Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου
Πολλοί Χριστιανοί διερωτώνται στις ημέρες μας ποιος είναι ο
δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουν για την σωτηρία τους. Διαπιστώνουμε όμως μετά λύπης ότι ο
Βαπτισμένος Χριστιανός, μπορεί να πιστεύει, μπορεί να εκκλησιάζεται (όχι
τακτικά), μπορεί να κοινωνεί (χωρίς εξομολόγηση και έγκριση πνευματικού), αλλά δεν
ακολουθεί πιστά τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, σε κάθε πνευματική ευκαιρία που του
δίνετε, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ο Θεός είναι καλός και δεν θα μας
παρεξηγήσει που δεν νηστεύουμε, που δεν Εκκλησιαζόμαστε, που δεν εξομολογούμαστε
με σκοπό την Σωτηρία μας δια της Θείας Μεταλήψεως των Αχράντων
Μυστηρίων αξίως. Αναπόφευκτα δίνεται η
εντύπωση ότι ο Χριστιανισμός αποτελεί μία οργάνωση που οι οπαδοί του ακολουθούν
τον Χριστό, χωρίς να γνωρίζουν ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, χωρίς να τον ακολουθούν από αγάπη,
έχοντας μία μουσουλμανική ιδεολογία, ότι κάνοντας το καλό σε αυτή την ζωή, ο
Θεός σώζει και εφόσον ο Θεός σώζει θα μας βάλλει στον Παράδεισο, όπως ακριβώς λέγουν και οι μουσουλμάνοι "κάνε ότι κάνεις για να πας στον Παράδεισο να φας το πιλάφι". Ο Χριστιανός
Ορθόδοξος διαφέρει κατά πολύ από αυτή την αντίληψη, διότι αφενός μεν έχει
προσωπική σχέση με τον Χριστό, διακατέχεται με ένθερμη αγάπη για τον
Εσταυρωμένο, από έναν πόθο να συναντήσει τον Χριστό, να τον ακολουθήσει και να
γίνει μαθητής Του, αφετέρου από αυτή την ζωή γίνεται κοινωνός της Βασιλείας του
Θεού, αφού κοινωνεί αξίως τους Σώματος και του Αίματος του Κυρίου μας
μετέχοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο στην Βασιλεία του Θεού. Το ερώτημα που τίθεται
είναι ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ;
Η ελευθερία της επιλογής να ακολουθήσουμε Τον Χριστό έχει
παρεξηγηθεί στις μέρες μας… δηλαδή θέλουμε να είμαστε κοντά στον Θεό, όταν όμως
η ζωή μας δεν συνάδει με τα ΘΕΛΩ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ, τότε αποκτάμε ελευθερία να
κάνουμε την ζωή μας. Για να ακολουθήσεις όμως τον Χριστό, πρέπει η Σταυρική Θυσία του
Κυρίου μας να είναι το νόημα της ζωής σου, το νόημα της πνευματικής εν Χριστώ
ζωής σου. Σήμερα διαπιστώνουμε με θλίψη ότι οι νηστείες της Τετάρτης και της
Παρασκευής δεν συγκινούν τους ανθρώπους, ακόμα και η μείζων ημέρα της ΜΕΓΑΛΗΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ βρίσκει την ευκαιρία ο άνθρωπος να διασκεδάσει σε Ταβέρνες με «ΝΗΣΤΙΣΙΜΑ».
Δια τούτο τον λόγο ο Κύριός μας, ξεδιπλώνει το μυστήριο, το
πώς δηλαδή μπορούμε να είμαστε δικοί του μαθητές λέγοντας με απλά λόγια «Όστις
θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον Σταυρόν αυτού και
ακολουθείτω μοι».
Ο Χριστός μας καλεί όλους στην
Βασιλεία Του «πάντας ανθρώπους
σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» . Επομένως το κεφάλαιο τις σχέσης μας με τον
Χριστό, το πρόβλημα δεν είναι ο Χριστός, αλλά ο άνθρωπος. Εάν θέλεις, από τον Θεό είναι όλα δεδομένα
και απομένει από σένα να τον γνωρίσεις, αρκεί ΕΣΥ να το θελήσεις. Δεν είπε όποιος μπορεί να με ακολουθήσει αλλά όποιος θέλει, διότι δεν μετρά η δύναμή μας,
αλλά η θέλησή μας. «Δώς στον Θεό
πρόθεση και λαμβάνεις παρ’ αυτού δύναμην», δώσε στον Θεό την θέλησή σου και θα λάβεις
από Αυτόν την δύναμη. Με αυτόν τον λόγο
ο Θεός αφαιρεί από εμάς την δικαιολογία του δεν μπορώ, θα ήθελα δηλαδή αλλά δεν
μπορώ. Εάν θέλεις «πάντα δυνατά τω πιστεύοντι» εάν θέλεις και εάν πιστεύεις, έχεις τη
δύναμη να επιτελέσεις τα πάντα δια της πίστεως. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου