Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
Ποιός είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός; Ποιός
είναι σε Αυτόν ο Θεός και ποιός ο άνθρωπος; Πως γνωρίζεται ο Θεός στον
Θεάνθρωπο και πως ο άνθρωπος; Τι εδώρησε σε μας τους ανθρώπους ο Θεός εν τω
Θεανθρώπω; Όλα αυτά τα φανερώνει σε μας το Πνεύμα το Άγιον, το «Πνεύμα της
αληθείας». Μας αποκαλύπτει δηλαδή όλη την αλήθεια για Αυτόν, για τον Θεό εν
Αυτώ και για τον άνθρωπο και για το τι χάρισε σ’ εμάς μ’ όλα αυτά. Αυτό επίσης
απείρως ξεπερνά κάθε τι που οι ανθρώπινοι οφθαλμοί είδαν και τοις ωσίν αυτών
ηκούσθη και η καρδία αυτών κάποτε αισθάνθηκε.
Με την ένσαρκη ζωή του στη γη ο
Θεάνθρωπος εγκαθίδρυσε το Θεανθρώπινό του Σώμα, την Εκκλησία, και με αυτήν
προετοιμάζει τον γήινο κόσμο για την έλευση και τη ζωή και τη δραστηριότητα του
Αγίου Πνεύματος στο Σώμα της Εκκλησίας, ως ψυχής Αυτού του Σώματος.
Την ημέρα της Πεντηκοστής το Άγιο Πνεύμα
κατήλθε εξ ουρανού στο Θεανθρώπινο σώμα της Εκκλησίας και για πάντα παρέμεινε
σε Αυτό σαν Παν-Ζωοποιός ψυχή Αυτού. Αυτό το ορατό θεανθρώπινο σώμα της Εκκλησίας
συγκροτούν οι Άγιοι Απόστολοι με την πίστη των στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό ως
Σωτήρα του κόσμου και ως τέλειου Θεού και ως τέλειου ανθρώπου. Και η κάθοδος
και η σύνολη δρατηριότητα του Αγίου Πνεύματος στο Θεανθρώπινο σώμα της
Εκκλησίας έρχεται από τον Θεάνθρωπο και εξαιτίας του Θεανθρώπου.
Κάθε τι στην Θεανθρώπινη Οικονομία της
σωτηρίας προήλθε από το Θεανθρώπινο πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Τέλος, ακόμη όλα συνοψίζονται και υπάρχουν στην κατηγορία της θεανθρωπότητας
ακόμη και η δραστηριότητα του Αγίου Πνεύματος. Κάθε ενεργητικότητα Αυτού στον
κόσμο είναι αχώριστη από το θεανθρώπινο ανδραγάθημα του Κυρίου Ιησού Χριστού
για τη σωτηρία του κόσμου. Η Πεντηκοστή με όλες τις αιώνιες δωρεές της
Τριαδικής Θεότητος και Αυτού του Αγίου Πνεύματος προσδιόριζε την Εκκλησία των
Αγίων Αποστόλων δηλαδή της Αγίας Αποστολικής πίστης, της Αγίας Αποστολικής
παράδοσης, της Αγίας Αποστολικής ιεραρχίας, ακόμη και κάθε τι Αποστολικού που
είναι θεανθρώπινο.
Η Αγία πνευματική ημέρα η οποία άρχισε
με την Αγία Πεντηκοστή αδιάκοπα συνεχίζεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία με ανείπωτη
πληρότητα όλων των θεϊκών δωρεών και ζωοποιών δυνάμεων. Κάθε τι στην Εκκλησία
υπάρχει εν Αγίω Πνεύματι και από αυτό το πολύ μικρό και από αυτό το
υπερμέγεθες. Όταν ο ιερεύς θυμιάζοντας στην Εκκλησία παρακαλεί τον Κύριο Ιησού
Χριστό να καταπέμψει την χάρη του Αγίου Πνεύματος, αλλά και όταν το ανέκφραστο
θαύμα του Θεού η Αγία Πεντηκοστή πριν από την χειροτονία του επισκόπου
επαναλαμβάνεται και δίδει όλο το πλήρωμα της χάριτος και με αυτό πασιφανώς
μαρτυρεί ότι όλη η ζωή της Εκκλησίας συγκροτείται εν τω Αγίω Πνεύματι.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Κύριος
Ιησούς Χριστός είναι με το Πνεύμα το Άγιο στην Εκκλησία και η Εκκλησία είναι με
το Πνεύμα το Άγιο στον Κύριο Ιησού Χριστό. Ο Κύριος είναι η κεφαλή και το σώμα
της και το Πνεύμα το Άγιον είναι η ψυχή της Εκκλησίας. Από την αρχή ήδη της
θεανθρώπινης οικονομίας της σωτηρίας το Πνεύμα το Άγιο συνδέθηκε με το θεμέλιο
της Εκκλησίας δηλαδή με το θεμέλιο του σώματος του Χριστού « του Λόγου κτίσας
την σάρκωσιν».
Στην πραγματικότητα κάθε άγιο μυστήριο
και όλες οι θείες αρετές είναι μία Αγιοπνευματικότης. Το Πνεύμα το Άγιο δια
μέσου αυτών έρχεται σε εμάς και εντός ημών. Αυτό κατέρχεται ουσιωδώς που
σημαίνει αληθινά και ουσιαστικά με όλες τις θεϊκές του σημαντικές ενέργειες.
Αυτό – ο πλούτος της θεότητος. Αυτό – το πλήρωμα της χάριτος. Αυτό – η χάρις
και η ζωή κάθε υπάρξεως. Είναι αιώνιο και Διαθηκικό Ευαγγέλιο. Ο Κύριος ημών
Ιησούς Χριστός με το Άγιο Πνεύμα κατοικεί σε μας και εμείς σ’ Αυτόν. Αυτό και
μόνο μαρτυρεί την παρουσία του Αγίου Πνεύματος σε μας. Εμείς με το Πνεύμα το
Άγιο ζούμε εν Χριστώ και Αυτός σε μας. Μάλιστα αυτό το γνωρίζουμε « εκ του
Πνεύματος ου ημίν έδωκεν»( Α Ἰω.3,24).
Με μία λέξη όλη η ζωή της Εκκλησίας σε
όλες τις δικές τις αναρίθμητες θεανθρώπινες πραγματικότητες οδηγείται και
χειραγωγείται από το Πνεύμα το Άγιο το οποίο πάντοτε είναι το Πνεύμα του
Θεανθρώπου Χριστού (Γαλ.4,6). Γι’ αυτό έχει γραφτεί στο Άγιο Ευαγγέλιο «ει δε
τις Πνεύμα Χριστού ουκ έχει, ούτος ουκ έστιν Αυτού» (Ρωμ. 8,9).
Ο χερουβικά μυηθείς στο θεανθρώπινο μυστήριο
της Εκκλησίας σαν το πιο αγαπητό παν-μυστήριο του Θεού ο Μέγας Βασίλειος
διακηρύσσει το παναληθές και χαρμόσυνο μήνυμα «Το πνεύμα το Άγιο αρχιτεκτονεί
Εκκλησία Θεού».