Τα αποστολικά και τα ευαγγελικά Αναγνώσματα
δεν διαβάζονται στην Εκκλησία μας όπως τύχη. Έχουν σειρά και τάξη, ταιριάζουνε
δηλαδή κάθε φορά στα εορταζόμενα γεγονότα και πρόσωπα. Σήμερα λοιπόν που η
Εκκλησία μας εορτάζει και τιμά τη μνήμη των αγίων Πατέρων της τετάρτης
Οικουμενικής Συνόδου, διαβάζουμε Απόστολο που ταιριάζει στα εορταζόμενα ιερά
πρόσωπα και το έργο τους. Ας ξανακούσουμε το σημερινό αποστολικό Ανάγνωσμα,
γυρισμένο τώρα στη δική μας απλή γλώσσα.
Παιδί μου Τίτε, ο λόγος είναι αξιόπιστος κι
αληθινός, γι' αυτό και θέλω να κηρύττης και να επιβεβαιώνης ετούτα τα πράγματα,
για να φροντίζουν να πρωτοστατούν σε καλά έργα όσοι έχουν πιστέψει στο Θεό·
αυτά είναι τα καλά και ωφέλιμα στους ανθρώπους. Όσο για τις μωρολογίες και τις
γενεαλογίες και τις φαγομάρες και τους σκοτωμούς γύρω από τις διατάξεις του
νόμου, αυτά να τα αποφεύγης, γιατί όχι μόνο δεν ωφελούν, μα και ζημιώνουν.
Άνθρωπο που πιστεύει κατά που του αρέσει, μετά από πρώτη και δεύτερη συμβουλή,
να τον παρατάς και να ξέρης πως ο τέτοιος άνθρωπος ξεστράτισε και πάει χαμένος
από μόνος του. Όταν θα σου στείλω τον Αρτεμά η τον Τυχικό, φρόντισε να 'ρθης
κοντά μου στη Νικόπολη, γιατί εκεί πήρα την απόφαση να περάσω το χειμώνα.
Στείλε μου το Ζηνά το νομικό και τον Απολλώ κι εφοδίασέ τους με όλα τα
χρειαζούμενα, για να μην τους λείπη τίποτα στο ταξίδι. Και να μαθαίνουν οι
δικοί μας, για να μην είναι άκαρποι, να πρωτοστατούν σε καλά έργα, εκείνα που
εξυπηρετούνε πραγματικές ανάγκες των πιστών. Σε ασπάζονται όλοι όσοι είναι μαζί
μου. Ασπάσου τους πιστούς που μας αγαπούν. Η χάρη με όλους εσάς. Αμήν.
Η πίστη και ο βίος των χριστιανών, αγαπητοί
μου αδελφοί, η ευσέβεια κι η αγάπη, καθώς το λέγαμε την περασμένη Κυριακή,
στηρίζονται στο λόγο του Θεού. Δεν πιστεύουμε δηλαδή και δε ζούμε κατά που
θέλει ο καθένας, μα κατά που μας λέγει ο Θεός. Η θρησκεία μας είναι θρησκεία
θεοδίδακτη. Αυτό βλέπουμε να λέγη ο Απόστολος σήμερα, γράφοντας στο μαθητή του
τον Τίτο, που τον είχε εγκαταστήσει Επίσκοπο της Εκκλησίας στην Κρήτη. Λίγο
παραπάνω από τα πρώτα λόγια της σημερινής περικοπής έγραψε για την επιφάνεια του
Θεού στη γη, δηλαδή για τον Ιησού Χριστό, που ήρθε και δίδαξε την ορθή πίστη
και μας έβαλε στο δρόμο της σωτηρίας. Λέγει λοιπόν τώρα στον Τίτο πως αυτός ο
λόγος, ο λόγος δηλαδή για τη θρησκεία μας, είναι αληθινός και πρέπει να τον
πιστεύη ο καθένας. Μα για να πιστεύουν οι άνθρωποι στο λόγο του Θεού και στην
αλήθεια του Ευαγγελίου, πρέπει ο Τίτος σαν Επίσκοπος κι όλοι οι ιεροί ποιμένες
της Εκκλησίας να κηρύττουνε την αληθινή θρησκεία και να την επιβεβαιώνουν με το
βίο τους. Έτσι θα μαθαίνουν κι οι πιστοί να πρωτοστατούν στα καλά έργα, σ\'
εκείνα δηλαδή τα έργα, που είναι τωόντι καλά και ωφέλιμα στους ανθρώπους. Δύο
φορές το λέγει αυτό στη σημερινή περικοπή· το λέγει στην αρχή, το λέγει και στο
τέλος. Για να τονίση ακριβώς πως δεν αρκεί η πίστη, μα χρειάζονται και τα έργα,
σαν καρπός της πίστεως. Η πίστη χωρίς τα καλά έργα, χωρίς δηλαδή την αγάπη,
είναι, όπως το γράφει άλλος Απόστολος, νεκρή· κι ο χριστιανός που έχει τάχα
πίστη, μα δεν έχει καλά έργα, δηλαδή αγάπη, είναι σαν το άκαρπο δένδρο. Μα ο
χριστιανός δε μπορεί να είναι άκαρπος· πρέπει να έχη πίστη ζωντανή, κι αυτό θα
πη, σαν καρπός της πίστεώς του, να έχη έργα καλά και ωφέλιμα στους ανθρώπους.
Τέτοια είναι όχι όλα τα έργα που τάχα φαίνονται καλά, μα όσα εξυπηρετούνε και
θεραπεύουνε πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων. Γιατί είναι πολλά έργα που
φαίνονται για καλά, μα δεν είναι τωόντι καλά ούτε ωφέλιμα, και γίνονται μόνο
και μόνο για να ικανοποιηθή ο εγωισμός και το συμφέρον εκείνων που τα κάνουν.
Μα από τα παληά χρόνια, αγαπητοί μου αδελφοί,
στην Εκκλησία δεν φάνηκαν μόνο εκείνοι που είναι χωρίς καλά έργα σαν τα άκαρπα
δένδρα, κι εκείνοι που τάχα έχουν τέτοια έργα, μα που δεν είναι τωόντι καλά·
φάνηκαν κι εκείνοι που βάλθηκαν να φτιάξουν δική τους πίστη, όχι κατά πως λέγει
ο Θεός στις θείες Γραφές και διδάσκει η Εκκλησία, μα κατά πως το κρίνουν και το
θέλουν αυτοί. Αυτοί είναι οι αιρετικοί. Αυτοί φτιάχνουν δική τους θρησκεία και
δεν έχουν πια θέση στην Εκκλησία. Κοντά μ’ αυτούς πάνε οι σχισματικοί. Αυτοί
έχουνε ορθή πίστη, μα για διάφορες άλλες αιτίες χωρίζονται μόνοι τους από την
Εκκλησία. Η αίρεση και το σχίσμα, χριστιανοί μου, είναι δύο μεγάλα κακά στην
Εκκλησία· οι αιρετικοί και κοντά μ' αυτούς οι σχισματικοί είναι άνθρωποι
διεστραμμένοι και πεισματάρηδες κι όπως το λέγει ο Απόστολος σήμερα, είναι
αυτοκατάκριτοι, δηλαδή μόνοι τους, με τον τρόπο που πιστεύουν και με τον τρόπο
που πράττουν, καταδικάζουνε τον εαυτό τους.
Τέτοιοι στον καιρό μας εδώ στον τόπο μας
αιρετικοί είναι οι Γιεχωβάδες και σχισματικοί είναι οι Παλαιοημερολογίτες. Οι
Γιεχωβάδες είναι κακόδοξοι και δεν είναι καν χριστιανοί. Οι Παλαιοημερολογίτες
είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, μα για τη στενοκεφαλιά τους και για το πείσμα τους
χωρίζονται από την Εκκλησία. Γιεχωβάδες δεν θα είχαμε στον τόπο μας, αν δεν
ήταν η Αμερική· εκεί ξανάζησε και φούντωσε η παληά αίρεση του χιλιασμού κι
έφτασε ως εδώ, κι από εκεί έρχονται τα χρήματα με τα οποία πληρώνονται οι εδώ
πράκτορες κι εξαγοράζουν τις συνειδήσεις απλών και φτωχών ανθρώπων.
Και Παλαιοημερολογίτες δεν θα είχαμε στον τόπο
μας, αν δεν ήσαν κάποιοι κακοί πολιτικοί μας που θεραπεύουν για χάρη των ψήφων
τις αδυναμίες του λαού, κι αν δεν ήσαν κάποιοι κακοί καλόγεροι από τ' Άγιον
Όρος και κάποιοι καθαιρεμένοι κληρικοί της Εκκλησίας, που εκμεταλλεύονται την
πίστη ανίδεων και αγαθών ανθρώπων.
Άλλη πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι
στους Γιεχωβάδες κι άλλη απέναντι στους Παλαιοημερολογίτες. Τους δεύτερους,
δηλαδή τους Παλαιοημερολογίτες κι αν χωρίζονται αυτοί από την Εκκλησία, εμείς
πρέπει να τους θεωρούμε αδελφούς μας και τόσο πιο πολύ να τους συμπαθούμε, όσο
πια το ξέρουμε πως είναι άνθρωποι με στενή αντίληψη και αδύνατη συνείδηση. Τους
πρώτους, δηλαδή τους Γιεχωβάδες, έχουμε χρέος μία και δύο φορές να τους
μιλήσουμε για το καλό τους κι αν δεν ακούσουν, έπειτα να τους αφήσουμε· πήραν
μόνοι τους τον κακό δρόμο και πάνε χαμένοι. Οι Παλαιοημερολογίτες είναι τα
πρόβατα που ξέκοψαν από το κοπάδι· πλανιώνται στο βουνό κι αν δεν ξαναγυρίσουν
στη μάνδρα του Χριστού που είναι η Εκκλησία, κινδυνεύουν να πέσουν στο στόμα
του λύκου. Οι Γιεχωβάδες είναι τ' αρρωστημένα πρόβατα που δεν παίρνουν πια
θεραπεία, μία και δεν θέλουν να χωρισθούνε την αρρώστια τους· πρέπει λοιπόν να
τα διώξουμε από τη μάνδρα για να μην κολλήσουν αρρώστια και τ' άλλα πρόβατα.
Στο σώμα της Εκκλησίας οι αιρετικοί είναι τα άρρωστα και σάπια μέλη, που πρέπει
να αποκόβωνται και να πετιούνται, όχι μόνο σαν άχρηστα, μα και σαν επικίνδυνα,
που πάνε να μεταδώσουνε την αρρώστια τους σ' ολόκληρο το σωματικό οργανισμό.
Αγαπητοί χριστιανοί,
Η Εκκλησία του Χριστού είναι μία. Ο,τι βρίσκεται έξω από την Εκκλησία είναι
ειδωλολατρία, είναι αίρεση, είναι σχίσμα. Και των ιερών Πατέρων ετούτο μαζί με
τ\' άλλα είναι το μέγα έργο· αγωνίσθηκαν εναντίον των αιρέσεων και των
σχισμάτων για να κρατήσουνε την πίστη και την τάξη της Εκκλησίας. Η πίστη είναι
τα Δόγματα, η τάξη είναι οι Κανόνες, που διατυπώθηκαν από τους ιερούς Πατέρας
σε Οικουμενικές Συνόδους. Γι\' αυτό η Εκκλησία τρεις φορές το χρόνο σε τρεις
Κυριακές εορτάζει τους Ιερούς Πατέρας των Οικουμενικών Συνόδων· για να
μαθαίνουμε εμείς τι πολύτιμος θησαυρός είναι η ορθόδοξη πίστη μας και να
αποφεύγουμε τις αιρέσεις και τα σχίσματα. Ας μένουμε το λοιπόν στην Εκκλησία
μας, ας αγαπούμε τους κανονικούς ιερείς μας κι ας υπακούωμε στους ιερούς
ποιμένας μας για την ασφάλεια και τη σωτηρία των ψυχών μας. Αμήν.
