Ευλόγησον πάτερ.
Αδελφοί και πατέρες, ο αγαθός Θεός ημών, ο χαρίζων τήν ζωήν ημών, και άγων ημάς από χρόνον εις χρόνους δια φιλανθρωπίαν αυτού ήγαγεν ήδη ημάς και εν χρόνω τούτω τών αγίων νηστειών, εν ω έκαστος τών αγωνιστών αγωνίζεται και κοπιάζει υπέρ τής σωτηρίας τής ψυχής αυτού, καθά προαιρείται και δύναται και ο σπουδάζων εις τήν εγκράτειαν νηστεύει διπλάς και τριπλάς ημέρας, ο δε εις τήν αγρυπνίαν σπουδάζων αγρυπνεί, αναγινώσκει, προσεύχεται τόσας και τόσας ώρας· άλλος πάλιν εις τάς γονυκλισίας ποιεί τόσας και τόσας μετανοίας έως εδάφους η και άχρι του υποποδίου κατά τήν εαυτού δύναμιν και άλλος επί άλλω τινι τών κατορθωμάτων αγωνίζεται, και ει εβούλετό τις ιδείν πολλήν σπουδήν και προθυμίαν εν ταίς ημέραις ταύταις ο μοναχός ο υπό τήν υποταγήν ών και έχει διακόνημα και υπάρχει αληθινός υπήκοος, ουκ έχει τόν αγώνα εν τινι καιρώ μόνον, αλλ
ἐν πάση τη ζωή αυτού αδιακόπως αγωνίζεται· αλλά τίς εστίν ο αγών του υπηκόου υποτακτικού; και ποίον εστί το μέγα κατόρθωμα αυτού και ο στέφανος ο λαμπρός; το μη θαρρείν τω ιδίω λογισμώ, μηδέ ποιείν αυτογνωμόνως το εαυτού θέλημα, αλλ
ὅ,τι ποεί, ποιεί τούτο δια ερωτήσεως του ηγουμένου η και του αυτού γέροντος η του οικονόμου, όπερ εστί μάλλον βελτιώτερον πάντων τών καλών αγωνισμάτων και ως εν συντόμω ειπείν, μαρτυρίου στέφανον κέκτηται η υποταγή μετά τής αδιακρίτου υπακοής· ήτοι το κόπτειν το ίδιον θέλημα και ποιείν του προεστώτος αυτού, όπερ ως μαρτύριον λογίζεται ενώπιον του Θεού, ότι εκχέει το αίμα αυτού δια το Χριστόν· όμως γνώμεν καλώς αδελφοί ότι εν ταύταις ταίς αγίαις ημέραις γενήσεται εναλλαγή τών φαγητών, αύξησις τών γονυκλισιών και μετανοιών και τής ακολουθίας και ψαλμωδίας κατά τήν παραδοθείσαν ημίν παλαιάν παράδοσιν τών αγίων πατέρων ημών· δια τούτο και ημείς δεξώμεθα προθύμως και περιχαρώς το δώρον τών νηστειών· μη σκυθρωπάσωμεν δια τήν κακοπάθειαν και τόν μαρασμόν του σώματος, αλλ
ὦμεν χαίροντες δια τήν υγείαν και σωτηρίαν τής ψυχής ημών.
Διέλθωμεν ούν τάς αγίας ταύτας ημέρας μετά ιλαρότητος προσώπου και καρδίας, άκακοι, ακατάκριτοι, αόργητοι, απόνηροι, άφθονοι, μάλλον ειρηνικοί, ηγαπημένοι πρός αλλήλους, πράοι, ευυπήκοοι, πλήρεις ελεημοσύνης και καρπών αγαθών, εν τω καιρώ τής ησυχίας, ησυχάζειν· χρείας καλούσης του λόγου, αποκρίνεσθε μετά ταπεινώσεως και ευλαβείας, φεύγοντες τήν πολυφαγίαν, πολυλογίαν και τόν θόρυβον και τήν ταραχήν τών πολλών, όπως ποιώμεν τάς υπηρεσίας ημών αθορύβως και αταράχως μάλλον δε ειρηνικώς και ησύχως ως διάκονοι Χριστού· διότι ο θόρυβος και η ταραχή προξενεί μεγίστην ψυχικήν βλάβην εν τω Κοινοβίω και τη συνοδία τών αδελφών· πρός επιτούτοις πάσι χρη έχειν προσοχήν, και σκοπιάν, μη ανοίγειν θύραν τοίς κακοίς λογισμοίς εισερχομένοις μολύνειν τήν ψυχήν ημών, μηδέ διδόναι τόπον τω διαβόλω, καθάπερ διδάσκει ημάς και η θεία Γραφή λέγουσα «εάν αναβή πνεύμα του εξουσιάζοντος επί σε τόπον σου μη δος»· διότι ο εχθρός ημών διάβολος εξουσίαν ουκ έχει δυναστεύσαι ημάς, αλλά μόνον υποβάλλει κακούς λογισμούς, ως ο αλιεύς το δόλωμα· και όταν ημείς στέργομεν δεχόμενοι αυτούς, τότε κυριεύει ημών· όταν ημείς ου δεχόμεθα αλλά πόρρω αποβάλλομεν αυτούς δια τής ευχής και τής επικλήσεως του ενδόξου ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τότε ο εχθρός φεύγει αφ
ἡμῶν κατησχυμένος· καταβάλλωμεν ούν κόπον και σπουδήν ίνα φυλάξωμεν τήν ψυχήν ημών καθαράν και αμόλυντον από παντός ρυπαρού λογισμού και άτρωτον εκ τών βελών του πονηρού ως νύμφην Χριστού, και ούτως αξιωθείημεν γενέσθαι οικητήριον του αγίου Πνεύματος και ακούσαι·
«Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τόν Θεόν όψονται»· και ως φησιν ο Απόστολος, όσα εστίν αληθινά, όσα σεμνά, όσα τίμια, όσα δίκαια, όσα αγνά και καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, ει τις αρετή και ει τις έπαινος, ταύτα ποιείτε, ταύτα συνδιαλέγεσθε πρός αλλήλους, και ο Θεός έσται μεθ
ἡμῶν· δια τούτο φύγωμεν αδελφοί τήν γαστριμαργίαν και τήν μέθην, άτινα γεννώσι πάν είδος αμαρτίας φάγωμεν και πίωμεν μετ
εὐλαβείας και φόβου Θεού, δοξάζοντες τόν Θεόν, όστις ελυτρώσατο ημάς τής πλάνης και τής ταραχής του κόσμου·
Εάν ούτω ποιώμεν ήδη μέν αξιωθησόμεθα φθάσαι και τήν Κυρίαν ημέραν τής Χριστού αναστάσεως, εν δε τω μέλλοντι αιώνι εν τη εξαναστάσει τών νεκρών επιτευξόμεθα τής βασιλείας τών ουρανών, εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, ω η δόξα και το κράτος, σύν τω Πατρί και τω αγίω Πνεύματι νύν και αεί και εις τούς αιώνας τών αιώνων· αμήν.
