Τοῦ
Πρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου
«Ἂν ὁ θάνατος τῶν ὁσίων εἶναι τίμιος
καὶ ἡ μνήμη δικαίου συνοδεύεται ἀπὸ ἐγκώμια, πόσο μᾶλλον τὴ μνήμη τῆς ἁγίας των
ἁγίων, διὰ τῆς ὁποίας ἐπέρχεται ὅλη ἡ ἁγιότης στοὺς ἁγίους, δηλαδὴ τὴ μνήμη τῆς
ἀειπάρθενης καὶ Θεομήτορος, πρέπει νὰ ἐπιτελοῦμε μὲ τὶς μεγαλύτερες εὐφημίες» ἀναφέρει
χαρακτηριστικὰ σὲ ἕναν λόγο τοῦ περὶ τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ὁ ἅγιος
Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς.
Ἡ Παναγία
εἶναι ἡ εὐεργέτιδα κάθε ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ.
Γι’ αὐτὸ καὶ τὴν ἐπικαλεῖται ὡς βοηθὸ καὶ μεσίτρια γιὰ τὴν ἐπίλυση τῶν
προβλημάτων του. Ποιὸς Χριστιανὸς στὰ
βάσανά του, στὶς θλίψεις του δὲν ζήτησε τὴν ἐπέμβαση καὶ τὴν προστασία Της καὶ
δὲν εἶδε τὴ θαυματουργική της βοήθεια;
Ἄπειρα, εἶναι τὰ θαύματά Της ἢ καὶ οἱ ἐμφανίσεις Τῆς μπροστὰ στὴν ἁγνὴ
καὶ ἄδολη πίστη. Ἐνθυμοῦμε τὸ γεγονὸς
ποὺ συνέβη ἐφέτος τὴν Μ. Δευτέρα στὸ Ναὸ τῆς Βηθλεὲμ στὴν Ἱερουσαλήμ. Ἕνας Μουσουλμάνος ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Βηθλεὲμ
ἦλθε στὸ Ναὸ καὶ ἄναψε δύο κεριὰ μπροστὰ στὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς
Βηθλεεμίτισσας. Μὲ κλάματα στὰ μάτια στράφηκε πρὸς τοὺς Πατέρες οἱ ὁποῖοι
καθάριζαν τὸν Ναὸ καὶ τοὺς εἶπε πρὸς τὴν
προηγούμενη μέρα εἶχε δεῖ τὴν Παναγίας μας στὸν ὕπνο του. Ἡ ἴδια ἡ Κυρία
Θεοτόκος τὸν κάλεσε νὰ πάει στὸν τόπο ποὺ εἶχε γεννηθεῖ ὁ Υἱός της, νὰ περάσει
ἀπὸ τὴ χαμηλὴ πόρτα, νὰ προχωρήσει πρὸς τὰ δεξιὰ καὶ νὰ εἰσέλθει στὸν χῶρο ποὺ
ὑπάρχει ἐκεῖ γιὰ νὰ τὴν βρεῖ καὶ νὰ τῆς ἀνάψει δύο κεριά. Ἀφοῦ τοὺς ἐξήγησε πὼς
εἶχε δεῖ τὴν Παναγία μας καὶ πὼς τοῦ εἶχε πλήρως περιγράψει τὸ Ναὸ τῆς
Γεννήσεως, πρόσθεσε: «Μοῦ εἶπε (ἡ Θεοτόκος) νὰ πῶ σὲ αὐτοὺς ποὺ θὰ βρῶ ἐκεῖ
(στοὺς πατέρες ποὺ διακονοῦν ἐκεῖ) ὅτι ὁ Υἱός της θὰ ξαναέρθει καὶ θὰ πάρει
μαζί Του ὅλους ἐκείνους ποὺ εἶναι κοντά Του».
Ἀπίστευτο νέο
τους μετέφερε ὁ μουσουλμάνος!!! Οἱ πατέρες ἀφοῦ τοῦ προσέφεραν μία μικρὴ εἰκόνα
τῆς Παναγίας μας, τὴν ὁποία δέχθηκε μὲ εὐγνωμοσύνη, ἔφυγε τὸ ἴδιο βιαστικά,
ὅπως εἶχε ἔρθει, ἀλλὰ μέσα σὲ ἕνα λεπτὸ ἐπέστρεψε. Ἡ Παναγία μᾶς τοῦ εἶχε πεῖ
πὼς «μπαίνοντας στὸ ναὸ θὰ ἔβλεπε τοὺς φίλους της στὶς κολῶνες». Οἱ πατέρες τὸν
ὁδήγησαν στοὺς κίονες τῶν κλητῶν του Ναοῦ ὅπου ὑπάρχουν ἀλλοῦ ἀχνές, ἀλλοῦ
μαυρισμένες καὶ ἀλλοῦ καταστραμμένες ἁγιογραφίες ποὺ εἰκονίζουν ὁλόσωμους
Ἁγίους της Ἐκκλησία μας. Αὐτοὶ εἶναι οἱ «φίλοι» της Παναγίας μας, οἱ ἅγιοι καὶ
ὅσοι ἀγωνίζονται νὰ τὴν ἁγιότητα. Στὴν
Θεία Λειτουργία πάντοτε «ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ» τὰ ἅγια ποὺ πρόκειται νὰ προσφερθοῦν στοὺς
ἁγίους, στὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Χριστοῦ ὁ ὁποῖος ἀγωνίστηκε, ἐγκρατεύθηκε, νήστευσε
καὶ νίκησε στὸν πνευματικὸ ἀγώνα, μέσα στὸν στίβο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἃς
μὴν λησμονοῦμε καὶ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου ὅταν ἡ Μητέρα Του καὶ οἱ ἀδελφοί του
ζητοῦσαν νὰ τὸν δοῦν λέγοντας χαρακτηριστικά: «ἰδοὺ ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί
μου. Ὅστις ποιήση τὸ θέλημα τοῦ πατρός
μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφὸς καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστιν» (Ματθ. 12.
50).
Οἱ εὐκαιρίες
λοιπὸν ποὺ μᾶς δίνονται γιὰ πνευματικὴ ἀνάταση δὲν πρέπει νὰ πᾶνε χαμένες ὥστε
νὰ ἀποδείξουμε ὅτι ὅλοι οἱ ἐν δυνάμει Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι εἶναι φίλοι του
Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Θεοτόκου. Γι’ αὐτὸ τὸν σκοπὸ πρέπει νὰ
συμμετέχουμε στὶς Παρακλήσεις πρὸς τιμὴν τῆς Κυρίας τῶν Ἀγγέλων, ὥστε νὰ
ἐμβαθύνουμε καὶ νὰ ζήσουμε κι ἐμεῖς γιὰ λίγες ἡμέρες νὰ γευθοῦμε στὴν ψυχὴ μᾶς
τὴν εἰρήνη, τὴν πραότητα, τὴν ἀγάπη, τὴν εὐσπλαχνία καὶ τὴν ταπείνωση,
γενόμενοι ὑπήκοοι Χριστοῦ ἕως θανάτου, ἀλλὰ καὶ μέλη τῆς Ἁγίας Οἰκογένειας τὴν
Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Καλὸ κι εὐλογημένο Θεομητορικὸ μήνα.
