«Φέρε την χείρά σου, και βάλε εις την πλευράν
μου», ώστε να ημπορής να λέγης σε όσους αντιστέκονται στην αλήθεια, ότι μετά
την Ανάσταση με είδες και με εξέτασες και με εψηλάφησες με ακρίβεια. «Φέρε την
χείρά σου, και βάλε εις την πλευράν μου», διότι για σε την διετήρησα έτσι, εγώ
ο οποίος εθεράπευσα τα σώματα και τις ψυχές των άλλων, προγνωρίζοντας ως Θεός
ότι θα θελήσεις να την ιδής σ’ αυτήν την κατάσταση, ώστε βλέποντας συ τα ίχνη
του πάθους της σαρκός μου, να θεραπεύσης το πάθος της ψυχής σου. «Φέρε την
χείρα σου, και βάλε εις την πλευράν μου» την οποίαν εφύλαξα έτσι όπως την
βλέπεις, ώστε, όταν επανέλθω από τους ουρανούς και καθίσω Κριτής ζώντων και
νεκρών, να ιδούν οι Ιουδαίοι ενώπιον των οφθαλμών τους να φανερώνωνται τα έργα
της κακής εργασίας τους, και να γίνουν αυτοκατάκριτοι. «Και μη γίνου άπιστος,
αλλά πιστός». Είναι κακόν η απιστία. Βυθίζει τον νουν. Η πίστις τον εξυψώνει
στον ουρανό. Η απιστία τυφλώνει την ψυχή” η πίστις φωτίζει τους λογισμούς. Η
απιστία και τα αόρατα τα βλέπει καθαρά. Ο άπιστος έχει πλήρη άγνοια. «Μη γίνου
άπιστος, αλλά πιστός». Αποδίωξε το νέφος της απιστίας και κοίτα τις καθαρές
ακτίνες της πίστεως. Πάρε όλα τα εφόδια για να γίνης άξιος Απόστολος της
θεότητός μου.
Γίνε όπως πρέπει να είναι εκείνος που
συνανεστράφη μαζί μου, και είχε τις εμπειρίες που είχες εσύ. Ομοίως με τους
άλλους Αποστόλους εκλήθης, ομοίως με αυτούς ετιμήθης, ομοίως με αυτούς
εξοπλίσου. Τα ίδια με εκείνους είδες και συ, σου ενεπιστεύθην σαν φίλο όλο μου
το μυστήριο, όπως και σ’ αυτούς. Ομοίως με αυτούς κήρυττε την δύναμή μου. Μην
ειπής πάλι για δευτέρα φορά: «εάν μη ίδω εν ταις χερσίν αυτού τον τύπον των
ήλων, ου μη πιστεύσω». Όσον είμαι μαζί σας, όπως θέλης ημπορείς να με
περιεργασθής. Όσον έχεις κοντά σου το ουράνιον κλήμα, εξερεύνησε όλους τους
κλάδους και τα σταφύλια του. Θα ανεβώ στους ουρανούς από όπου ήλθα στην γη, θα
ανέλθω εκεί όπου είμαι, θα ανέλθω ως προς την ανθρωπίνη μου φύσιν εκεί από όπου
συγκατέβην για χάρη σας ως προς την θεότητα. Θα ανέλθω με τούτο το σώμα, εγώ
που χωρίς αυτό έχω εκδημήσει από εκεί, αλλά δεν έπαψα να παραμένω εκεί. Θα
ανέλθω με την ιδική σας φύση προς τον πατρικόν κόλπο, εγώ που ευρίσκομαι στους
κόλπους του Πατρός. Διότι εξεπλήρωσα το έργο για το οποίον έκαμα όλον αυτόν τον
δρόμο.
Αφού λοιπόν ο Θωμάς ήγγισε τα δεσποτικά χέρια
και την θεία πλευρά, και εκυριεύθη από δειλία και χαρά με την θέα αυτών που
επεθύμησε, κινεί ευθύς την γλώσσα προς υμνωδίαν αναφωνώντας προς τον Κύριον: «Ο
Κύριός μου και ο Θεός μου». Συ είσαι ο Κύριος και Θεός, συ είσαι και άνθρωπος
και φιλάνθρωπος, συ είσαι αξιοθαύμαστος και παράδοξος ιατρός της φύσεως. Δεν
αποκόπτεις με νυστέρι τα παθήματα, δεν καυτηριάζεις με φωτιά τις πληγές, δεν
αντλείς από τα βότανα την ισχύ των φαρμάκων, δεν επιδένεις με επιδέσμους
ορατούς τα πάσχοντα τραύματα. Διαθέτεις αοράτους επιδέσμους ευσπλαχνίας, οι
οποίοι αοράτως τονώνουν τα καταπονημένα μέλη. Έχεις λόγον οξύτερον από το
μαχαίρι, έχεις διδασκαλία πιο δυνατή από την φωτιά, έχεις βλέμμα πιο προσιτό
από βάλσαμο. Ως δημιουργός, χωρίς δαπάνη και αντίτιμο, αγιάζεις το δημιούργημά
σου. Ως πλάστης, χωρίς να κοπιάσης, μεταπλάττεις τα πλάσματά σου. Συ εκαθάρισες
λεπρούς με το θέλημά σου, συ έκαμες χωλούς να τρέχουν, συ έδωσες στους
παραλύτους να σηκώσουν τα κρεβάτια τους, συ επρόσταξες εκ γενετής τυφλούς να
ξεπλύνουν το σκοτεινό τους κάλυμμα, συ εξώρισες τους δαίμονες από τα πλάσματά
σου, συ συνελήφθης με την θέλησή σου από τους εχθρούς, συ έπαθες τα πάντα από
τους Εβραίους εκουσίως προς χάριν μου. «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου».
Ανεγνώρισα τον Δεσπότη μου, ανεγνώρισα τον αλιέα μου και φύλακα, τον Βασιλέα
και Κύριό μου. «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Πιστεύω, Κύριε, στην οικονομία
σου, πιστεύω στην συγκατάβασή σου, πιστεύω στην πρόσληψη της φύσεώς μου,
πιστεύω στον προσκυνητόν Σταυρόν σου, πιστεύω στα Πάθη της σαρκός σου, πιστεύω
στον τριήμερόν σου θάνατο, πιστεύω στην Ανάστασίν σου. Πλέον δεν εξετάζω.
Πιστεύω, δεν φιλολογώ. Πιστεύω, δεν ζυγίζω. Πιστεύω, δεν περιεργάζομαι. Πιστεύω
στους οφθαλμούς μου και στα χέρια μου. Αυτά που είδα με εδίδαξαν να μη
φιλολογώ. Έμαθα από αυτά τα οποία εψηλάφησα να προσκυνώ και όχι να συγκρίνω με
ανθρώπινα μέτρα και σταθμά. Έναν Κύριον και Θεόν γνωρίζω μόνον, τον Δεσπότην Χριστό,
ω η δόξα και το Κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
