Δεν θα επαρκέσει ο χρόνος να διηγούμαι σε
πόσους άλλους ενεργούσε το μυστήριο του Σταυρού, όπως περί του Ιησού και των
έπειτα από αυτών κριτών και προφητών, του Δαβίδ και των μετέπειτα, οι οποίοι
ανέκοψαν ποταμούς, σταμάτησαν τον ήλιο, κατεδάφισαν πόλεις ασεβών, έγιναν
νικηφόροι στο πόλεμο, απέφυγαν θάνατο από μαχαίρι η από φωτιά η από λιοντάρια,
έλεγξαν βασιλείς, ανέστησαν νεκρούς, έφεραν ξηρασία και πάλι όταν το ζήτησαν
έφεραν βροχή και όλα όσα αναφέρει ο θείος Παύλος για τη πίστη ιδιαίτερα στο Σταυρό,
που είναι δύναμις Θεού για μας τους σωζομένους, ενώ είναι μωρία για τους
αφανιζομένους.
Αλλά να αφήσουμε όλους με το
παλαιό νόμο, και να πάμε στον ίδιο το Κύριο, για τον οποίο και δια του οποίου
έγιναν τα πάντα, ο οποίος έλεγε πριν από το Σταυρό: όποιος δεν παίρνει το
σταυρό του για να με ακολουθήσει, δεν είναι άξιός μου», και όποιος θέλει να
έλθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του και ας με
ακολουθήσει».
Η εντολή διατάσσει να αρνείται
κανείς το σώμα και να σηκώνει το σταυρό του. Το έχουν το σώμα οι ζώντες κατά
Θεό, αλλά δεν είναι πολύ προσδεδεμένοι σε αυτό, το χρησιμοποιούν ως συνεργό στα
αναγκαία, αν δε το καλέσει ο καιρός είναι έτοιμοι να το προδώσουν και αυτό,
όπως και κτήματα και ότι άλλα μέσα χρειασθούν. Τέτοιος είναι ο λόγος του
Σταυρού, ως τέτοιος δε, όχι μόνο στους προφήτες πριν συντελεσθεί, αλλά και τώρα
μετά τη τέλεσή του, είναι μυστήριο μέγα και πραγματικά θείο. Πως; Διότι
φαινομενικά μεν παρουσιάζεται να προξενεί ατίμωση στον εαυτό του αυτός που εξευτελίζει
τον εαυτό του και τον ταπεινώνει σε όλα, και πόνο και οδύνη, αυτός που
αποφεύγει τις σωματικές ηδονές, αυτός που δίνει τα υπάρχοντα καθίσταται αίτιος
πτωχείας στον εαυτό του. Δια της δυνάμεως του Θεού όμως αυτή η πτωχεία και η
οδύνη και ατιμία, γεννά δόξα αιώνια και ηδονή ανέκφραστη και ανεξάντλητο
πλούτο, τόσο στο παρόντα όσο και στο μέλλοντα εκείνο κόσμο.
Τούτο λοιπόν είναι η σοφία και
δύναμη του Θεού, το να νικήσει δι ἀσθενείας,
το να υψωθεί δια ταπεινώσεως, το να πλουτίσει δια πτωχείας. Όχι μόνο δε ο λόγος
και το μυστήριο του Σταυρού, αλλά και ο τύπος είναι θείος και προσκυνητός,
διότι είναι σφραγίδα ιερά, σωστική και σεβαστή, αγιαστική και τελεστική των
υπερφυών και απορρήτων αγαθών που ενεργήθηκαν στο γένος των ανθρώπων από το
Θεό, αναιρετική κατάρας και καταδίκης, καθαιρετική φθοράς και θανάτου,
παρεκτική αϊδίου ζωής και ευλογίας, σωτηριώδες ξύλο, βασιλικό σκήπτρο, θείο
τρόπαιο κατά ορατών και αοράτων εχθρών, έστω και αν οι οπαδοί των αιρετικών
φρενοβλαβώς δυσαρεστούνται. Ο Σταυρός του Κυρίου παριστάνει όλη την οικονομία
της σαρκικής παρουσίας και περικλείει όλο το κατ αὐτὴν μυστήριο, εκτείνεται προς όλα τα πέρατα
και περιλαμβάνει όλα, τα άνω, τα κάτω, τα γύρω, τα ενδιάμεσα και το οποίο ο
ίδιος ο Κύριος ονομάζει φανερώς ύψος και δόξα του, όταν επρόκειτο να ανεβεί σε
αυτό, κατά τη μέλλουσα δε παρουσία και επιφάνειά του προαναγγέλλει ότι θα έλθει
το σημείο τούτου του Υιού του ανθρώπου με πολλή δύναμη και δόξα.
Ο απόστολος Παύλος γράφει προς
τους Κολοσσαείς: «ενώ είσαστε νεκροί από τα παραπτώματα και την ακροβυστία της
σάρκας, σας εζωοποίησε μαζί του, χαρίζοντάς σας όλα τα παραπτώματα,
εξαλείφοντας το χειρόγραφο που περιείχε τις εναντίον μας αποφάσεις, σηκώνοντάς
το από τη μέση και καρφώνοντάς το στο Σταυρό, ξεγυμνώνοντας δε τις αρχές και
τις εξουσίες, τις διεπόμπευσε δημόσια θριαμβεύοντάς τες πάνω στο Σταυρό». (Κολ.
2,13).
Εμείς κλίνοντας τα γόνατα και
τις καρδιές, ας προσκυνήσουμε μαζί με τον ψαλμωδό και προφήτη Δαβίδ (Ψαλμ.
131,7) στο τόπο όπου στάθηκαν τα πόδια του και όπου εξαπλώθηκαν τα χέρια που
συνέχουν το σύμπαν και όπου ετεντώθηκε για μας το ζωαρχικό σώμα και
προσκυνώντας και ασπαζόμενοι αυτόν με πίστη, ας παίρνουμε πλούσιο τον από εκεί
αγιασμό και ας τον φυλάττουμε. Έτσι και κατά την υπερένδοξη μέλλουσα παρουσία
του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, βλέποντας τον να προηγείται
λαμπρώς, θα αγαλλιάζωμε και θα χοροπηδούμε διαπαντός, διότι πετύχαμε την από τα
δεξιά θέση, σε δόξα του σαρκικώς σταυρωθέντος για μας Υιού του Θεού, στον οποίο
πρέπει δοξολογία μαζί με τον άναρχο Πατέρα του και το πανάγιο και αγαθό και
ζωοποιό Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Γένοιτο.
