Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η συμπεριφορά του Χριστού - ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

Ιωήλ Φραγκάκος (Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης καί Αλμωπίας)


«Ακούσας δε ότι Ιωάννης παρεδόθη, ανεχώρησεν εις τήν Γαλιλαίαν»
  Η συμπεριφορά του Χριστού απέναντι στους ανθρώπους δεν ήταν μονολιθική. Είχε μια ποικιλία εκδηλώσεων. Άλλωστε ο Χριστός ενσαρκώθηκε και φανερώθηκε στους ανθρώπους και έτσι αποκαλύφθηκε η σοφία του, με σκοπό «προτεθήναι την αυτού πολιτείαν εις μίμησιν», δηλαδή για να γίνει η ζωή του σε μας πρότυπο για μίμηση, παρατηρεί ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Ανάλογα με την κάθε περίπτωση που του παρουσιαζόταν, ενεργούσε. Όχι διπλωματικά και με ιδιοτέλεια, αλλά πάντοτε έχοντας ως γνώμονα τη σωτηρία του ανθρώπου. Άλλοτε μιλούσε ταπεινά για το πρόσωπό του κι άλλοτε απεκάλυπτε τη θεότητά του. Άλλοτε ερχόταν στα Ιεροσόλυμα και μιλούσε μπροστά σ’ όλο τον κόσμο για θέματα σοβαρότατα κι άλλοτε έφευγε και κρυβόταν στη Γαλιλαία για να αποφύγει το φθόνο των εχθρών του και την άκαιρη σύλληψή του. Μια τέτοια περίπτωση είναι κι αυτή που περιγράφει το σημερινό Ευαγγέλιο.
Γιατί αναχώρησε ο Κύριος στη Γαλιλαία;

Η αναχώρησή του έγινε μετά τη σύλληψη του Ιωάννου του Προδρόμου (Ματθ. 4,12). Ένας λόγος είναι ότι ο Ιησούς απεύφευγε τη δημοσιότητα και απέβλεπε στην προετοιμασία των μαθητών του για το επικείμενο πάθος του. Άλλος λόγος είναι ότι ακόμα δεν είχε έλθει η ώρα του να σταυρωθεί «ου το παθείν φεύγων, δια τούτο γαρ ελήλυθεν, αλλά καιρόν αναμένων επιτήδειον εις τούτο», δηλαδή ο Κύριος δεν ήταν ένας δειλός που απέφευγε τους κινδύνους του έργου του, αλλά ήταν συνετός και επεδίωκε τον κατάλληλο καιρό για να σταυρωθεί «αλλά δια τούτο ήλθον εις την ώραν ταύτην» (Ιωάν. 12,27). Εάν σταυρωνόταν γρήγορα, θα καταστρεφόταν μεγάλο μέρος του έργου του. Η φυγή του δεν ήταν δειλία αλλά σωφροσύνη. Δεν έβαζε σε άσκοπους κινδύνους τον εαυτό του.

Επιτρέπονται οι υπερβολές στους χριστιανούς;

Το παράδειγμα του Κυρίου μας, που απέφευγε να εκτεθεί άσκοπα έχει πολλά να μας πει. Τίποτε δεν πρέπει να κάνουμε με διάθεση υπερβολής. Ούτε συντηρητικοί να είμαστε αλλά ούτε και φιλελεύθεροι να είμαστε στα πνευματικά θέματα. Ακόμη και στις κοσμικές υποθέσεις μας να ενεργούμε συνετά. Πάντοτε να ακολουθούμε τη μέση οδό που διατηρεί η Εκκλησία μας. Να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα:

Ας δούμε το παράδειγμα της νηστείας. Άλλοι πολύ άκριτα, κι άλλοι, ίσως είναι οι πιο πολλοί, καθόλου. Ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης λέγει πως ο άνθρωπος οφείλει να είναι «δόκιμος ζυγοστάτης», δηλαδή καλή ζυγαριά. Ούτε την ασιτεία να επικροτήσει γιατί θα τον οδηγήσει στην ατονία και στην κατάρρευση, αλλ’ούτε και την πολυφαγία γιατί θα τον οδηγήσει στην ασωτία. Οι διάφορες πνευματικές ασκήσεις της αρετής να είναι σύμμετρες με τις δυνάμεις μας για να έχουμε κανονική πνευματική πρόοδο. Πολλές φορές άνθρωποι που πρωτογνώρισαν τον Χριστό, έπεσαν με τα μούτρα στην πνευματική ζωή κι όταν έφυγε ο ζήλος ξαναγύρισαν στις προηγούμενες συνήθειές τους κι έγιναν χειρότεροι «και γίνεται τα έσχατα του ανθρώπου εκείνου χείρονα των πρώτων» (Ματθ. 12,45).

Το ίδιο συμβαίνει και με άλλα ζητήματα. Δεν πρέπει να βλέπουμε παντού εχθρούς της Εκκλησίας, αλλ’ ούτε και να αμνηστεύουμε αυτούς που την διαβάλλουν και την συκοφαντούν. Στην πνευματική ζωή να υπάρχει ένα μέτρο. Στη συναναστροφή μας με τους άλλους να έχουμε διάκριση, ώστε να αντιληφθούμε ποιός είναι ο κατάλληλος καιρός για να μιλήσουμε στον άλλο για το Χριστό και για θέματα πνευματικά. Ενδέχεται αντί για να κάνουμε καλό να κάνουμε κακό.



Αδελφοί μου, ας παραδειγματισθούμε από το πρόσωπο του Χριστού για να είμαστε άνθρωποι του Θεού συνετοί και σώφρονες. Αμήν.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι 24 Μικρές προσευχές του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

Κύριε, μη στερήσης με των επουρανίων σου κ αιωνίων αγαθών. Κύριε, λύτρωσαι με των αιωνίων κολάσεων. Κύριε, είτε λόγω είτε έργω είτε κατά νουν κ διάνοιαν ήμαρτον, συγχώρησον μοι. Κύριε, λύτρωσαι με από πάσης ανάγκης κ αγνοίας κ λήθης κ ραθυμίας κ της λιθώδους αναισθησίας. Κύριε, λύτρωσαι με από παντός πειρασμού κ εγκαταλείψεως. Κύριε, φώτισον την καρδίαν μου, ην εσκότισεν η πονηρά επιθυμία. Κύριε, εγώ μεν ως άνθρωπος αμαρτάνω , συ δε ως Θεός ελέησον με. Κύριε, ίδε την ασθενεία της ψυχής μου κ πέμψον την χάριν σου εις βοήθειάν μου, ίνα εν εμοί δοξασθή το όνομά σου το άγιον. Κύριε Ιησού Χριστέ, έγγραψον το όνομά του δούλου σου εν βίβλω ζωής, χαριζόμενος μοι κ τέλος αγαθόν. Κύριε ο Θεός μου, ουκ εποίησα ουδέν αγαθόν’ άλλ’ αρξαίμην ποτέ τη ευσπλαγχία σου. Κύριε, βρέξον εις την καρδίαν μου την δρόσον της χάριτός σου. Κύριε ο Θεός του ουρανού κ της γης, μνήσθητί μου του αμαρτωλού, του αισχρού, του ...

Η ΑΙΡΕΣΗ Χ.Ο.Ε. – Α.Θ.Α.ΖΩ. ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ- ΣΤΑΡΕΤΣ ΗΛΙΑΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ.

Κάποτε  στον γέροντα Σιλουανό ο διάβολος εμφανίστηκε μπροστά του Ο διάβολος είναι ένα πνεύμα, που μπορεί να υλοποιηθεί μόνο σύμφωνα με το θέλημα  του Θεού. Ο ερημίτης  αναρωτιόταν γιατί ενώ προσεύχεται  ο διάβολος ήταν μπροστά του, και δεν εξαφανίστηκε. Ο Κύριος του αποκάλυψε: αυτό οφείλεται στην πνευματική υπερηφάνεια. Και για να μην το έχει, έπρεπε να θεωρεί τον εαυτό του μικρότερο και πιο αμαρτωλό: για τις αμαρτίες του είναι ο κληρονόμος της κόλασης. Αν ο Κύριος μας έχει δώσει κάτι, τότε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι  όλα τα ταλέντα μας είναι επίγεια και πνευματικά - είναι από το Θεό. Δεν μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι για τίποτα. Ούτε υλικά αγαθά, ούτε ψυχικά επιτεύγματα ούτε οποιεσδήποτε αξίες - δεν υπάρχει πλούτος στη γη.  Ο  Κύριος δίνει, σύμφωνα με το έλεός Του. Δεν υπάρχει ταλέντο, καμία δύναμη, καμία δουλειά - τίποτα δεν είναι δικό μας, αλλά μόνο η χάρη του Θεού. Επομένως, όλα τα πνευματικά πράγματα που έλαβε ο ερημίτης  Σιλουαν...