«Ο Θεός δεν θέλει τον πόνο των ανθρώπων!»

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου

Ο πόνος και ο θάνατος που βιώνουμε σε μεγάλο βαθμό γύρω μας (Καρκίνος, Αιφνίδιος κ.α.), είναι το μεγάλο «σκάνδαλο» για τον άνθρωπο, διότι συνήθως εισβάλλουν ξαφνικά στη ζωή μας, την δηλητηριάζουν, αφαιρούν τη χαρά μας, ανατρέπουν τους σχεδιασμούς μας και το χειρότερο μας απομακρύνουν από τον Θεό, ως υπαίτιο της κατάστασής μας.

Είναι όμως ο Θεός δημιουργός του πόνου;

Ότι ο Θεός δεν θέλει ουσιαστικά τον πόνο, φανερώνεται από το γεγονός ότι δεν τον δημιούργησε κατά την δημιουργία του κόσμου και ούτε τον πρόσθεσε μεταγενέστερα σε αυτή «Και είδεν ο Θεός τα πάντα όσα εποίησεν, και ιδού καλά λίαν»(Γεν. 1,31).

Από πού προέρχονται λοιπόν οι αρρώστιες και οι σωματικές βλάβες;

Ο άγιος Βασίλειος Καισαρείας απαντά ότι «δεν δημιουργήθηκαν από τον Θεό, αφού ο Θεός δημιούργησε μόνο τη φύση και όχι αυτό που εκτρέπεται από τη φύση (όπως οι ασθένειες), διότι οι άνθρωποι ήρθαν στη ζωή αρτιμελείς, αρρώστησαν όμως όταν ξέφυγαν από την κατά φύση κατασκευή τους.  Γιατί την υγεία του τη χάνει κάποιος είτε γιατί ακολουθεί κακό τρόπο ζωής είτε εξαιτίας οποιουδήποτε παράγοντα που προκαλεί αρρώστιες.  Επομένως ο Θεός έπλασε το σώμα, και όχι την ασθένεια».

Ο Δημιουργός όλων των δεινών είναι ο Θεός!

Για ποικίλους λόγους ο πλατωνισμός, ο γνωστικοσμός, ο μανιχαϊσμός, ο νεοπλατωνισμός, ο ωριγενισμός και ο πελαγιανισμός, υποστήριζαν ότι ο Θεός είναι ο ποιητής των κακών.  Οι Πατέρες της Εκκλησίας υποχρεώθηκαν εκ των πραγμάτων να αντικρούσουν και να αναιρέσουν αυτά τα δόγματα που έθεταν σε κίνδυνο την Χριστιανική πίστη.   Οι άγιοι Διονύσιος Αρεοπαγίτης, Βασίλειος Καισαρείας, Γρηγόριος Νύσσης, Κύριλλος Ιεροσολύμων και Ιωάννης Χρυσόστομος έδωσαν μάχη ενάντια σε αυτό το δόγμα.  Η συγκεκριμένη αντίληψη αντικρούσθηκε από τον Ιερό Αυγουστίνο και καταδικάσθηκε από τη Σύνοδο της Καρθαγένης το 418.

Ο Θεός δεν θέλει να πονούν οι άνθρωποι!

Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει ότι «ο Θεός δεν θέλει να πονούν οι άνθρωποι».  Ο Χριστός δεν ήρθε ανάμεσά μας για να μας κάνει να υποφέρουμε αλλά για να μας ελευθερώσει από την εξουσία του πόνου και κατόπιν από αυτό τον ίδιο τον πόνο.  Καθώς μας λείπει η δύναμη για να υπερβούμε οποιαδήποτε άσχημη κατάσταση μας παρουσιάζεται, ο Χριστός μας έδειξε πως να νικάμε και να εξαλείφουμε με φυσικό τρόπο τον πόνο και την θλίψη που γεννάτε από τούτο τον κόσμο.  Η χριστιανική ζωή είναι το κλειδί για να επιτύχουμε με την Χάρη του Χριστού, την ελευθερία από τον πόνο, την θλίψη και τον θάνατο.   Και καθώς νικάμε τον πόνο πνευματικά, να αναφωνούμε, όπως έπραξε ο Απόστολος Παύλος σχετικά με τον θάνατο: «Πόνε, που είναι το κεντρί της δύναμής σου;  Πόνε, που είναι η νίκη σου;». 

Όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας, ακόμα και οι σύγχρονοι Γέροντες, αντιμετώπισαν τον πόνο, την ασθένεια και τον θάνατο, με ένα πνευματικό τρόπο, ο οποίος στηρίζονταν στην Μετάνοια.  Η Εκκλησία, θέλοντας να βοηθήσει τον άνθρωπο να υπερβεί τον πόνο, ζητά από τα μέλη της να είναι ενεργά και ενσυνείδητα, να βιώνουν τα μυστήριά της (Θεία Λειτουργία, Ευχέλαιο, Εξομολόγηση κ.α.) με μετάνοια και με τις ευχές που έχει για να ανακουφίζει τον πόνο των ανθρώπων, να γίνεται δηλαδή η Εκκλησία ένα «πνευματικό Νοσοκομείο», με σκοπό να αποκαταστήσει ο Θεός τον άνθρωπο στην αιωνιότητα.