Πρώτα έρχεται η αγάπη προς τον εαυτό μας,
κατόπιν η αγάπη προς τους φίλους μας, μετά η αγάπη προς τους εχθρούς μας και,
τέλος, η αγάπη προς τον Θεό. Ο Χριστός την αγάπη προς τον εαυτό μας την πήρε
για μέτρο της αγάπης μας για τους ανθρώπους και για τον Θεό. “Όπως αγαπάς τον
εαυτό σου”, λέει ο Χριστός, “να αγαπάς και τον πλησίον”. Αν οι άνθρωποι είχαν
χριστιανική αγάπη προς τον εαυτό τους, γρήγορα θα είχαν και χριστιανική αγάπη
προς τους φίλους τους και προς τους εχθρούς τους. Αλλά αυτή η βασική αγάπη των ανθρώπων
-η αγάπη προς τον εαυτό μας- ακόμα πλειοψηφεί ως ζωώδης, εγωιστική, αδηφάγα,
ακάθαρτη, οπότε και κάθε άλλη αγάπη, βασιζόμενη σε τέτοια αγάπη είναι ομοίως
τέτοια.
Όμως, θα έρθει μια καλύτερη εποχή, κατά την
οποία οι άνθρωποι θα αγαπιούνται περισσότερο με το πνεύμα και την αλήθεια, και
λόγω του πνεύματος και της αλήθειας, και θα έχουν αληθινή αγάπη τόση όση είναι
σήμερα η ψευδής αγάπη.
Θα έρθει εποχή κατά την οποία ο
φίλος για τον φίλο θα είναι ιερέας και εξομολόγος, και όχι συνεργάτης στην
συγκέντρωση πλούτου και την απόλαυση αυτού του κόσμου.
Θα έρθει εποχή κατά την οποία ο
φίλος θα είναι για τον φίλο παρηγορητής και γιατρός, και όχι αποπλανητής και
εξολοθρευτής της ψυχής.
Όταν έρθει αυτή η εποχή, τότε θα
αρχίσει η αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους. Μα όσο μακριά και αν είναι αυτή η
εποχή, βρίσκεται καθ ὁδὸν και θα έρθει.
Η αγάπη με την οποία σήμερα οι
άνθρωποι αγαπιούνται οδηγεί στην αυτοκτονία. Αλλά όταν έρθει εκείνη η εποχή θα
φέρει μαζί της και την αγάπη η οποία θα καθοδηγεί προς τη ζωή.
Ακόμα δεν ήρθε η εποχή της αγάπης προς τους
εχθρούς, αφού ακόμα δεν πληρούμε την εντολή για την αγάπη προς τους φίλους.
Αλλά θα εκπληρωθεί και η μια και η άλλη
εντολή, γιατί δεν προέρχονται από τον άνθρωπο αλλά από τον Θεό. Και η θεϊκή
εντολή δεν μπορεί να μείνει ανεκπλήρωτη. Δεν μπορώ, εγώ, αδελφοί μου, να σας
παρακινήσω με τους αδύναμους λόγους μου, ώστε να εκπληρώσετε τις θεϊκές εντολές
περί αγάπης. Όμως, θα σας κινήσει σε αυτό ο Θεός, ο οποίος κινεί τους ήλιους.
Δεν μπορώ να σας δώσω ούτε τη δύναμη για τη γνώση ούτε τη δύναμη για το σεβασμό
ούτε τη δύναμη για τη θυσία. Αυτή η δύναμη θα σας τη δώσει Εκείνος που έχει την
παντοδυναμία στα χέρια Του και που κινεί τα σύννεφα με τις σκέψεις. Ο λόγος
περί Θεού θα καταστεφόταν αν εξαρτιόταν από τους λόγους μου και από τις δικές
σας συνήθειες. Αλλά ο λόγος περί Θεού, ανεξάρτητα απ ὅλους εμάς θα πετύχει και θα νικήσει. Εκείνος
του οποίου τα χρόνια δεν έχουν αριθμό και η οντότητά του δεν έχει τέλος δεν
μπορεί να αφήσει το επίγειο σπίτι του στις διαθέσεις μας, στα αδύναμα
δημιουργήματά του, των οποίων η αρχή και το τέλος σχεδόν συναντιούνται σ ἕνα σημείο
και των οποίων η οντότητα είναι μια κουκκίδα. Δεν είναι ο άνθρωπος αλλά ο Θεός
φερέγγυος και πιστός εγγυητής της βασιλείας της αγάπης στη γη. Ο Θεός μας είναι
εγγυητής ότι ο ήλιος δε θα σβήσει πριν να δει τα τέκνα Του επί της γης να
μοιάζουν στον επουράνιο Πατέρα τους. Κοίτα, σε λίγο καιρό θα σβήσει για μας ο
ήλιος: Σκεπασμένοι από το μαύρο πέπλο του θανάτου, θα μείνουμε κρυμμένοι από
τον ήλιο. Αλλά γιατί να μη μας δει ο ήλιος, όσο ζούμε, σαν τέκνα που μοιάζουν
στον επουράνιο Πατέρα τους; Ας υποσχεθούμε ότι θα δώσουμε τέτοια ευχαρίστηση
στον ήλιο και πόσο μεγαλύτερη ευχαρίστηση σ ἐμᾶς και τους φίλους μας! Ας είναι
αρωγός μας σ'αυτό ο επουράνιος Πατέρας μας, και τώρα και στους αιώνες.
(Απόσπασμα από το βιβλίο “Αργά βαδίζει ο
Χριστός”, Εκδόσεις "Εν Πλω")
