ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

 ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ. 

ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ. 

Ένας άγιος Γέροντας έμενε με τον υποτακτικό του σε μία καλύβα ,οχι μακριά από ένα Κεφαλοχώρι .

Κάποτε έπεσε στον τόπο μεγάλη δυστυχία και ο φτωχός κόσμος πέθαινε σχεδόν από την πείνα.

 Πολύ στην απελπισία τους πήγαιναν και χτυπούσαν στην καλύβα του ερημίτη .Εκείνος πάλι που ήταν πολύ ελεήμων, έδινε με την καρδιά του από ότι τύχαινε να έχει.

 Ό υποτακτικός του όμως που έβλεπε με τρόπο το ψωμί τους να λιγοστεύει, είπε μία μέρα στεναχωρημένος στο Γεροντα Άββα .

Δεν μου ξεχωρίζεις τα ψωμιά που μου αναλογούν, και από δω και πέρα μοίραζε ,από τα δικά σου ελεημοσύνη, έτσι όπως πάμε τώρα ,γρήγορα θα πεινάσουμε και οι δύο.

 Ό αγαθός Γέροντας χώρισέ τα ψωμιά του υποτακτικού του χωρίς να πει τίποτα, και εξακολούθησε να δίνει από τα δικά του στους φτωχούς. Μα και ο Θεός που είδε την καλή του προαίρεση τα Ευλόγησε και όσο εκείνος έδινε τόσο αυτά επληθύνονταν .

Ό υποτακτικός στο μεταξύ έφαγε τα δικά του ,όταν πια δεν του έμειναν παρά λίγα ψίχουλα, πήγε στο Γέροντα του και τον παρακαλούσε να τρώνε πάλι μαζί. Εκείνος τον δέχτηκε χωρίς να φέρει αντίρρηση.

 Τώρα όμως είχαν αυξηθεί και οι ζητιάνοι και ο υποτακτικός άρχισε πάλι να δυσανασχετεί.

 Μία μέρα χτύπησε η πόρτα, ήταν ο απαραίτητος φτωχός.

 Ό υποτακτικός κατσούφιασε.

 Δώσε ένα καρβέλι πρόσταξε ο Γέροντας, που έκανε πως δεν είδε το μορφασμό του.

 Μου φαίνεται πως δεν έχουμε πια να φάμε ούτε εμείς, είπε φωναχτά ο υποτακτικός για να το ακούσει και Ο ζητιάνος. 

 Πήγαινε και ψάξε καλά πρόσταξε Ο Γέροντας. Σηκώθηκε εκείνος απρόθυμα να πάει στο κελλάρι, μα τρόμαξε να ανοίξει την πόρτα, το βρήκε γεμάτο μέχρι επάνω από καλοψημένα φρέσκα  καρβέλια.

 Από την ημέρα εκείνη απόκτησε μεγάλη εμπιστοσύνη στον Άγιο Γέροντα του και έγινε πρόθυμος τον ανακουφίζει τους φτωχούς.