Διονύσιος Ψαριανός (Μητροπολίτης Σερβίων και
Κοζάνης (+))
Ευχαριστούμεν σοι και υπέρ της Λειτουργίας
ταύτης, ην εκ των χειρών ημών δέξασθαι κατηξίωσας.
Σ’ ευχαριστούμε και γι’ αυτήν εδώ τη Λειτουργία, που μας έκρινες άξιους να
δεχθής από τα χέρια μας.
Επάνω στη γη κάθε μέρα γίνεται ένα έργο· είναι το πιο μεγάλο, το πιο σπουδαίο
και το πιο ιερό έργο, που μπορούν να κάμουν οι άνθρωποι. Είναι η θεία
Λειτουργία, η συνέχιση του μυστικού δείπνου που έκαμε ο Ιησούς Χριστός με τους
μαθητές του. Οι άνθρωποι μπορούν να κάμουν πολλά και μεγάλα έργα, μα τίποτε
περισσότερο και πιο σπουδαίο από τη θεία Λειτουργία. Αυτό είναι ένα μοναδικό
προνόμιο, που έδωκε ο Θεός στους ανθρώπους, γιατί ούτε οι Άγγελοι μπορούν να
τελέσουν τη θεία Λειτουργία. Στη θεία Λειτουργία οι Άγγελοι συνεργάζονται με
τους ανθρώπους, καθώς το άκουμε στο τροπάριο του αγίου Σπυρίδωνα· «και εν τω
μέλπειν τας αγίας σου ευχάς, αγγέλους έσχες συλλειτουργούντάς σοι», κι όταν
έκανες τη θεία Λειτουργία, οι άγγελοι συλλειτουργούσαν μαζί σου. Πραγματικά σ’
αυτό που με τα χέρια του ιερέα γίνεται επάνω στην αγία Τράπεζα, καθώς γράφει ο
απόστολος Πέτρος, «επιθυμούσιν άγγελοι παρακύψαι», οι άγγελοι επιθυμούν να
σκύψουν και να δουν.
Λειτουργία θα πη δημόσιο έργο, έργο δηλαδή για το λαό, το λαό του Θεού. Η
Εκκλησία προσεύχεται για όλο τον κόσμο, αλλά τελεί τη θεία λειτουργία μόνο για
τους πιστούς, «Υπέρ των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών». Η Εκκλησία είναι ο
λαός του Θεού, και επομένως η θεία Λειτουργία, σαν δημόσιο έργο, γίνεται για το
λαό του Θεού από τον ίδιο το λαό. Γιατί δεν λειτουργούν μόνοι τους ούτε μυστικά
οι ιερείς της Εκκλησίας, αλλά κάθε φορά ο λαός του Θεού με τους ιερείς του
τελούν τη θεία Λειτουργία. Όταν λέμε λαός του Θεού, δεν εννοοούμε χωριστά τους
λαϊκούς από τους κληρικούς, αλλά και τους λαϊκούς και τους κληρικούς· όλοι μαζί
και λαϊκοί και κληρικοί είμαστε ο λαός του Θεού.
Δεν είναι εύκολο να πούμε τι είναι η Εκκλησία, το καταλαβαίνομε όμως και το
ζούμε αυτό το πράγμα, όταν τελούμε τη θεία Λειτουργία. Όταν είμαστε μέσα στο
ναό και γίνεται η θεία Λειτουργία, εμείς δεν παρακολουθούμε απλώς σαν θεατές
ο,τι γίνεται, αλλά είμαστε εμείς όλοι που λειτουργούμε. Εμείς είμαστε ο λαός
του Θεού, κι εμείς τελούμε τη θεία λειτουργία, με τους λειτουργούς της
Εκκλησίας, που με τη χειροτονία έχουν τη χάρη της ιερωσύνης. Γι’ αυτό όλες οι
ευχές κι όλοι οι ύμνοι της θείας Λειτουργίας είναι γραμμένοι έτσι, που να
φαίνεται πως δεν λειτουργεί μόνος ο ιερέας, αλλά όλοι οι χριστιανοί που είναι
μέσα στο ναό. «Του Κυρίου δεηθώμεν» λέει ο διάκονος και «Πρόσχωμεν», και το
λέει για όλο το λαό, γιατί όλοι είμαστε η Εκκλησία κι όλοι μαζί τελούμε θεία
Λειτουργία.
Κάθε φορά που μαζευόμαστε στο ναό λέμε πως έχομε σύναξη, και σύναξη θα πη, όχι
ότι πάμε στην Εκκλησία, αλλά ότι συναζόμαστε για να γίνωμε η Εκκλησία· η σύναξή
μας αυτή δείχνει πως είμαστε η Εκκλησία. Μα ακόμα πολύ περισσότερο είμαστε η
Εκκλησία, όχι μόνο όταν συναζώμαστε, αλλά όταν μαζί με τον ιερέα τελούμε τη
θεία Λειτουργία. Στη θεία Λειτουργία φαίνεται τι είναι η Εκκλησία. Η
λειτουργική σύναξη είναι η Εκκλησία. Η θεία λειτουργία είναι το κέντρο όλων των
ιερών Ακολουθιών, που γίνονται από την Εκκλησία μέσα στο ναό. Πάντα με την
παρουσία μεταξύ μας του ιερέα, γιατί χωρίς ιερέα και χωρίς θεία Λειτουργία δεν
είμαστε Εκκλησία, αλλά μια απλή συγκέντρωση, σαν εκείνες που κάνουν τα σωματεία
και οι σύλλογοι. Εκκλησία θα πη ο λαός, ο ιερέας και η αγία Τράπεζα, δηλαδή η
θεία Λειτουργία. Η θεία Λειτουργία δεν είναι βέβαια κάτι που το σκέφτηκαν οι
άνθρωποι, αλλά είναι το μεγάλο και θειότατο Μυστήριο, που το ίδρυσε και το
σύστησε ο Ιησούς Χριστός. Για να το πούμε καλύτερα, ο Ιησούς Χριστός ίδρυσε το
Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και η Εκκλησία τελεί τη θεία Λειτουργία,
συνεχίζοντας το μεγάλο και θειότατο Μυστήριο. Γι’ αυτό η θεία Λειτουργία
λέγεται και θεία Ευχαριστία κι είναι το ίδιο πράγμα, η ιερή δηλαδή και αγία
τελετή της Εκκλησίας, στην οποία συνεχίζεται αναίμακτα η θυσία του Ιησού
Χρίστου. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
