Αλλά έχουμε κ᾽ ένα άλλο καθήκον. Είναι το
καθήκον της εξομολογήσεως και της θείας μεταλήψεως. Επ᾽ αυτού δεν θα επεκταθώ.
Τούτο μόνο θα πω. Τις άγιες αυτές ημέρες και ιδίως τη νύχτα της Αναστάσεως
καλούμεθα να μείνουμε στο ναό μέχρι τέλους με την αναστάσιμη λαμπάδα. Όποιος
ακούει το «Χριστός ανέστη» και μετά φεύγει, προτιμότερο θα ήταν να μείνει στο
σπίτι του. Αυτό που γίνεται, να αδειάζουν οι εκκλησίες μετά το «Χριστός
ανέστη», είναι βεβήλωσης, περιφρόνηση στο Χριστό. Να μείνουμε λοιπόν μέχρι
τέλους και να ετοιμαστούμε για τη θεία μετάληψη. Η εβδομάδα αυτή είναι κατ᾽
εξοχήν εβδομάδα θείας μεταλήψεως. Τι είναι η θεία μετάληψης; Το σώμα και το
αίμα του Χριστού μας, η φωτιά του ουρανού. Τι είσαι, σε ρωτώ, άχυρο; μην πλησιάσεις
τα άγια, θα καείς. Είσαι χρυσάφι; Αν είσαι χρυσάφι, το χρυσάφι δεν απειλείται
από τη φωτιά· όσο πλησιάζει τη φωτιά, τόσο καθαρίζεται. Έτσι κ᾽ εσύ ο
Χριστιανός· αν είσαι αμετανόητος, θα σε κάψη η φωτιά, όπως έκαψε τον Ιούδα που
κοινώνησε αναξίως· αν όμως πέρασες από το καμίνι της ιεράς εξομολογήσεως, τότε
πλησίασε· η θεία κοινωνία θα είναι φάρμακο αθανασίας.
Τη Μεγάλη Εβδομάδα έχουμε επίσης ιερό καθήκον
απέναντι των αδελφών μας που πάσχουν και υποφέρουν. Είναι εβδομάδα αγάπης και
ελεημοσύνης. Ένα εκλεκτό φαγητό σε κάποιον που πεινάει, ένα καινούργιο ρούχο
—όχι παλιό— σ’ έναν που δεν έχει, μια
βοήθεια στη χήρα και τα ορφανά, ένα φάρμακο αναγκαίο, μια επίσκεψι στον ασθενή,
ένας λόγος παρηγορητικός στον θλιμμένο, ο,τι τέλος πάντων μπορεί να σκεφτεί μια
καρδιά που αγαπά.
Αλλά δεν είπα τίποτα· υπάρχει κάτι ακόμη, κι
αυτό είναι το δυσκολότερο. Όλα όσα είπα- με τα κάνεις· αλλ᾽ εάν το τελευταίο
αυτό δεν το κάνης, Χριστιανός δεν είσαι. Ποιό ειν᾽ αυτό; Ξέρω Χριστιανούς που είναι
άνθρωποι προσευχής, που έχουν τ᾽ αυτί τους τεντωμένο στα ιερά λόγια, που
νηστεύουν αυστηρά, που εξομολογούνται, που κοινωνούν· αλλά λίγους Χριστιανούς
γνώρισα που έχουν – ποιό; το «Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει» (δοξ. αιν.
Πάσχ.). Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι εβδομάδα συγχωρήσεως. Ποιός, αδελφοί μου, στη
ζωή αυτή δεν έχει αντιπάθειες, ψυχρότητες, αντιθέσεις, ποιός δεν έχει κάποιον
εχθρό; Τις άγιες αυτές ημέρες ας υψώσουμε το βλέμμα στον Εσταυρωμένο. Κανείς
δεν αδικήθηκε και δεν πόνεσε όπως ο Χριστός μας. Ενώ έσχιζαν τις σάρκες του τα
καρφιά και την καρδιά του οι κατάρες και τ᾽ αναθέματα των φαρισαίων, εκείνος
πάνω απ᾽ το σταυρό προσευχήθηκε· «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»
(Λουκ. 23,34). Κ᾽ εμείς λοιπόν τις άγιες αυτές ημέρες ας αλληλοσυγχωρηθούμε·
νύφες και πεθερές, αδελφοί με αδελφούς, φίλοι με φίλους, παιδιά με γονείς, όλοι
ανεξαιρέτως. Ας πλατύνουμε τις καρδιές, ας αισθανθούμε μέσα μας την αγάπη του
Χριστού μας. Χωρίς την αγάπη πως μπορούμε να γιορτάσουμε;
Αδελφοί μου! Μεγάλη Εβδομάδα ίσον· χέρι
ανοιχτό για έλεος, μάτια δακρυσμένα από μετάνοια, πόδια που τρέχουν στο ναό,
καρδιά συμφιλιωμένη, γεμάτη λατρεία στον Εσταυρωμένο. Εκτελούμε τα καθήκοντα
αυτά;
Ξέρετε πως μοιάζουμε; Σα να είνε ένας ζητιάνος
και όλες τις μέρες του πετάνε πενταροδεκάρες, κ᾽ έρχεται μια ώρα που περνάει
κάποιος βασιλιάς και του λέει «Άνοιξε τις φούχτες σου» κι αρχίζει και του
μετράει 1, 2, 3, …5,…10, …100, …168 λίρες και θαμπώνουν τα μάτια του. Κι αυτός,
αντί να πάρει αυτό το θησαυρό να τον αξιοποιήσει, πάει στο ποτάμι κι αρχίζει να
πετάει τις λίρες στο νερό. Δεν ειν᾽ αυτό παραφροσύνη; Κι αυτές οι ώρες λοιπόν
―έτσι λέει η Εκκλησία, «ώρες» τις ονομάζει―, είναι θησαυρός. Κάθε ώρα, κάθε
καμπάνα, κάθε χτύπος, κάθε λεπτό, είναι σπουδαία ώρα.
Ας εκμεταλλευθούμε τις άγιες αυτές ημέρες. Μην
αφήσουμε να διαρρεύσουν όπως η υπόλοιπη ζωή μας. Ξέρουμε αν θα ζήσουμε να
γιορτάσουμε άλλη Μεγάλη Εβδομάδα; Μήπως η Μεγάλη Εβδομάδα αυτή είναι η
τελευταία της ζωής μας; Πέρυσι πόσοι ήταν μαζί μας; και που είναι τώρα;
Φεύγουμε, σφυρίζει το τραίνο, μια φορά περνάμε πάνω απ᾽ τη φλούδα αυτή.
Εύχομαι, αυτή η Μεγάλη Εβδομάδα να είναι
σημαντικός σταθμός στη ζωή μας. Να δώσει ο Κύριος να είναι εβδομάδα αγίων
σκέψεων, ιερών συναισθημάτων, ηρωικών αποφάσεων, αγιασμός ψυχής. Είθε να
σφραγίσουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα με τα λόγια «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθεις εν
τη βασιλεία σου» (Λουκ. 23,42).
(†) Επίσκοπος Αυγουστίνος (Μητροπολίτης
Φλωρίνης (+))
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, που έγινε στον ι.
ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Μοσχάτου - Αθηνών την 10-4-1960 το βράδυ.