Λίγοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἔρχονται στὴν ἐκκλησία.
Ποιὰ εἶναι, ἄραγε ἡ αἰτία αὐτοῦ του φαινομένου; Γιορτάζουμε μνῆμες ἁγίων καὶ
σχεδὸν κανένας δὲν παρουσιάζεται στὸ ναό. Φαίνεται πὼς ἡ ἀπόσταση παρασύρει τοὺς
χριστιανοὺς στὴν ἀμέλεια, ἢ μᾶλλον ὄχι ἡ ἀπόσταση, ἀλλὰ ἡ ἀμέλεια μόνο τους ἐμποδίζει.
Γιατί, ὅπως τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ ἐμποδίσει αὐτὸν ποὺ ἔχει ἀγαθὴ προαίρεση καὶ ζῆλο
νὰ κάνει κάτι, ἔτσι καὶ τὸν ἀμελῆ, τὸν ράθυμο καὶ ἀναβλητικό, ὅλα μποροῦν νὰ τὸν
ἐμποδίσουν.
Οἱ μάρτυρες ἔχυσαν τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν Ἀλήθεια,
καὶ ἐσὺ λογαριάζεις μία τόσο μικρὴ ἀπόσταση; Ἐκεῖνοι θυσιάσαν τὴ ζωή τους γιὰ τὸ
Χριστό, καὶ ἐσὺ δὲν θέλεις οὔτε λίγο νὰ κοπιάσεις; Ὁ Κύριος πέθανε γιὰ χάρη
σου, καὶ ἐσὺ Τὸν περιφρονεῖς; Γιορτάζουμε μνῆμες ἁγίων, κι ἐσὺ βαριέσαι νὰ ἔρθεις
στὸ ναό, προτιμώντας νὰ κάθεσαι στὸ σπίτι σου; Καὶ ὅμως, πρέπει νὰ ἔρθεις, γιὰ
νὰ δεῖς τὸ διάβολο νὰ νικιέται, τὸν ἅγιο νὰ νικάει, τὸ Θεὸ νὰ δοξάζεται καὶ τὴν
Ἐκκλησία νὰ θριαμβεύει.
«Μὰ εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ δὲν τολμῶ νὰ ἀντικρύσω
τὸν ἅγιο» λές. Ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶσαι ἁμαρτωλός, ἔλα ἐδῶ γιὰ νὰ γίνεις
δίκαιος. Ἢ μήπως δὲν γνωρίζεις, ὅτι καὶ αὐτοὶ ποῦ στέκονται μπροστὰ στὸ ἱερὸ
θυσιαστήριο, ἔχουν διαπράξει ἁμαρτίες; Καὶ ἐμεῖς, ποὺ σᾶς διδάσκουμε ἀπὸ τὸν ἄμβωνα,
εἴμαστε ἁμαρτωλοί. Ἀλλὰ δὲν ἀπελπιζόμαστε, γιατί ὁ Θεὸς εἶναι φιλάνθρωπος, ὄχι
μισάνθρωπος. Γι’ αὐτὸ οἰκονόμησε νὰ ὑποφέρουν καὶ οἱ ἱερεῖς ἀπὸ κάποια πάθη, ὥστε
νὰ κατανοοῦν τὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία καὶ νὰ συγχωροῦν τοὺς ἄλλους.
Τί θλιβερό! Στοὺς χοροὺς καὶ στὶς διασκεδάσεις
τρέχουμε πρόθυμα. Τὶς ἀνοησίες τῶν τραγουδιστῶν τὶς ἀκοῦμε μὲ εὐχαρίστηση. Τὶς
αἰσχρολογίες τῶν ἠθοποιῶν τὶς ἀπολαμβάνουμε γιὰ ὧρες, δίχως νὰ βαριόμαστε. Καὶ
μόνο ὅταν μιλάει ὁ Θεός, μὲ τὰ στόματα τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἀποστόλων,
χασμουριόμαστε, ξυνόμαστε καὶ ζαλιζόμαστε.
Μὰ καὶ στὰ ἱπποδρόμια, θεατὲς ἀπὸ τὴ βροχή,
τρέχουν οἱ περισσότεροι, σὰν μανιακοί, ἀκόμα καὶ ὅταν βρέχει ραγδαία, ἀκόμα καὶ
ὅταν ὁ ἄνεμος σηκώνει τὰ πάντα. Δὲν λογαριάζουν οὔτε τὴν κακοκαιρία οὔτε τὸ
κρύο οὔτε τὴν ἀπόσταση. Τίποτα δὲν τοὺς κρατάει στὸ σπίτι τους. Ὅταν ὅμως
πρόκειται νὰ πᾶνε στὴν ἐκκλησία, τότε καὶ τὸ ψιλόβροχο τοὺς γίνεται ἐμπόδιο. Καὶ
ἂν τοὺς ρωτήσεις, ποιὸς εἶναι ὁ Ἀμῶς ἢ ὁ Ὀβδιού, πόσοι εἶναι οἱ προφῆτες ἢ οἱ ἀπόστολοι,
δὲν μποροῦν νὰ ἀνοίξουν τὸ στόμα τους. Γιὰ τ’ ἄλογα ὅμως καὶ τοὺς ἀναβάτες, γιὰ
τοὺς σοφιστὲς καὶ τοὺς ρήτορες, γιὰ τοὺς τραγουδιστὲς καὶ τοὺς ἠθοποιοὺς μποροῦν
νὰ σὲ πληροφορήσουν μὲ κάθε λεπτομέρεια. Εἶναι κατάσταση αὐτή;
Πολλὲς φορὲς σᾶς συμβούλευσα νὰ μὴν πηγαίνετε
σὲ κέντρα αἰσχρῶν διασκεδάσεων. Μὲ ἀκούσατε μὰ δὲν ὑπακούσατε!
Ὡστόσο, μὴν ντραπεῖτε νὰ ἔρθετε πάλι καὶ νὰ μὲ
ξανακούσετε. Δὲν ἐρχόσουνα ἕως τώρα στὴν ἐκκλησία; Ἔλα ἀπὸ σήμερα! Ἦρθες
καὶ ἀξιώθηκες νὰ συναντήσεις τὸν Χριστό; Μὴ φύγεις, ἂν δὲν τελειώσει ἡ ἀκολουθία.
Ἂν φύγεις πρὶν τὴν ἀπόλυση, εἶσαι ἔνοχος ὅσο καὶ ἕνας δραπέτης! Τόσες μέρες,
τόσο χρόνο σπαταλᾶς γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῶν ἐπιγείων ἐπιθυμιῶν σου, καὶ μιὰ-δύο
ὧρες δὲν ἀφιερώνεις στὶς πνευματικές σου ἀνάγκες καὶ στὸ Θεό; πηγαίνεις στὰ
θέατρο καὶ ἂν δὲν τελειώσει ἡ παράσταση, δὲν φεύγεις. Μπαίνεις στὴν ἐκκλησία στὸν
οἶκο τοῦ Κυρίου καὶ γυρίζεις τὴν πλάτη στὰ ἄχραντα μυστήρια; Φοβήσου
τουλάχιστον ἐκεῖνον ποὺ εἶπε: « Ὅποιος καταφρονεῖ τὸν Θεό, θὰ καταφρονηθεῖ ἀπ’
Αὐτὸν» (πρβλ. Παροιμ. 13:13).
Ἀλλὰ καὶ ὅσο βρίσκεσαι μέσα στὸ ναό, ἡ διαγωγή
σου εἶναι ἀπαράδεκτη. Ἂν παρουσιαστεὶς σ’ ἕναν κοσμικὸ ἄρχοντα γιὰ κάποια ὑπόθεσή
σου, δὲν τολμᾶς οὔτε νὰ χαμογελάσεις. Καὶ ὅταν στέκεσαι μπροστὰ στὸν Κύριό του
σύμπαντος γελᾶς ἄφοβα καὶ ἀδιάντροπα; Μ΄αὐτὸν τὸν τρόπο Τὸν παροργίζεις
περισσότερο ἀπ’ ὅσο μὲ τὶς ἄλλες ἁμαρτίες σου! Γιατί ὁ Θεὸς δὲν ἀποστρέφεται
τόσο ἐκείνους ποὺ ἁμαρτάνουν, ὅσο ἐκείνους ποὺ δὲν ντρέπονται γιὰ τὴν ἁμαρτία
τους.
Τί κάνεις ἄνθρωπε; Στὴν ἐκκλησία βρίσκεσαι, καὶ
τὶς γυναικεῖες ὀμορφιὲς περιεργάζεσαι; Πῶς βεβηλώνεις μ΄ἕναν τέτοιο τρόπο τὸ ναὸ
τοῦ Θεοῦ; Νομίζεις πῶς ἡ ἐκκλησία εἶναι ἀγορά, ἢ κάτι χειρότερο πορνεῖο; Μέσα
στὴν ἀγορά, μάλιστα, ντρέπεσαι νὰ κοιτάξεις πονηρὰ μιὰ γυναίκα, καὶ στὸ ναὸ τὴν
ὥρα ἀκριβῶς ποὺ ὁ Θεὸς ὁ ἴδιος σου μιλάει ἀποτρέποντάς σε ἀπὸ τέτοια ἁμαρτήματα
μεταβάλεις τὰ μάτια σου σὲ ὄργανα ἀνομίας καὶ τὴν καρδιά σου σὲ ἐργοστάσιο ἀκολασίας;
Καλύτερα νὰ ἤσουνα τυφλὸς παρὰ νὰ χρησιμοποιεῖς ἔτσι τὰ μάτια σου. Σκέψου, ἄνθρωπέ
μου, μπροστά σε Ποιὸν στέκεσαι τὴν ὥρα τῆς φρικτῆς μυσταγωγίας καὶ μαζὶ μὲ ποιοὺς-
μὲ Χερουβείμ, μὲ τὰ Σεραφείμ, μὲ ὅλες τὶς οὐράνιες δυνάμεις.
Εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ συνέλθεις, ὅταν θυμηθεῖς ὅτι
, ἐνῶ ἔχεις ὑλικὸ σῶμα, ἀξιώθηκες νὰ ὑμνεῖς τὸν Κύριο ὅλης της κτίσεως μαζὶ μὲ
τοὺς ἄυλους ἀγγέλους.
Μὴ συμμετέχεις λοιπόν, στὴν ἱερὴ ἐκείνη ὑμνωδία
μὲ ἀδιαφορία. Μὴν ἔχεις στὸ νοῦ σου βιοτικὲς σκέψεις. Διῶξε κάθε γήινο λογισμὸ
καὶ ἀνέβα νοερὰ στὸν οὐρανό, κοντὰ στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ. Πέταξε ἐκεῖ μαζὶ μὲ τὰ
Σεραφείμ, φτερούγισε μαζὶ μὲ τὰ Χερουβείμ, ψάλε τὸν τρισάγιο ὕμνο στὴν Παναγία
Τριάδα.
ἀπὸ τὸ βιβλίο: "Θέματα ζωῆς"
κέφ. "Ἐκκλησιασμὸς καὶ ἡ συμμετοχὴ στὰ ἅγια
μυστήρια"
Ἔκδ.Ι.Μ. Παρακλήτου
