Π. Αντώνιος Μπλούμ –Μητροπολίτης Σουρόζ (1914- 2003))
Συχνά πορευόμαστε μέσα στο σκοτάδι, αφού
σκοτισμένα είναι και ο νους και η καρδιά και τα μάτια μας. Μόνο εάν ο ίδιος ο
Κύριος φωτίσει τη ζωή μας υπάρχει δυνατότητα ν’ αρχίσουμε να διακρίνουμε μέσα
μας το σωστό και το λάθος. Σ’ ένα αξιοσημείωτο κείμενό του ο Ιωάννης της
Κροστάνδης γράφει ότι ο Θεός δεν αποκαλύπτει την ασχήμια της ψυχής μας παρά
μόνο εάν δει μέσα μας αρκετή πίστη και ελπίδα ικανή ώστε να μην καταρρεύσουμε
στο αντίκρισμα των αμαρτιών μας. Με άλλα λόγια, όποτε είμαστε σε θέση ν’
αναγνωρίσουμε τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας, τότε αρχίζουμε να κάνουμε
κάποια βήματα αυτογνωσίας κάτω από το φως της κρίσης του Θεού, που δεν είναι
τίποτε άλλο από τον φωτισμό της Θείας δικαιοσύνης. Δύο τινά συμβαίνουν τότε:
αφενός μας ξενίζει η ασχήμια που φανερώνεται μπροστά μας, αφετέρου αισθανόμαστε
χαρά γιατί αναγνωρίζουμε την εμπιστοσύνη του Θεού. Μας εμπιστεύεται μια νέα
γνώση του εαυτού μας, που άλλοτε δεν την επέτρεπε γιατί δεν είχαμε τη δύναμη να
αποδεχτούμε την αλήθεια. Κι έτσι, η κρίση μετατρέπεται σε χαρά γιατί η
αποκάλυψη των αστοχιών μας συνοδεύεται από τη γνώση ότι ο Θεός είδε μέσα μας
πίστη και ελπίδα και καρτερία που θα μας επιτρέψουν όχι μόνο να δούμε πιο
καθαρά αλλά και να ενεργήσουμε.
Όλα αυτά είναι σημαντικά εάν θέλουμε να
κατανοήσουμε γιατί η νηστεία και η χαρά πάνε μαζί. Αλλιώς, η διαρκής, επίμονη
προσπάθεια της Εκκλησίας και του λόγου του Θεού να μας φέρει σε επίγνωση,
μπορεί να μας βαρύνει αντί να μας χαροποιεί, ώστε δεν θα είμαστε πια σε θέση να
φτάσουμε στην Ανάσταση του Χριστού με χαρά, γιατί θα φανταζόμαστε ότι η
Ανάσταση δεν μας αφορά.....