Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΑΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ - ΓΙΝΕΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΙΚΗ ΑΛΥΣΙΔΑ...

ΤΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΑΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ - ΓΙΝΕΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΙΚΗ ΑΛΥΣΙΔΑ...
Βοηθήστε κι εσείς τους ασθενείς γύρω σας στέλνοντας στο e-mail: - s.orthodoxias1@gmail.com - ή συμπληρώνοντας στην φόρμα επικοινωνίας, τα ονόματα ασθενών και σημειώστε και την ασθένειά τους, προκειμένου να τους μνημονεύουμε στις Ιερές Ακολουθίες και Παρακλήσεις της Παναγίας μας... γίνε κι εσύ ένας κρίκος της ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΙΚΗΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ!!!

Προτεινόμενη ανάρτηση

"Φεύγω από εδώ " - Προφητεία της Παναγίας Βασίλισσας

Στην Αποκάλυψη διαβάζουμε:  « Και εβλήθη ο δράκων, ό όφις ό μέγας ό αρχαίος, ό καλούμενος Διάβολος και ό Σατανάς, ό πλανών την οικουμένη όλην, εβλήθη εις την γήν, και οι άγγελοι αυτού μετ' αυτού εβλήθησαν» ('Αποκ. ΙΒ' 9). Στην πάλη του με τον αρχάγγελο Μιχαήλ, ό Σατανάς νικήθηκε και έτσι, αυτός ό «δράκων, ό όφις ό μέγας, ό καλούμενος Διάβολος», ρίχτηκε στη γη ηττημένος, μαζί με όλες τίς σκοτεινές του δυνάμεις. Δε θα πάψει, ωστόσο, ποτέ, να επιχειρεί τον πόλεμο κατά του Θεού, στο πρόσωπο των ανθρώπων. Και μόλις ό Θεός έπλασε τους πρώτους ανθρώπους, έγινε κιόλας, ή πρώτη έφοδος. «Χτύπησε» ό Σατανάς με τη μορφή του φιδιού. Και πώς τα κατάφερε; Γνωστό το τέχνασμα του με την υπόσχεση της ισοθείας. «Και έσεσθε ως θεοί»! Αυτό ήταν το ευαγγέλιο του «όφεως». Αυτή ήταν ή γοητευτική υπόσχεση του Σατανά. Και ή αυτονομία αυτή του ανθρώπου, υπήρξε και ή καταστροφή του. Από τότε, ό «όφις ό αρχαίος», θ' αντιστρατεύεται για πάντα το έργο του Θεού. Ότι κακό πια θα γίνεται στον κόσμο, θα

Ποιος φταίει για τα δεινά;


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ
Εδώ έγκειται η τραγωδία της εποχής μας: από τη μια μεριά η ανθρωπότητα καταλογίζει ευθύνες στον Θεό για τα κακά που μαστίζουν τον κόσμο και από την άλλη ο χριστιανός ξεκινά να γνωρίσει τον Θεό, θέλοντας να βγάλει ο ίδιος απόφαση για το αν τελικά το φταίξιμο ανήκει σ’ Εκείνον ή στην καρδιά των ανθρώπων….
Δεν φτάνει μόνο να βγαίνει η προσευχή από τα χείλη μας. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να αγαπάμε Εκείνον που επικαλούμαστε.
Όμως την αγάπη αυτή δεν μπορούμε να την νοιώσουμε, αν επαναλαμβάνουμε μηχανικά την προσευχή ή έστω αν αυτοσυγκεντρωνόμαστε. Αν δεν αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις να φυλάσσουμε τις εντολές του Κυρίου, τότε επικαλούμαστε το όνομά Του επί ματαίω. Όμως ο Θεός μας λέει ξεκάθαρα ότι δεν πρέπει να προφέρουμε το όνομά Του χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος (Εξ. 20,7). Γι’ αυτό όταν επικαλούμαστε το όνομα του Κυρίου, πρέπει να έχουμε επίγνωση όχι μόνο της παρουσίας του ζώντος Θεού, αλλά και της αληθινής σοφίας Του.

Τώρα, όταν ακούμε να κατηγορούν τον Θεό για όλους τους πολέμους, τις αδικίες και όλα τα προβλήματα που υπάρχουν στον κόσμο, με ερωτήσεις του τύπου «πώς το επέτρεψε αυτό ο Θεός», και πάλι ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει: αντί να σταυρώνει ο άνθρωπος τον εαυτό του, μαζί με όλες τις αμαρτίες του, ξανασταυρώνει τον Χριστό.
Και όμως, χάρη στον πολυεύσπλαχνο Κύριο ο άνθρωπος μπορεί να ελευθερωθεί από το αίσθημα ενοχής που του δημιουργούν οι αμαρτίες του. Εδώ έγκειται η τραγωδία της εποχής μας: από τη μια μεριά η ανθρωπότητα καταλογίζει ευθύνες στον Θεό για τα κακά που μαστίζουν τον κόσμο και από την άλλη ο χριστιανός ξεκινά να γνωρίσει τον Θεό, θέλοντας να βγάλει ο ίδιος απόφαση για το αν τελικά το φταίξιμο ανήκει σ’ Εκείνον ή στην καρδιά των ανθρώπων.

Δείτε Επίσης...

by click4money