Π. Αντώνιος Μπλούμ – Μητροπολίτης Σουρόζ (1914-
2003)
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου
Πνεύματος.
Η δωρεά του Θεού κατά τη μέρα της Πεντηκοστής
δε σπαταλήθηκε μάταια και άσκοπα από τους μαθητές του Χριστού. Καρπός της
υπήρξε η αγιότητα. Έχοντας δεχτεί τον Κύριο μέσα στις ψυχές, μέσα στις ζωές
τους, έδειξαν φανερά στο Θεό την πίστη και την αγάπη τους και φανέρωσαν σ'
ολόκληρη την οικουμένη τι μπορεί να κάνει η θεϊκή ζωή όταν κατοικεί μέσα στον
άνθρωπο.
Την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή
γιορτάζουμε τη μνήμη όλων εκείνων οι οποίοι, όπως οι Απόστολοι, δέχτηκαν τη
δωρεά του Αγίου Πνεύματος και έφεραν καρπούς, όλων των άγιων γνωστών και
αγνώστων, όλων των «υπό Θεού γνωσθέντων», όλων των ανθρώπων οι οποίοι έγιναν
άξιοι του Θεού τους. Και χαιρόμαστε διότι ο κόσμος δέχτηκε τη δωρεά του Θεού με
αγάπη.
Δεν είναι όμως αρκετό το να γιορτάζουμε, να
χαιρόμαστε διότι στους άλλους το δώρο του Θεού δε δόθηκε εις μάτην.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας λέει ότι
μόνο με τον ορθό βίο μπορούμε να δοξολογήσουμε το Θεό και μόνο με τον ορθό βίο
μπορούμε να τιμήσουμε τους αγίους τους οποίους αγαπούμε και προσκυνούμε. Με τον
ίδιο τρόπο είναι μόνο με τις ζωές μας που θα δείξουμε στους νεκρούς τους
οποίους αγαπήσαμε και σεβαστήκαμε ότι δεν έζησαν χωρίς σκοπό εφ' όσον εμείς
έχουμε αποδώσει τον καρπό των όσων μας δίδαξαν.
Σήμερα ο καθένας μας γιορτάζει όχι μόνο τη
μέρα των Αγίων Πάντων αλλά και τη μνήμη των αγίων εκείνων που του είναι
κοντινοί και αγαπητοί, όμοιοι στην καρδιά και την ψυχή. Συγκεντρώστε την
προσοχή σας στους βίους αυτών ειδικά, διότι αρχικά είχαν αιχμαλωτίσει τις
καρδιές σας με τη δύναμη της προσωπικότητάς τους κι έπειτα με μια κάποια
συγγένεια προς το μυαλό σας - κι αν είμαστε ικανοί να στεκόμαστε με δέος και
θαυμασμό, χαρά και αγάπη μπροστά στη ζωή και τις επιτεύξεις κάποιου άνθρωπου
αυτό σημαίνει ότι μεταξύ μας υπάρχει κάτι το κοινό, ότι εκείνος αποκαλύπτει
αυτό που μπορούμε να κατορθώσουμε στα βάθη των ψυχών μας και το οποίο
αποτυγχάνουμε να κάνουμε πράξη από δειλία, ασθένεια και απειρία.
Ας συγκεντρώσει ο καθένας μας την προσοχή
στους αγίους που τον τραβάνε και ας πάρει από εκείνους τα μαθήματα της ζωής. Η
προσκύνηση και ο έπαινός τους δε θα είναι τότε άδεια λόγια αλλά μια ζωντανή
μαρτυρία για την αλήθεια και ταυτόχρονα μια μεταμόρφωση στις καρδιές και τις
ζωές μας. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τους αγίους του Θεού τους οποίους η εκκλησία
αναγνωρίζει και τιμά αλλά και για τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν σφραγίσει τις
ζωές μας με την ευγένεια και το ύψος του πνεύματός τους, την αγνότητα της ζωής
τους. Αυτή είναι η πραγματική τιμή και προσκύνηση των αγίων αλλά και η αληθινή
προσευχή για αιωνία μνήμη των κεκοιμημένων.
