— Καλημέρα καὶ χρόνια πολλά! Νὰ ἔχομε τὴν εὐλογία τῆς
Παναγίας μας. Εὔχομαι γιὰ ὅλους. Εἶμαι πολὺ χαρούμενος γιὰ τὴν Παναγία μας.
Σήμερα σᾶς φίλησα ὅλους. Φίλησα τὸν Δημοσθένη, τὸν Κοσμᾶ, τὸν Θωμά, ὅλους. Ἀλλὰ
δὲν μὲ καταλάβανε. Αὐτὸ ἔγινε μυστικά. «Ἐν Χριστῷ πάντες ἐν ἔσμεν». Ἀφῆστε μὲ νὰ
ψάλω:
«Σήμερον
τῆς σωτηρίας ἠμῶν τὸ κεφάλαιον καὶ τοῦ ἀπ' αἰῶνος μυστηρίου ἢ φανέρωσις ὃ Υἱὸς
τοῦ Θεοῦ Υἱὸς τῆς Παρθένου γίνεται καὶ Γαβριὴλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται διὸ καὶ ἠμεῖς
σὺν αὔτω τὴ Θεοτόκω βοήσωμεν• Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ὃ Κύριος μετά σου».
Πεῖτε
το κι ἐσεῖς. Πεῖτε τὸ πάλι, πιὸ ὡραία. Δὲν τὸ χορταίνω! [...]
Αὐτὸ
εἶχε προαναγγελθεῖ ἀπὸ αἰῶνες. Πῶς τὸ λέγει ἢ καταβασία τῶν Χριστουγέννων;
«Τῷ
πρὸ τῶν αἰώνων ἐκ Πατρὸς γεννηθέντι ἄρρευστως Υἵω καὶ ἒπ' ἐσχάτων ἐκ Παρθένου
σαρκωθέντι ἄσπορως, Χριστῷ τῷ Θεῶ βοήσωμεν ὃ ἀνυψώσας τὸ κέρας ἠμῶν ἅγιος εἰ
Κύριε».
Νὰ
ζήσετε τὸ μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. «Ἢ Γέννησίς σου Χριστὲ ὃ Θεὸς ἠμῶν...».
Τὰ
λέγω ἀπὸ μέσα μου καὶ κλαίω.
Τὸ Ἅγιον
Πνεῦμα τὰ ἔχει φτιάξει, τὸ «Σήμερον τῆς σωτηρίας ἠμῶν τὸ κεφάλαιον...» καὶ τὸ «Ἢ
Γέννησίς σου...», δὲν τὰ ἔφτιαξε ἄνθρωπος. Εἶναι πλούσια σὲ νοήματα καὶ βάθος.
Λέξεις πολὺ δυνατές. Πολὺ βαθὺ περιεχόμενο. Ψάλτε τα. [...]
Λίγο
καταλαβαίνεις. Ἀλήθεια σᾶς λέγω, δὲν τὸ ἔγραψαν ἄνθρωποι ἀλλὰ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.
Κλαίω, κάθε φορᾶ ποῦ τὸ ἀκούω. Ὅσες φορὲς κι ἂν τὸ σκεφθῶ, συγκινοῦμαι πάντοτε.
Χριστέ μου, Χριστούλη μου! Πεῖτε τὸ πάλι, ἀλλὰ μὲ ἀπαγγελία ὡραία. Διαβάστε
τώρα δὲν μπορῶ νὰ μιλήσω, δὲν μπορῶ, δὲν ἔχω δυνάμεις, ἔχω καταπέσει, πρέπει νὰ
σηκώνομαι καὶ νὰ βιάζω τὸν ἑαυτό μου.
Πολὺ
συγκινοῦμαι, γέμισαν δάκρυα τὰ μάτια μου. Κι ἐπειδὴ εἶμαι ξαπλωμένος, δὲν κυλοῦν
πρὸς τὰ κάτω καὶ εἶναι γεμάτα δάκρυα τὰ μάτια μου. Ὅλη τὴν ἡμέρα ἄν μου τὸ
λέεις τὸ τροπάριο, θὰ συγκινοῦμαι συνεχῶς. Νὰ 'χα δύο μεγάφωνα νὰ τὰ βάλω στὰ
πεῦκα καὶ νὰ βάλω στὸ μαγνητόφωνο τὸ «Σήμερον τῆς σωτηρίας ἠμῶν τὸ
κεφάλαιον...» καὶ τὸ «Ἢ Γέννησίς σου Χριστὲ ὃ Θεὸς ἠμῶν...» καὶ νὰ τὰ πάρει ὃ ἀέρας
νὰ τὰ πάει στὸ βοριὰ καὶ στὸ νοτιά, ν' ἀκουστεῖ μακριά, νὰ τ' ἀκούσει ὅλη ἢ
κτίσις καὶ ἢ φύσις!
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΒΗ
ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΟ ΕΤΟΣ 1987.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΧΡΥΣΟΠΗΓΗΣ. ΧΑΝΙΑ 2010
