Όταν λειτουργάς, να ‘χεις υπόψη σου ότι είσαι
μεσίτης. Παραλαμβάνεις από τον κόσμο πόνο, δάκρυα, ασθένειες, παρακλήσεις και
τ’ αναφέρεις επάνω εις το θρόνο της θεότητος. Και μεταφέρεις κατόπιν στον κόσμο
παρηγοριά, θεραπεία, ο,τι έχει ανάγκη ο καθένας. Μεγάλο αξίωμα σ’ έχει αξιώσει,
παιδί μου, ο Θεός. Να το καλλιεργήσεις. Το αυτί του Θεού είναι στο στόμα του
ιερέως.
Μεγάλη δύναμη έχει το πετραχήλι. Το πετραχήλι
είναι ο διαλλάκτης του πεπτωκότος ανθρώπου με τον Πατέρα, με τον Δημιουργό του.
Γι’ αυτό όσο μπορείς περισσότερα ονόματα να μνημονεύεις. Όσο μπορείς
περισσότερα.
Στον καιρό της Τουρκοκρατίας γύριζαν πολλοί
παπάδες, άλλα ένας παπάς γύριζε και μάζευε ονόματα και τα μνημόνευε στη
Λειτουργία. Και είπε ο καϊμακάκης, ο Τούρκος αστυνομικός: «Βρε, αυτός εγείρει
τον κόσμο σε επανάσταση». Τον πιάνει και τον βάζει μέσα. Και στον ύπνο του
φανερώνονται όλοι αυτοί που μνημόνευε και λένε: «Άκουσε, η βγάζεις τον παπά
έξω, διότι αυτός μας μνημονεύει και μας παρηγορεί, η θα σου πάρουμε το πρώτο
παιδί». Κι ο Τούρκος φοβήθηκε. Επί Τουρκοκρατίας. «Άντε, παπά, πάνε στο καλό»,
λέει, «πάνε, εγώ θα χάσω το παιδί μου;»
Μεγάλη δύναμη έχει το πετραχήλι, παιδί μου,
μεγάλη δύναμη. Όσο μπορείς περισσότερα ονόματα να μνημονεύεις.
Ναι, εμένα παλιά μου ‘δώσε ο π, Αρσένιος, ο
παραδερφός του γερό-Ιωσήφ, κάτι ονόματα απ’ ‘όταν ήταν μετανάστης απ’ τη Ρωσία
και ήρθε στην Ελλάδα. Κι εγώ τα μνημόνευα. Κι έπειτά μου λέει: «Ξέρεις,
Γέροντα, τι είδα; Είδα στον ύπνο μου ότι αυτά τα ονόματα που σου ‘δωσα, πήγα
στο ένα σπίτι. Λέω, πως τα περνάς εδώ; Ε, λέει, λιγάκι , καλά, αλλά έρχεται ο
πάπα-Εφραίμ και μας παρηγορεί». Είναι που του μνημόνευα τα ονόματα. Ναι. Έπειτα
ο άλλος: «Εσύ πως τα περνάς;» «Ναι, έτσι κι έτσι, αλλά πέφτει λιγάκι βροχή και
κρυώνω, αλλά έρχεται ο πάπα-Εφραίμ, λέει, και μας παρηγορεί». Λέω: «Είναι,
αδερφέ μου, τα όνοματα που μνημονεύω». (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)