάζοµαι.
Γιατί από εκεί που έρχεται, για να φθάσει σ’ έµενα ακριβώς την ώρα που το
χρειάζοµαι, βλέπω πόσος χρόνος απαιτείται. Άρα ο Θεός το φρόντισε
νωρίτερα.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ
