Μη λυπήσαι παιδί μου μήτε να ενθυμήσαι το
παρελθόν διότι εκείνα απέρασαν. Άνθρωποι είμεθα και τέκνα παραβάσεως.
Δι’ αυτό συγκατάβασιν θα κάμει ο Κύριος και εν
μετανοία, όλα τα συγχωρεί. Ναι παιδί μου… Διότι ενόσω ζούμε αυτή η ζωή δεν έχει
ανάπαυσιν. Ζυμωμένη με τα βάσανα είναι… αναμικτα όλα…
Αυτά που μας φαίνονται άσχημα, αυτά παιδί μου
αφήνουν κέρδος στην ψυχήν μας…
Η έρημος παιδί μου έχει άλλους πειρασμούς….και
ο κόσμος άλλους …
Ας σκεπάζει ο ένας τα σφάλματα του άλλου.
Ω! μάταιε κόσμε! ψεύτικε ντουνιά, κανένα καλόν
δεν έχεις επάνω σου.
Μέσα στις θλίψεις παιδί μου θα βρεις τον
γλυκύτατον Ιησούν…
Ο προορισμός του ανθρώπου, αφού γεννηθεί είναι
να βρει τον Θεόν.
Δεν μπορεί να Τον βρει όμως, εάν πρώτον δεν
τον βρει ο Θεός…
Τα πάθη μας, μας έχουν κλείσει τους ψυχικούς
οφθαλμούς.
Όταν όμως στρέψει το ματάκι του προς ημάς ο
αγαθός Θεός, τότε ως από ύπνον ξυπνούμε και αρχιζομεν να ζητούμεν την σωτηρίαν
μας…
Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού
Από το βιβλίο «Έκφραση μοναχικής εμπειρίας»