Στὴν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου ψάλεται ὁ Πολυέλαιος «Δοῦλοι
Κύριον» ἔρρυθμα γιὰ νὰ ταιριάζει ἡ ψαλμωδία μὲ τὴν κίνηση τοῦ κατζίου,τοῦ
θυμιατοῦ μὲ τὸ ὁποῖο θυμιάζουν οἱ μοναχοί που ἔχουν τὸ διακόνημα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ.
Τὸ κατζίο εἶναι φορητὸ καὶ χρησιμοποιεῖται στὶς λατρευτικὲς
συνάξεις ἐντός του ναοῦ ὅταν ψάλλονται ὕμνοι ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη ἢ ἀναγινώσκονται
οἱ Μεγάλες Ὧρες. Είναι μεταλλικὸ μὲ μακριὰ χειρολαβὴ καὶ κουδούνια, τὰ ὁποῖα
συμβολίζουν τὰ βήματα τοῦ Θεοῦ στὸν Παράδεισο καὶ προτρέπουν τοὺς μοναχοὺς σὲ ἐγρήγορση
:”’Καὶ ἄκουσαν τὴ φωνὴ τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ, νὰ περπατάει στὸν παράδεισο πρὸς τὸ
δειλινὸ” (Παλαιὰ Διαθήκη Γένεση Κέφ. 3, Στίχος 8..
Ὅταν οἱ ἐκκλησιαστικοὶ θυμιάζουν μὲ τὸ κατζίο φέρουν στὸν ὦμο
τοὺς ἕνα τετράγωνο ὕφασμα ποὺ λέγεται ”ἀήρ” ΄ συνήθως εἶναι χρυσοποίκιλτο καὶ
δηλώνει τὸ ἀγγελικὸ τάγμα ποὺ ἐξέπεσε ἀπὸ τὴ πατρώα δόξα καὶ ποὺ ἀντικαταστάθηκε
ἀπὸ τοὺς μοναχούς. Ο ἐκκλησιαστικὸς λοιπὸν κρατᾶ τὸ κατζίο μὲ τὸ
”χειρομανδήλιον”, τὸ ὁποῖο εἶναι μικρότερο ἀπὸ τὸν ”ἀέρα”. Ο συμβολισμὸς
τοῦ ἀπορρέει ἀπὸ τὴν ἀπάντηση τοῦ Ἀναστημένου Κυρίου ”μὴ μοῦ ἀπτου” (μὴν μὲ ἀγγίζεις),
στὴν Μαρία τὴν μυροφόρο, ὅταν αὐτὴ ἀπὸ τὴν χαρὰ τῆς ἤθελε νὰ Τὸν ἀγγίξει. (Κατὰ
Ἰωάννη Κέφ. 20, Στίχος 17..)
Ἐπειδὴ τὸ θυμιατήριο συμβολίζει τὶς δύο φύσεις, ἀνθρώπινη καὶ
θεϊκή, καὶ τὶς τρεῖς ὑποστάσεις Πατήρ, Υἱὸς καὶ Ἅγιο Πνεύμα καὶ ἐπειδὴ
ὁ ἐκκλησιαστικὸς δὲν ἔχει ἱεροσύνη, πιάνει τὸ κατζίο μὲ τὸ ”χειρομάνδηλο” ἀπὸ εὐλάβεια
καὶ σεμνότητα.