Γέρων Δανιὴλ Κατουνακιώτης: Ἔχω διαβάσει στὸ Λαυσαϊκὸν τοῦ
Παλλαδίου τὰ ἑξῆς περὶ τοῦ ἀββᾶ Ὤρ: «Οὗτος ἐν τῇ ἐρήμω διάγων, ἤσθιεν μὲν
βοτάνας καὶ ρίζας γλυκείας, ἐπινεν δὲ καὶ ὕδωρ ὄτε ηὔρισκεν, ἐν εὐχαῖς καὶ ὕμνοις
διατελῶν πάντα τὸν χρόνον». Νομίζω ἀποδίδουν ἄριστά τα τῆς ἀσκητικοτάτης βιοτῆς
τοῦ πατρὸς Φιλαρέτου.
Ἦταν ἐν ἀπὸ τὰ εὔοσμα ἄνθη ποὺ φυτρώνουν στὰ βράχια τῶν
Καρουλίων! Φίλος της ἀρετῆς ὄντως. Πάντα κυκλοφοροῦσε ξυπόλυτος.
Μιὰ μέρα ὁ Γέροντάς μας, ὁ π. Γερόντιος, θέλοντας νὰ τὸν
δοκιμάσει ἂν εἶναι ἀπὸ τὸν Θεὸν ἡ τόση ἀγάπη καὶ ἁπλότητά του ἢ ἀπὸ ἐγωισμό, τοῦ
εἶπε:
«Πάτερ Φιλάρετε...»
«Εὐλογεῖτε, Γέροντα».
«Εἶσαι ὑποκριτής! Μᾶς δείχνεις ὅτι περπατᾶς ξυπόλυτος καὶ μὲ
κουρελιασμένα ράσα, γιὰ νὰ κάνεις τὸν ταπεινό!
«Γέροντα», ἀπήντησεν ἐκεῖνος κατεβάζοντας ταπεινά το κεφάλι,
«εἶμαι ὑποκριτής! Ὅμως τί νὰ κάνω γιὰ νά... θεραπευθῶ;»
«Νὰ βάλεις παπούτσια καὶ νὰ σουλουπωθεῖς».
«Νὰ ’ναι εὐλογημένο, Γέροντα· αὐτὸ θὰ κάνω».
Ἔβαλε βαθιὰ μετάνοια κι ἔφυγε. Πῆγε ἀμέσως καὶ βρῆκε κάτι
παμπάλαια παπούτσια καὶ τὰ εἶχε κάτω ἀπὸ τὴ μασχάλη του καί, ὅταν ἦλθε στὴν
πόρτα τοῦ ἡσυχαστηρίου μας, τὰ ἔβαλε καὶ μπῆκε! Αὐτὸ ἔγινε μὲ πόνο πολύ, διότι,
τόσα χρόνια ξυπόλυτος, τὰ πέλματα εἶχαν πρησθεῖ καὶ δὲν χωροῦσαν σὲ παπούτσι γιὰ
πολλὴν ὥραν. Ὅμως ἡ ὑπακοή, βλέπετε, καὶ ἡ ταπεινοφροσύνη κάνουν θαύματα! Ἡ ἀρετὴ
φαίνεται ὅταν σὲ ἐλέγχει ὁ ἀδελφὸς κι ἐσὺ ταπεινώνεσαι ἀδιαμαρτύρητα. Ὁ
διάβολος καίγεται μὲ τέτοια συμπεριφορά...
«Τώρα, μάλιστα! Τώρα εἶσαι ὄντως ταπεινὸς μοναχός» του εἶπε ὁ
Γέροντάς μας.
«Εὐλόγησον, Γέροντα, εὐλόγησον» εἶπε καί, ἀφοῦ ἔβαλε
μετάνοια, ἀπομακρύνθηκε παραπατώντας σὰν παιδί...
Δίπλα στὸ ἀσκητήριό του φύτρωναν ἀγριόχορτα. Τὰ ἔκοβε καί,
μολονότι τοῦ ἤσαν ἀπολύτως ἀπαραίτητα, μᾶς τὰ ἔφερνε λέγοντας:
«Φᾶτε, πατέρες. Τοῦ Θεοῦ εἶναι κι αὐτὰ καὶ πρέπει νὰ τὰ
τρώγουν αὐτοὶ ποὺ εὐαρεσθοῦν εἰς Αὐτὸν καὶ ὄχι οἱ ράθυμοι σὰν ἐμένα!»
Κάποια μέρα πέρασε ἀπὸ ἐκεῖ ἕνας ρασοφόρος, ὁ ὁποῖος εἶπε πὼς
ἦτο διάκονος. Βλέποντας τὰ παλαιὰ βιβλία τοῦ ἀσκητοῦ, τὰ ἔβαλε στὸ μάτι καὶ μὲ
τρόπο τ’ ἀφήρεσε. Ἔφυγε παίρνοντάς τα μαζί του. Κατευθύνθηκε στὴ Δάφνη, μὴ
γνωρίζοντας ὅτι στὸ τελωνεῖο τῆς γίνεται ἔλεγχος στοὺς ἐξερχομένους. Ἐκεῖ λοιπὸν
τὸν συνέλαβαν! (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
