Ακολουθεί ένα μέρος της συνομιλίας τους.
 |
| Το Μοναστήρι Techirghiol στη Ρουμανία |
Π. Θ: Είστε βέβαιος ότι όλα θα πάνε καλά
με σας στην αιωνιότητα;
Π. Α: Δεν μπορώ να πω τέτοιο πράγμα ,
άγιε πάτερ! Παρακαλώ να με πιστέψετε όταν σας λέω ότι «Θα είμαι ο μόνος που δεν
θα σωθώ!»
Π.Θ: Έτσι πιστεύετε;
Π.Α: Ναι! Αλλά έχω μεγάλη ελπίδα!
Π.Θ: Αφού ελπίζετε γιατί εκφράζεστε μ’
αυτόν τον τρόπο;
Π.Α: Το μυαλό στον Άδη και η ελπίδα στο
Θεό! Χωρίς τη χάρη του Θεού τα έργα μας δεν μας σώζουν έτσι κι’ αλλιώς.
Π.Θ: Ναι … αλλά είναι αδύνατο για το Θεό
να μη θέλει να μας σώσει!
Π.Α: Ναι, αλλά δεν μπορούμε να Του
θέσουμε όρους!
Π.Θ: Ναι, χωρίς να του θέτουμε όρους,
αλλά αφού ο Θεός είναι αγάπη…
Π.Α: Άγιε Πάτερ, με όλη μου την
ειλικρίνεια μπροστά σε σας που είστε πνευματικός λέω: Θα σωθώ γιατί έχω
υποφέρει…
Π.Θ: Σας λέω ειλικρινά ότι έχω τη βεβαιότητα
ότι θα πάω σε καλό τόπο, αλλά όχι για τα έργα μου!
Π.Α: Εγώ μόνο ελπίζω!
Π.Θ: Λοιπόν, μπορώ να πω ότι έχω τη
βεβαιότητα ότι εάν ελπίζω…
Π.Α.: Αυτή δεν είναι Ορθόδοξη θέση!
Π.Θ: Ίσως να μην είμαι Ορθόδοξος;
Π.Α: Η πραγματικότητα είναι ότι τα έργα
μας δεν μας σώζουν με κανένα τρόπο χωρίς τη Χάρη του Θεού!
Π.Θ: Ξέρεις τι θα πω στο Θεό όταν σταθώ
μπροστά Του; «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλό!» Δεν
θα Του πω τίποτε άλλο!
Π.Α: Έχω ετοιμάσει ένα τάφο στο μοναστήρι
Zamfira που πηγαίνω για εξομολόγηση στον π. Γαβριήλ Stoica και έγραψα πάνω στο
σταυρό: Ιησού, Ιησού, Ιησού συγχώρεσε με!
Π.Θ: Δεν μπορώ να φανταστώ το Θεό να μου
λέει «Δεν σε θέλω» αφού έχω ζήσει μαζί Του όλη μου τη ζωή.
Π.Α: Μας αγαπά τόσο πολύ και αυτό μου
δίνει ελπίδα!
Π.Θ: Πάτερ, αν το αφήσουμε στο Θεό, δεν
πρέπει να διστάζουμε!
Π.Α: Δεν θέλω να τ’ αφήσουμε στο έλεος
του Θεού χωρίς να νοιαζόμαστε για τη ζωή και τα έργα μας. Η υπόθεση της
σωτηρίας μας περιλαμβάνει και τα έργα μας και όχι μόνο τη χάρη του Θεού. Μόνο
να μας βρει να είμαστε στο δρόμο Του. Ο αγώνας μας είναι να βρεθούμε στο δρόμο
Του και να είμαστε ειλικρινείς με τον αγώνα μας!
Π.Θ: Εγώ δεν ανησυχώ γιατί έχω
εμπιστοσύνη στην αγαθότητα του Θεού!
Π.Α.: Εγώ ανησυχώ αλλά ταυτόχρονα έχω και
ελπίδα!
Π.Θ: Είναι εξαιρετικό να το λες αυτό
γιατί ο Θεός είναι Πατέρας μας!
Π.Α: Ναι, αλλά δεν μπορώ να πω ότι έχω τη
βεβαιότητα της σωτηρίας μου!
Π.Θ: Μα γιατί δεν μπορείς να το πεις;
Π.Α: Αν μου επιτρέψει ο Θεός αυτό είναι
που θα του πω την ώρα που θα βγαίνει η ψυχή μου: «Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ που
πεθαίνω μοναχός!» Αλλά έχω το λογισμό ότι τα έργα μου με οδηγούν στην Κόλαση.
Αν θέλει ο Θεός να με σώσει, μπορεί να το κάνει! Αλλά δεν μπορώ να πω με
βεβαιότητα ότι θα με συγχωρέσει.
Π.Θ: Μα εγώ είμαι βέβαιος ότι μας συγχωρεί!
Π.Α: Και εγώ ελπίζω στο Θεό: Είναι Αυτός
που είπε στον Άγιο Σιλουανό: «Κράτα το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι!» Ο
κόσμος δεν γνωρίζει ακόμα πόσο μας αγαπά ο Θεός, πόσο ‘παθιασμένα’ μας αγαπά!
Π.Θ: Βλέπεις πόσο ωραία το θέτεις.
Π.Α: Ναι, αλλά δεν μπορώ να πω ότι έχω τη
βεβαιότητα. Μόνο οι Προτεστάντες λένε ότι έχουν τη βεβαιότητα της σωτηρίας. Τα
έργα μας δεν μας σώζουν χωρίς τη χάρη του Θεού. Και η χάρις του Θεού δεν
έρχεται εκτός αν υπάρχει πραγματική ταπείνωση. Μήπως μπορώ να πω ότι είμαι ταπεινός;
