1. Η θέση της γιορτής στο εκκλησιαστικό έτος
2. Αναφορά στην εορτή και αναγγελία του
θέματος
1. Αγαπητοί αδελφοί, γιορτάζουμε σήμερα τους
Αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Γιατί σαν σήμερα μαρτύρησαν για την πίστη του
Χριστού. Η γιορτή τους, αν και ακίνητη, ολοκληρώνει τις εορτές του Πάσχα.
Αρχίσαμε να προετοιμαζόμαστε γι' αυτήν νηστεύοντας από την επομένη της Κυριακής
των αγίων Πάντων.
2. Τι σημαίνει ότι οι άγιοι Απόστολοι Πέτρος
και Παύλος μαρτύρησαν για την πίστη του Χριστού; Για να απαντήσουμε σ’ αυτό το
ερώτημα, χρειάζεται πρώτα να μάθουμε ποιά είναι η μαρτυρία τους. Ακούσαμε στο
Ευαγγέλιο το επεισόδιο εκείνο όπου ο Χριστός ρωτάει τους μαθητές του τι
νομίζουν οι άνθρωποι ότι είναι ο ίδιος και ποιά γνώμη έχουν εκείνοι γι' αυτόν.
Κι εκεί ο Απόστολος Πέτρος ομολογεί και λέει ότι «Εσύ είσαι ο Υιός του ζωντανού
Θεού». Αυτή ήταν η μαρτυρία του Αποστόλου Πέτρου. Ο ευαγγελιστής συνεχίζει
γράφοντας ότι ο Χριστός τον επαίνεσε και του είπε ότι πάνω σ' αυτό που είπες
εγώ θα οικοδομήσω την Εκκλησία. Οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος και οι άλλοι
αυτό μαρτύρησαν καθ' όλη τη ζωή τους και γι' αυτό το λόγο πέθαναν μαρτυρικά.
Αυτή ήταν η μαρτυρία τους.
Β. Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
1. Τι είναι μαρτυρία;
2. Το μαρτύριο των Αποστόλων
1. Τι σημαίνει ότι γίνομαι μάρτυρας του
Χριστού; Όταν ο Χριστός ρώτησε τους μαθητές «Ποιός λένε οι άνθρωποι ότι είμαι
εγώ;», εκείνοι του απάντησαν ότι «Λένε πως είσαι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, άλλοι
ότι είσαι ο Ηλίας, άλλοι ότι είσαι ο Ιερεμίας η ένας από τους προφήτες». Με
λίγα λόγια του είπαν πως οι άνθρωποι είχαν την καλύτερη γνώμη για Εκείνον χωρίς
να γνωρίζουν όμως την αλήθεια. Την αλήθεια τη γνώριζαν μόνο οι Απόστολοι. Όταν
ο Πέτρος του είπε ότι «Εσύ είσαι ο Υιός του ζωντανού Θεού», ο Χριστός τον
διαβεβαίωσε ότι αυτό του το αποκάλυψε ο ίδιος ο ουράνιος Πατέρας. Ότι δηλαδή
αυτό είναι ένα μυστικό που του το μαρτύρησε ο ίδιος ο Θεός. Αυτό το μυστικό δεν
το μάθανε οι Μαθητές τυχαία. Δεν το άκουσαν κάπου που κυκλοφορούσε σαν είδηση.
Διαβάζουμε στην προς Εβραίους επιστολή για τους αγίους της Παλαιάς Διαθήκης ότι
«ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες δια της πίστεως» (Εβρ. 11, 39). Για όλους αυτούς
δίδεται η μαρτυρία ότι ήταν πιστοί. Και βέβαια εκείνος που μαρτυρεί για την
πίστη των αγίων περισσότερο από όλους είναι ο ίδιος ο Θεός. Αυτός είναι ο
απόλυτος και μοναδικός μάρτυρας πάντων των ανθρώπων και πάντων των γεγονότων. Η
πίστη λοιπόν των μαθητών στο πρόσωπο του Χριστού ήταν η προϋπόθεση της
αποκάλυψης του Θεού Πατέρα. Πίστεψαν ότι ο Χριστός είναι αυτός που περίμεναν
και σιγουρεύτηκαν ότι είναι ίδιος που θα ξανάρθει.
Τι περιέχει το μυστικό; Πρώτα απ' όλα περιέχει
το τι είναι ο Χριστός και πως διακρίνεται από οποιονδήποτε άλλον. Το δεύτερο
που περιέχει είναι μία απαίτηση που προκύπτει από το ίδιο το μυστικό γι' αυτόν
που το μαθαίνει. Το μυστικό αυτό πρέπει να το μάθουν και άλλοι. Εάν είναι
δυνατόν, όλοι οι άνθρωποι. Αυτό το μυστικό δεν είναι σαν τα άλλα μυστικά, που
όποιος τα μαθαίνει τα κρύβει για να μην τα μάθουν άλλοι. Επίσης όποιος το
μαθαίνει δεν το μαθαίνει σαν είδηση η σαν πληροφορία, αλλά όπως το έμαθε ο
απόστολος Πέτρος: ως αποκάλυψη του Θεού Πατέρα. Έτσι όσοι και αν το μάθουν,
αυτό θα παραμένει μυστικό, επειδή είναι μυστικός ο τρόπος που αποκαλύπτεται.
Όσο και αν το γνωρίσουν, αυτό θα παραμένει άγνωστο εάν καθένας που το γνωρίζει
δεν το ζήσει προσωπικά, εάν δεν το βιώσει βαθιά με την καρδιά του.
2. Το να γνωρίσουν και άλλοι το μυστικό
συνεπάγεται για τον κάτοχό του μία ευθύνη. Μπροστά σ' αυτήν τη ευθύνη δεν
μπορεί να πει κανείς όχι, ακόμη και αν αυτό σημαίνει μεγάλες θυσίες, ίσως και
τον θάνατο. Η ευθύνη αυτή οδήγησε τους Αποστόλους μέχρι τα πέρατα του κόσμου.
Οδήγησε τον Πέτρο και τον Παύλο στη Ρώμη και
στον μαρτυρικό θάνατο. Όταν οι Απόστολοι μαρτύρησαν στη Ρώμη, ήταν πολύ λίγοι
εκείνοι που ήξεραν για ποιό λόγο μαρτύρησαν και γιατί πέθαναν. Ήταν οι
χριστιανοί της εποχής εκείνης μια πολύ μικρή ομάδα ανθρώπων που ήξεραν τους
Αποστόλους. Οι άλλοι άνθρωποι νόμισαν πως δίκαια τιμωρήθηκαν, κάποια παράβαση
είχαν κάνει και, σύμφωνα με το νόμο, έπρεπε να τιμωρηθούν, δικάστηκαν και
τιμωρήθηκαν. Κι όταν ακούγανε ότι τιμωρήθηκαν για κάποιες ιδέες που είχαν στο
μυαλό τους, θα σκέφτονταν αυτά που γράφει η Αγία Γραφή. Ότι πέθαναν τζάμπα.
«Εδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι, και ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών και
η αφ' ημών πορεία σύντριμμα» (Σοφ. Σολ. 2, 2-3). Η ζωή τους ήταν μία συμφορά
και το τέλος τους μία καταστροφή, σαν ένα πράγμα που γίνεται συντρίμμια και δεν
μένει τίποτα απ' αυτό, ένας θάνατος χωρίς αξία. Έτσι είπαν οι άνθρωποι, αφού οι
Απόστολοι είχαν στο μυαλό τους ιδέες και μάλιστα επικίνδυνες για την κοινωνία
και το κράτος. Και καλά τους έκαναν και τους έβγαλαν από τη μέση. Έτσι
σκέφτονταν.
Όμως, ενώ αυτοί μιλούσαν για τον ίδιο θάνατο,
όπως μιλούσαν και οι χριστιανοί για το θάνατο των Αποστόλων, μόνο οι χριστιανοί
μαρτυρούσαν γι' αυτό. Επειδή μόνο οι χριστιανοί γνώριζαν το μυστικό τους. Κι
εκείνοι μετέφεραν τη μαρτυρία τους στους επόμενους, μέχρις εμάς. Γιατί μόνο
αυτοί γνώριζαν το μυστικό τους που ήταν το ίδιο με αυτό των Αποστόλων. Επειδή,
όπως είπαμε, η μαρτυρία δεν είναι μία πληροφορία. Δεν είναι κάτι που
μεταδίδεται ως γνώση. Είναι κάτι διαφορετικό. Αυτός που θέλει να μαρτυρήσει γι'
αυτούς που μαρτύρησαν δεσμεύεται να μας μεταφέρει το μυστικό τους. Είναι
κάποιος που συμμετέχει σ' αυτό που εκείνοι έζησαν. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
