Θέλετε να µάθετε τη σηµασία εκείνων των επτά
φράσεων τις οποίες είπε ο Κύριος πάνω στον σταυρό. Δεν είναι σαφείς;
Πρώτη φράση: «Πάτερ,
άφες αυτοίς˙ ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. 23,34). Με αυτά τα λόγια ο
Χριστός έδειξε το έλεός του απέναντι στους εκτελεστές Του,των οποίων η µοχθηρία
δεν υποχώρησε ούτε όταν υπέφερε στον σταυρό. Το δεύτερο είναι ότι βροντοφώναξε
από την κορυφή του βράχου του Γολγοθά µία αποδεδειγµένη αλλά ποτέ καλά
συνειδητοποιηµένη αλήθεια, δηλαδή ότι αυτοί που πράττουν το κακό ποτέ δεν
ξέρουν τι κάνουν. Σκοτώνοντας τον Δίκαιο στην πραγµατικότητα σκοτώνουν τον εαυτό
τους και ταυτόχρονα δοξάζουν τον Δίκαιο. Καταπατώντας τον νόµο του Θεού δεν
βλέπουν τη µυλόπετρα, η οποία αόρατα κατεβαίνει προς αυτούς για να τους
συνθλίψει. Εµπαιζοντας τον Θεό δεν βλέπουν τα πρόσωπά τους να µεταµορφώνονται
σε θηριώδη ρύγχη. Διαποτισµένοι από το κακό ποτέ δεν ξέρουν τι κάνουν.
Δεύτερη φράση: «Αµην
λέγω σοι, σήµερον µετ’ εµού έση εν τω παραδείσω» (Λουκ. 23,43). Αυτός ο λόγος
απευθύνεται στον µετανιωµένο ληστή στον σταυρό. Πολύ παρήγορος λόγος για τους
αµαρτωλούς, οι οποίοι τουλάχιστον την τελευταία στιγµή µετανοούν. Το έλεος του
Θεού είναι απερίγραπτα µεγάλο. Ο Κύριος εκπληρώνει την αποστολή Του ακόµα και
στον σταυρό. Έως την τελευταία του πνοή ο Κύριος σώζει εκείνους που δείχνουν
και την παραµικρή επιθυµία να σωθούν.
Τρίτη φράση: «Γύναι,
ίδε ο υιός σου» (Ιωαν. 19,26). Έτσι είπε ο Κύριος στην Αγία Μητέρα Του που
στεκόταν κάτω από τον σταυρό µέ την ψυχή σταυρωµένη. Και στον απόστολο Ιωάννη
λέγει: «Ιδού η µήτηρ σου» (Ιωαν. 19,27). Αυτός ο λόγος δείχνει τη φροντίδα, που
ο καθένας χρωστά στους γονείς του. Για δες, Εκείνος που έδωσε εντολή στους
ανθρώπους: «Τίµα τον πατέρα σου και την µητέρα σου» (Εξ. 20,12) εκπληρώνει την
εντολή Του την ύστατη στιγµή.
Τέταρτη φράση: «Θεέ
µου, Θεέ µου, ινατί µέ εγκατέλιπες;» (Ματθ. 27,46). Αυτές οι λέξεις δείχνουν,
τόσο την αδύναµη ανθρώπινη φύση, όσο και την προορατικότητα του Κυρίου. Ο
άνθρωπος πάσχει, αλλά κάτω από τον ανθρώπινο πόνο υπάρχει ένα µυστήριο. Δες,
µόνον αυτές οι λέξεις µπορούσαν να διαλύσουν την αίρεση, η οποία αργότερα
τράνταζε την εκκλησία και η οποία λανθασµένα κήρυττε ότι η Θεία φύση υπέφερε
στον σταυρό. Οµως, εν τω µεταξύ, ο αιώνιος Υιος του Θεού γι’ αυτό και
ενσαρκώθηκε ως άνθρωπος, για να είναι ως άνθρωπος στο σώµα και την ψυχή, για να
µπορέσει όταν έλθει η στιγµή να πάσχει για τους ανθρώπους και να πεθάνει για
τους ανθρώπους. Γιατί αν η Θεία φύση του Χριστού έπασχε στον σταυρό, θα σήµαινε
ότι η Θεία φύση του Χριστού θα πέθαινε. Και αυτό ούτε καν επιτρέπεται να
διανοηθούµε. Εντρυφήστε όσο πιο πολύ µπορείτε σ’ αυτές τις µεγάλες και φοβερές
λέξεις: «Θεέ µου, Θεέ µου, ινατί µέ εγκατέλιπες;».
