Σπάνια ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν έχει
στερήσεις, θλίψεις και δυστυχίες στη ζωή του, μπορεί με φλογερή καρδιά να
προσεύχεται στο Θεό.
Προσευχή η οποία έχει την φλόγα της πίστης,
της ελπίδας και της αγάπης προς το Θεό, βγαίνει από την ψυχή, η οποία έχει
συνειδητοποιήσει την ελεεινότητα και την φτώχια της, ότι δηλαδή χωρίς τον Θεό
είναι τυφλή και γυμνή. Και γι αυτό Τον παρακαλεί να αναπληρώσει τις ελλείψεις
της.
***
‘Οπως ο Θεός, βλέποντας την πίστη μας και το ζήλο στην προσευχή, γλυκαίνει την ψυχή μας και την δυναμώνει, το ίδιο και διάβολος, βλέποντας την αδυναμία μας και την έλλειψη της επιμονής, πληγώνει την καρδιά μας με θλίψη, την παραλύει και την κάνει ανίκανη στην προσευχή.
***
Η ελπίδα και η εμπιστοσύνη στον Θεό είναι
μεγαλες αρετές, ενώ η απελπισία είναι βαριά αμαρτία.
Όταν κανείς αμαρτάνει, ο διάβολος χρησιμοποιεί
κάθε τρόπο, για να τον κάνει να πέσει στην απόγνωση. Αλλά ο αμαρτωλός σε καμιά
περίπτωση δεν πρέπει να απελπίζεται, και όταν πέφτει, πρέπει ξανά να σηκώνεται.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου