Είπε ο πάπα-Διονύσιος της Κολιτσού, ο Ρουμάνος
Πνευματικός: «Όταν πήραμε τον Άγιο Γεώργιο στην Κολιτσού, ήταν ερείπιο.
Πηγαίναμε και φέρναμε ξύλα από την Φιλοθέου με την βάρκα τραβώντας κουπί.
Κάναμε δύο-τρία δρομολόγια την ημέρα. Είχαμε ειδικά σαμαράκια για την πλάτη,
για να κουβαλάμε τις πέτρες. Ακολουθία ούτε μία μέρα δεν χάσαμε. Κάναμε 150
μετάνοιες και 12 εκατοστάρια σταυρωτά. Τότε, άμα έλεγες στον Πνευματικό ότι δεν
έκανες τον κανόνα, δεν σε κοινωνούσε».
«Κουραζόμασταν πολύ, αλλά είχαμε χαρά μέσα
μας, πολλή χαρά. Η στέρηση και ο αγώνας που κάναμε μας έδινε χαρά. Τότε λίγα
πράγματα είχαμε. Τώρα έχομε πολλές ευκολίες αλλά όχι χαρά. Εμείς οι μοναχοί
γίναμε σαν τους παλαιούς ευλαβείς λαϊκούς, και οι λαϊκοί είναι κατ’ όνομα
Χριστιανοί».
«Κάποτε πήγαμε με τα πόδια από την Κολιτσού
στην πανήγυρη του αγίου Αθανασίου στην
Λαύρα μετά την εργασία. Είχαμε χαρά που
περπατούσαμε τη νύχτα στο Περιβόλι της Παναγίας, ξημερώματα φθάσαμε στο Αγίασμα
και προλάβαμε την θεία Λειτουργία».
«Αυτά(σπίτια, κήποι, εργόχειρα) είναι γι’
αυτήν την ζωή. Αλλά και χωρίς αυτά δεν μπορούμε».
«Η καλύτερη προσευχή γίνεται τη νύχτα μετά τον
ύπνο. Διότι τότε ο νους είναι ξεκούραστος και συγκεντρωμένος».
«Όταν ο κανόνας γίνεται πριν από την Εκκλησία
(νυχτερινή ακολουθία), είναι χρυσός, μετά την ακολουθία αργυρός και την ημέρα
μπακίρι».
«Οι δύο πτέρυγες του μοναχού είναι ο προσωπικός
του κανόνας και η ακολουθία στην Εκκλησία.Και οι δύο πρέπει να είναι χωρίς
ελλείψεις».
«Κάθε βράδυ να εξετάζης τους λογισμούς σου, τι
έκανες την ημέρα, και κάθε δύο εβδομάδες το πολύ να εξομολογιέσαι ενώπιον
Πνευματικού».
«Ο βασιλικός δρόμος για τον ύπνο είναι
τέσσερις ώρες τη νύχτα και δύο την ημέρα.Την ημέρα δεν είναι απαραίτητο να
κοιμηθής, παρά μόνο να ξαπλώσης, ανάλογα με τις δυνάμεις σου».
«Αν έχης μία εντολή σαν κανόνα και δεν μπορής
για κάποιο λόγο να την εκπληρώσης κάποια μέρα, πρέπει να την κάνης άλλη μέρα».
«Αυτό που βλάπτει περισσότερό το νέο είναι ο
πολύς ύπνος. Πιο πολύ και από το πολύ φαγητό».
«Ο μοναχός πρέπει να είναι σε όλη την
ακολουθία στην Εκκλησία? να μη λείπη ποτέ ούτε να καθυστερή, αλλά ούτε και να
φεύγη πιο νωρίς, πριν από το “δί’ευχών”».
