Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου
Ο Καλός Θεός δημιούργησε
τα πάντα σε μία αλυσίδα η οποία κλείνει πάλι στον Θεό ως εξής: ΘΕΟΣ –
ΚΟΣΜΟΣ – ΑΝΘΡΩΠΟΣ – ΘΕΟΣ. Ο Θεός δημιουργεί τον κόσμο και τοποθετεί τον
άνθρωπο «ίνα δεσπόζει της κτίσεως». Ο άνθρωπος καλείται να ενωθεί με τον
Θεό ώστε να κλείσει η αλυσίδα. Ο άνθρωπος όμως δεν το πετυχαίνει με αποτέλεσμα
να υπάρξει η 1η Κρίση στην σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Η ανυπακοή του
ανθρώπου, τον οδηγεί έξω από τον Παράδεισο, όπου υπάρχει η πρώτη ουσιαστική σχέση
Ανδρός και Γυναικός, ο 1ος Γάμος όπως αναφέρεται στο βιβλίο της Γενέσεως «Αδάμ
δε έγνω Εύαν την γυναίκα αυτού». Μέσα από αυτήν την σχέση γεννιούνται δύο
παιδιά, ο Κάϊν και ο Άβελ. Ο Κάϊν δεν προσφέρει τα πρωτογεννήματα στον
Θεό, ενώ ο Άβελ διαλέγει τα καλύτερα για να τα αποδώσει στον Θεό ως θυσία, αφού
αναγνωρίζει την Δωρεά του Θεού στον ίδιο. Εδώ γίνεται η 2η Κρίση στην
σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Ο Κάϊν αφήνετε στον εγωϊσμό του και
κυριεύεται από ζήλια. Αποτέλεσμα αυτής της ολισθαίνουσας κατάστασης ,
φονεύει τον Κάϊν. Και στην δική μας συμπεριφορά προς τους άλλους δεν
κυριευόμαστε από ζήλια για την επιτυχία τους, για την ευημερία τους…. Και
θέλουμε να τους κάνουμε κακό αρχίζοντας να τους συκοφαντούμε, να τους
υβρίζουμε, να τους προσβάλλουμε με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να γίνονται α)
ειδωλολάτρες, αφού εμπιστεύονται το «εγώ» τους και δεν θέτουν ως βάση ότι ο
άνθρωπος είναι Εικόνα Θεού και β) γίνονται αρνητές του Θεού.
Η γενιά του Κάϊν
καλείται «η γενιά των ανθρώπων», λόγω της κακίας και του εγωϊσμού που έφεραν,
ενώ η γενιά του Σηθ, το άλλο παιδί της Εύας, ονομάζεται «η γενιά του
Θεού». Ο Θεός περιμένει από την γενιά του Σηθ να ενωθεί με Εκείνον,
δίνοντας σαφή εντολή να μην σμίξει η γενιά του με την γενιά του Κάϊν, κάτι το
οποίο έγινε. Ο Νώε αναλαμβάνει την αναδημιουργία της ανθρώπινης σχέσης
για να μπορέσει ο άνθρωπος να ενωθεί με τον Θεό. Έτσι μετά τον κατακλυσμό
ξεκινά η «ανοικοδόμηση» του ανθρώπου. Το 3ο Πρόσωπο που
έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτήν την προσπάθεια να σωθεί ο άνθρωπος είναι ο
Αβραάμ, ο γενάρχης των Εθνών, όπως αποκαλείται από την ιστορία. Από αυτήν
την γενιά, ένα 4ο πρόσωπο εκπληρώνει την επαγγελία του Θεού για την σωτηρία του
κόσμου, είναι η Παναγία, η οποία όλη της η ζωή είναι μία εκούσια υπακοή στο
θέλημα του Θεού. Είναι Αυτή η οποία δεν αμφέβαλε για το θέλημα του Θεού
κατά τον Ευαγγελισμό Της, όπως συνέβη με τον Ζαχαρία, ο οποίος τιμωρήρηκε διότι
αμφισβήτησε την Δύναμη του Θεού, παραμένοντας κουφός και άλαλος έως της
γεννήσεως του Ιωάννου του Προδρόμου. Η κυρία Θεοτόκος δεν αμφέβαλε
ουδέποτε, παρά η απορία της εκφράστηκε στον Αρχάγγελο Γαβριήλ, ώστε να μάθει
από τον απεσταλμένο του Θεού πως θα εκπληρώσει το Θέλημά Του. Γι’ αυτό
την πληροφορεί τις λεπτομέρειες «πνεύμα άγιον επελεύσετε επί σε και Δύναμις
Υψίστου επισκιάσει σοι». Το τελευταίο πρόσωπο για το οποίο προετοίμαζε ο
Θεός τον λαό του είναι ο Ιησούς, δια του οποίου σώζεται η ψυχή που θέλει
να ενωθεί με τον Θεό. Εναπόκειται λοιπόν στην ελεύθερη βούλησή μας
εάν θέλουμε να σωθούμε και ποιά σχέση θα έχουμε με τον Θεό μας. Εάν
κάνουμε Υπακοή στο θέλημά του, η αγάπη προς τον συνάνθρωπο πρέπει να μας
διακατέχει. Εάν πάλι κάνουμε ανυπακοή τότε η κακία υπερέχει, διότι η
σχέση του ανθρώπου με τον Θεό διεκόπη.
