«Εγώ τους εμέ φιλούντας αγαπώ, τους δε
δοξάζοντας με δοξάσω», λέγει ο Κύριος (πρβλ. Παρ. η’ 17, Α’ Βασιλ. β’ 30).
Ο Θεός δοξάζεται με τους Αγίους Του και οι
Άγιοι δοξάζονται από τον Θεό.
Η δόξα που δίνει ο Θεός στους Αγίους είναι
τόσο μεγάλη, που αν έβλεπαν οι άνθρωποι τον Άγιο όπως είναι, από την ευλάβεια
και το φόβο θα έπεφταν καταγής, γιατί ο σαρκικός άνθρωπος δεν μπορεί ν’ αντέξη
τη δόξα της ουράνιας εμφανίσεως.
Μην θαυμάζετε γι’ αυτό. Ο Κύριος αγάπησε τόσο
το πλάσμα Του, ώστε έδωσε Άγιο Πνεύμα μ’ αφθονία στον άνθρωπο, και με το Άγιο
Πνεύμα ο άνθρωπος έγινε όμοιος με το Θεό.
Γιατί, λοιπόν, αγαπά ο Κύριος τόσο τον
άνθρωπο; Γιατί είναι η Αυτοαγάπη και η αγάπη αυτή γνωρίζεται μόνο με το Άγιο
Πνεύμα.
Με το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει ο άνθρωπος τον
Κύριο, το Δημιουργό του, και το Άγιο Πνεύμα γεμίζει με τη χάρη Του όλο τον
άνθρωπο: και την ψυχή και το νου και το σώμα.
Ο Κύριος έδωσε στους Αγίους τη χάρη Του κι
εκείνοι Τον αγάπησαν και προσκολλήθηκαν ολοκληρωτικά σ’ Αυτόν, γιατί η
γλυκύτητα της αγάπης του Θεού υπερνικά την αγάπη για τον κόσμο και την ομορφιά
του.
Κι αν έτσι γίνεται στη γη, τότε στον ουρανό οι
Άγιοι είναι ακόμα πιο πολύ ενωμένοι με τον Κύριο με την αγάπη. Κι η αγάπη αυτή
είναι ανείπωτα γλυκειά και εκχύνεται από το Άγιο Πνεύμα κι όλες οι επουράνιες
δυνάμεις μ’ αυτήν τρέφονται.
Σε πολλούς φαίνεται πως οι Άγιοι είναι μακριά
μας. Αλλά μακριά είναι από εκείνους που οι ίδιοι απομακρύνθηκαν, ενώ είναι πολύ
κοντά σ’ εκείνους που τηρούν τις εντολές του Χριστού κι έχουν την χάρη του
Αγίου Πνεύματος.
Πόσο ευτυχισμένοι και καλότυχοι είμαστε εμείς
οι ορθόδοξοι χριστιανοί, που μας χάρισε ο Κύριος ζωή με το Άγιο Πνεύμα, και
ευφραίνονται οι ψυχές μας. Πρέπει όμως να φυλάμε με σύνεση το Άγιο Πνεύμα,
γιατί αρκεί κι ένας άσκοπος λογισμός για να εγκαταλείψη την ψυχή, και τότε
στερούμαστε την αγάπη του Θεού, εξαφανίζεται η παρρησία από την προσευχή,
χάνεται και η σίγουρη ελπίδα πως θα λάβουμε αυτό που επιζητούμε.
Οι Άγιοι χαίρονται για τη μετάνοιά μας και
στενοχωριούνται όταν οι άνθρωποι εγκαταλείπουν το Θεό κι εξομοιώνωνται έτσι με
τα άλογα ζώα. Λυπούνται, γιατί οι άνθρωποι ζουν στη γη χωρίς να ξέρουν πως, αν
αγαπούσαν ο ένας τον άλλο, θα υπήρχε ελευθερία από την αμαρτία.
Οι Άγιοι ήταν άνθρωποι όμοιοι μ’ εμάς.
Πολλοί απ? αυτούς είχαν μεγάλες αμαρτίες, αλλά με την μετάνοια πέτυχαν την
Ουράνια Βασιλεία.
Οι Άγιοι περπατούσαν στη γη και τα χέρια τους
εργάζονταν, αλλά το πνεύμα τους έμενε πάντα κοντά στο Θεό κι ο νους τους δεν
ήθελε ν? αποσπασθή από την μνήμη του Θεού. Για χάρη της αγάπης του Θεού
υπέμειναν όλες τις θλίψεις στη γη και δεν φοβόνταν κανένα πόνο, κι έτσι δόξαζαν
τον Κύριο. Γι’ αυτό κι ο Κύριος τους αγάπησε και τους δόξασε και τους χάρισε
την αιώνια Βασιλεία μαζί Του.
