“Δεν ευθύνεται μονάχα ο άνθρωπος για τα
παραπτώματά του. Τα λάθη, οι αμαρτίες και τα πάθη δεν είναι μόνο προσωπικά
βιώματα του εξομολογούμενου.
Ο κάθε άνθρωπος έχει πάρει μέσα του και τα
βιώματα των γονέων του και ειδικά της μητέρας, δηλαδή το πως ζούσε η μητέρα,
όταν τον κυοφορούσε, αν στενοχωριόταν, τι έκανε, αν κουραζόταν το νευρικό της
σύστημα, αν είχε χαρά, αν είχε θλίψη, αν είχε μελαγχολία.
Ε, όλο το νευρικό σύστημα το δικό της επηρέασε
το νευρικό σύστημα του εμβρύου της. Οπότε, όταν γεννηθεί το παιδί και
μεγαλώσει, παίρνει μέσα του και τα βιώματα της μητέρας του, δηλαδή άλλου
ανθρώπου. Δημιουργείται μια κατάσταση στην ψυχή του ανθρώπου εξαιτίας των
γονέων του, που την παίρνει μαζί του σ ὅλη
του τη ζωή, αφήνει ίχνη μέσα του και πολλά πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή του
είναι απόρροια της καταστάσεως αυτής.
Τα φερσίματά του έχουν άμεση σχέση με την
κατάσταση των γονέων του. Μεγαλώνει, μορφώνεται, αλλά δεν διορθώνεται. Εδώ
βρίσκεται μεγάλο μέρος από την ευθύνη για την πνευματική κατάσταση του
ανθρώπου.
Υπάρχει, όμως, ένα μυστικό. Υπάρχει κάποιος
τρόπος ν ἀπαλλαγεῖ ο άνθρωπος απ αὐτὸ το κακό. Ο τρόπος αυτός είναι η γενική
εξομολόγηση, η οποία γίνεται με την χάρι του Θεού. Μπορεί, δηλαδή, να σου πει ο
πνευματικός:
- Πως θα ήθελα να ήμασταν σ ἕνα ήσυχο μέρος, να μην είχα ασχολίες και να
μου έλεγες τη ζωή σου απ τὴν αρχή, από
τότε που αισθάνθηκες τον εαυτό σου, όλα τα γεγονότα που θυμάσαι και ποιά ήταν η
αντιμετώπισή τους από σένα, όχι μόνο τα δυσάρεστα αλλά και τα ευχάριστα, όχι
μόνο τις αμαρτίες αλλά και τα καλά. Και τις επιτυχίες και τις αποτυχίες. Όλα.
Όλα όσα απαρτίζουν τη ζωή σου.
Πολλές φορές έχω μεταχειριστεί αυτή την γενική
εξομολόγηση και είδα θαύματα πάνω σ αὐτό.
Την ώρα που τα λες στον εξομολόγο, έρχεται η θεία χάρις και σε απαλλάσσει
απ ὅλα τα άσχημα βιώματα και τις πληγές
και τα ψυχικά τραύματα και τις ενοχές, διότι,
την ώρα που τα λες, ο εξομολόγος εύχεται θερμά στον Κύριο για την απαλλαγή σου.
Είχε έλθει σ
ἐμένα προ καιρού μια κυρία, που έκανε αυτού του είδους την εξομολόγηση
και βρήκε μεγάλη ωφέλεια.
Βελτιώθηκε η ψυχολογική της κατάσταση, διότι
τήνε βασάνιζε κάτι. Έστειλε, λοιπόν, αυτή μια φίλη της και πήγαμε έξω στο
βράχο, στα Καλλίσια. Καθίσαμε και άρχισε κι εκείνη να μου μιλάει. Της λέω:
- Να μου πεις ο,τι αισθάνεσαι. Αν σε ρωτήσω
εγώ για κάτι, να μου πεις. Αν δεν σε ρωτήσω, να συνεχίσεις να τα λέεις, όπως τα
αισθάνεσαι.
Όλ’ αυτά που μου έλεγε, τα παρακολουθούσα όχι
απλώς με προσοχή, αλλά “έβλεπα” μέσα στον ψυχικό της κόσμο την επίδραση της
προσευχής.
Την παρακολουθούσα μέσα στην ψυχή της κι
“έβλεπα” ότι πήγαινε χάρις μέσα της, όπως τήνε κοίταζα εγώ.
Διότι στον πνευματικό υπάρχει χάρις και στον
παπά υπάρχει χάρις. Το καταλαβαίνετε; Δηλαδή, ενώ εξομολογείται ο άνθρωπος, ο
ιερέας προσεύχεται γι αυτόν. Συγχρόνως έρχεται η χάρις και τον ελευθερώνει
απ τὰ ψυχικά τραύματα, που για χρόνια
τον βασανίζουν, χωρίς να γνωρίζει την αιτία τους. Ω, αυτά τα πιστεύω πολύ!
Στον εξομολόγο μπορείς να μιλήσεις όπως
αισθάνεσαι, αλλά δεν είναι αυτό τόσο σημαντικό, όσο είναι το ότι κοιτάζει μέσα
στην ψυχή σου προσευχόμενος ο παπάς και βλέπει πως είσαι και σου μεταδίδει την
χάρι του Θεού. Έχει αποδειχθεί ότι αυτό το κοίταγμα είναι πνευματικές “ακτίνες”
που σε ξαλαφρώνουν και σε θεραπεύουν, μη νομίσετε ότι είναι ακτίνες φυσικές.
Είναι αλήθεια αυτά τα πράγματα. Και με τον
Χριστό τι έγινε; Επίασε το χέρι της αιμορροούσης και είπε: “Εγώ γαρ έγνων
δύναμιν εξελθούσαν απ ἐμού”. Θα πεις: “Ναι, μα ήταν Θεός”. Ο Χριστός βέβαια
ήταν Θεός, αλλά μήπως και οι Απόστολοι δεν κάνανε το ίδιο;
Όλοι οι πνευματικοί, οι εξομολόγοι, έχουν
αυτήν την χάρι κι όταν εύχονται, την εκπέμπουν ως αγωγοί. Για παράδειγμα,
θέλουμε ν ἀνάψουμε εδώ πέρα μια
θερμάστρα και βάζουμε ένα καλώδιο, αλλά δεν μπορεί να κάνει επαφή, διότι το
καλώδιο δεν είναι στην πρίζα. Αν, όμως, το καλώδιο μπει στην πρίζα, μόλις κάνει
την επαφή, έρχεται το ρεύμα μέσω αυτού του αγωγού.
Είναι πνευματικά πράγματα της θρησκείας μας
αυτά. Μπορεί να λέμε για καλώδιο, αλλά στην πραγματικότητα αυτή είναι “η θεία
ψυχανάλυση”.
