Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη γεννήθηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς
Αἰγύπτου. Ὁ πατέρας τῆς λεγόταν Κώνστας, ἦταν ἀριστοκράτης καὶ πολὺ πλούσιος. Ἡ
Ἁγία Αἰκατερίνη λόγω τοῦ περιβάλλοντος, ἀλλὰ καὶ τῆς φιλομάθειάς της, διδάχτηκε
ἀπὸ τοὺς καλύτερους δασκάλους τῆς ἐποχῆς. Ἔτυχε μεγάλης μόρφωσης καὶ ἦταν
κάτοχός της λατινικῆς γλώσσας καὶ τῆς ἑλληνικῆς φιλολογίας. Σπούδασε φιλοσοφία
καὶ ρητορικὴ καὶ πολλὲς ξένες γλῶσσες τῆς ἐποχῆς της.
Ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία μελέτησε τὴ χριστιανικὴ
διδασκαλία καὶ ἀσπάστηκε τὸν Χριστιανισμὸ καὶ εἶχε δείξει ἰδιαίτερη εὐσέβεια καὶ
προσήλωση στὰ Θεῖα. Ὅπως ἡ παράδοση ἀναφέρει, δέχθηκε τὸ “δακτυλίδι πνευματικῆς
μνηστείας” ἀπὸ μέρους τοῦ Χριστοῦ ποὺ τῆς προσκόμισε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος.
Ἐργάσθηκε μὲ αὐταπάρνηση καὶ ἐνθουσιασμὸ γιὰ τὴν
διάδοσή του ἐπιτυγχάνοντας πολλὰ χάριν τῆς ρητορικῆς της δεινότητας καὶ τῶν
πολλῶν γνώσεών της.
Στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰώνα μ.Χ. αὐτοκράτορας τῆς
Ρώμης εἶναι ὁ Μαξιμίνος, ὁ ὁποῖος ζητᾶ ἀπὸ τοὺς ὑπηκόους του νὰ συμμετέχουν σὲ
εἰδωλολατρικὲς θυσίες, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια. Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη ἀρνεῖται
νὰ συμμετέχει σὲ τέτοιες ἐκδηλώσεις κι ἀφοῦ ἐκθέτει τὶς ἀπόψεις της στὸν αὐτοκράτορα,
τοῦ ζητᾶ νὰ φέρει μπροστά της τοὺς σοφούς της αὐτοκρατορίας, ὥστε νὰ συζητήσουν.
Ὁ αὐτοκράτορας θαμπωμένος ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ καὶ
τὴν εὐφράδειά της, μαζεύει τοὺς πενήντα σοφότερους ἄνδρες τῆς αὐτοκρατορίας μὲ
σκοπὸ νὰ τῆς ἀποδείξουν τὸ ἀβάσιμο καὶ στρεβλό των ἰδεῶν της. Τὸ ἀποτέλεσμα ὅμως
ἦταν ἀντίθετο. Ἡ Αἰκατερίνη μὲ τὴν κομψότητα τοῦ λόγου της καὶ τῶν ἐπιχειρημάτων
τῆς «ἐφίμωσε λαμπρῶς τοὺς κομψούς των ἀσεβῶν, τοῦ πνεύματος τὴν μαχαίραν» (κατὰ
τὸ ἀπολυτίκιο τῆς Ἁγίας). Μὲ τὴν εὐφράδειά της καὶ μὲ τὰ σοφά της ἐπιχειρήματα
κατάφερε νὰ κάνει αὐτοὺς τοὺς 50 ἀνθρώπους νὰ ἀσπαστοῦν τὸν Χριστιανισμὸ καὶ νὰ
βαπτιστοῦν Χριστιανοί.
Ὅταν ὁ Αὐτοκράτορας ἔμαθε τὸ ἀποτέλεσμα ὀργίσθηκε
τόσο ποὺ διέταξε τὴν θανατικὴ καταδίκη ὅλων στὴ πυρὰ στὸ μέσον της πόλης, τὴν δὲ
Αἰκατερίνη σὲ μαρτύρια μέχρι θανάτου της. Στὴν ἀρχικὴ φυλάκιση ἡ νεαρὴ Ἁγία ὑπέμεινε
τὶς πιέσεις, τὰ βασανιστήρια καὶ τὶς κακουχίες μὲ θάρρος καὶ ὑπομονὴ ποὺ ἀντλοῦσε
ἀπὸ τὴν δύναμη τῆς βαθιᾶς της πίστης.
Ὅταν ἡ γυναίκα τοῦ αὐτοκράτορα Αὐγούστα
Φαυστίνα θαυμάζοντας τὴν καρτερικότητα τῆς Αἰκατερίνης τὴν ἐπισκέπτεται μὲ τὴ
συνοδεία 200 φρουρῶν, συζητάει μαζί της, τὴν θαυμάζει καὶ ἀσπάζεται τὸν
Χριστιανισμὸ καὶ μαζὶ μὲ αὐτὴν καὶ οἱ συνοδοί της. Τότε ὁ Αὐτοκράτορας διέταξε
τὸν ἀποκεφαλισμὸ τῆς Φαυστίνας καὶ τῆς ἀκολουθίας της καὶ τὴν τελικὴ πλέον ἐκτέλεση
τῆς Ἁγίας.
Μέσο θανάτωσης ἦταν ὁ “βασανιστικὸς τροχός” ποὺ
ἦταν γεμάτος καρφιά. Τὰ καρφιὰ τοῦ τροχοῦ ὅταν πλησίασαν τὸ σῶμα τῆς Ἁγίας ἄρχισαν
ἕνα-ἕνα νὰ σπᾶνε ἢ νὰ ξεκολλᾶνε. Ἔτσι καὶ ἀποφασίσθηκε τελικὰ ὁ ἀποκεφαλισμὸς τῆς
Ἁγίας στὶς 25 Νοεμβρίου ποὺ ὅταν ἔγινε, οἱ παριστάμενοι ἀντιλήφθηκαν νὰ ρέει
γάλα ἀντὶ αἷμα.
Τὸ ἄψυχο σῶμα τῆς Ἁγίας κατὰ τὴν παράδοση
μετέφεραν δύο Ἄγγελοι στὸ ὅρος Σινά, ὅπου μετὰ ἀπὸ 4 αἰῶνες τὸ βρῆκαν ἐρημίτες
μοναχοί της περιοχῆς, ποὺ μέσω ὁράματος εἰδοποιήθηκαν καὶ κατέβασαν ἀπὸ τὸ ὅρος
τὸ σῶμα τῆς Ἁγίας το ὁποῖο καὶ ἐναπόθεσαν σὲ μαρμάρινη θήκη. Μέχρι καὶ σήμερα
βρίσκεται ἐκεῖ μυροβολώντας καὶ κάνοντας θαύματα!