Άγιος Ιγνάτιος Brianchaninov
... Οι άγιοι μάρτυρες έψαλλαν ύμνο χαράς εν μέσω
φλογισμένων καμίνων, όταν περπατούσαν πάνω σε καρφιά, σε κοφτερά μαχαίρια, όταν
κάθονταν σε καζάνια βραστού νερού η λαδιού. Έτσι και η δική σας καρδιά θα
ευφρανθεί όταν με την προσευχή ελκύσετε τη δωρεά της χάριτος και τη διαφυλάξετε
με διαρκή προσοχή του εαυτού σας. Τότε η καρδιά σας θα ψάλλει ύμνους εν μέσω
συμφορών και τρομερών θλίψεων, δοξάζοντας και ευχαριστώντας τον Θεόν.
Ο νους εξαγνισμένος από το Ποτήριο του
Χριστού, προικίζεται με πνευματική όραση· αρχίζει να βλέπει την Πρόνοια του
Θεού που αγκαλιάζει τα πάντα, και είναι αόρατη με τα σαρκικά μάτια· βλέπει την
απεραντοσύνη της αιωνιότητας οικεία· βλέπει το Θεό στα θαυμαστά έργα Του, στη
δημιουργία Του και την επαναδημιουργία του σύμπαντος. Τότε η επίγεια ζωή
αρχίζει να φαίνεται σαν ένα σύντομο ταξίδι, του οποίου τα γεγονότα είναι
όνειρα, του οποίου οι ευλογίες δεν είναι παρά σύντομες οπτικές απάτες, βραχείες
λόγω των επικίνδυνων παρανοήσεων του νου και της καρδιάς.
Τι καρπούς φέρουν οι προσωρινές θλίψεις για
την αιωνιότητα; Όταν αποκαλύφθηκε ο Παράδεισος στον Απόστολο Ιωάννη, με ένα
αμέτρητο πλήθος φορέων του φωτός, ντυμένων στα άσπρα, εξυμνώντας τη σωτηρία και
τη μακαριότητά τους ενώπιον του θρόνου του Θεού, ένας από τους κατοικούντες στη
Βασιλεία τον ρώτησε: «ούτοι οι περιβεβλημένοι τας στολάς τας λευκάς τίνες εισί
και πόθεν ήλθον;» «και είρηκα αυτώ»λέει ο Άγιος και θείος Ιωάννης «Κύριε μου,
συ οίδας». Τότε ο πρεσβύτερος απάντησε στον Άγιο Ιωάννη ούτοι εισίν οι
ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και
ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του αρνίου. Δια τούτο εισίν ενώπιον του θρόνου του
Θεού και λατρεύουσιν αυτώ ημέρας και νυκτός εν τω ναώ αυτού. Και ο καθημένος
επί του θρόνου σκηνώσει επ’ αυτούς. Ου πεινάσουσιν έτι ουδί παν καύμα, ότι το
αρνίον το άνα μέσον του θρόνου ποιμαίνει αυτούς, και οδηγήσει αυτούς επί ζωής
πηγάς υδάτων, και εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον εκ των οφθαλμών αυτών»(Αποκ. ζ 13-17)
Η απομάκρυνση από το Θεό είναι αιώνιο μαρτύριο
στην κόλαση, αιώνια επαφή με τον διάβολο και διαβολικούς ανθρώπους· με φλόγες,
πικρό ψύχος, το σκοτάδι της Γέεννας· αυτό είναι η πραγματική οδύνη. Αυτό είναι
μαρτύριο τεράστιο, φρικτό και αβάσταχτο. Η απόλυτη παράδοση στην ηδύτητα των
επίγειων απολαύσεων οδηγεί σε μεγάλο αιώνιο μαρτύριο.
Το Ποτήριο του Χριστού σώζει από αυτό το
μαρτύριο όποιον πιεί απ’ αυτό με ευχαριστία και δοξολογία προς τον πανάγαθο
Θεό, ο Οποίος μέσω του πικρού Ποτηρίου των προσωρινών θλίδεων εκχωρεί στον
άνθρωπο το άμετρο και αιώνιο έλεός Του.
