ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Πάτερ την ευχή σας. Ονομάζομαι Ζάρρα Μαρία και είμαι από το Ν. Κρίκελλο Λαμίας, Συνταξιούχος Νηπιαγωγός. Είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι από την Λαμία στην Παναγία μας την Βασίλισσα.   Όταν ήρθα για πρώτη φορά, την παρεκάλεσα να πάρει μετάθεση η κόρη μου από την Αθήνα και να έλθει στην Λαμία.   Εξίμιση χρόνια προσπαθούσε, χωρίς αποτέλεσμα.   Διάβαζα καθημερινά την Παράκληση της Παναγίας Βασίλισσας και εξακολουθώ να την διαβάζω.   Βοήθησε η Παναγία μας και πήρε μετάθεση.     Την Παρεκάλεσα και για την νύφη μου, να της χαρίσει ο Θεός ένα παιδάκι (συνεχώς απέβαλε) και πάλι η Παναγία η Βασίλισσα ήταν κοντά μας.   Τώρα η νύφη μου είναι στον 4ο μήνα κύησης.   Γι’ αυτό ήρθα, να ευχαριστήσω την Παναγία Βασίλισσα με όλη μου την καρδιά, και σας παρακαλώ κι εσείς να την ευχαριστήσετε. Γι’ αυτές τις ευεργεσίες και για άλλες πολλές πήρα αρκετές Παρακλήσεις και τις χαρίζω σε φίλους και γνωστούς για να προσεύχονται και αυτοί στην Παναγία μας. Σας ευ...

  Ποιός είναι ο σκοπός ύπαρξης των Αγίων Λειψάνων στην Ορθοδοξία μας και πως μπορούμε να σταθούμε και να αξιοποιήσουμε την ιαματική τους Χάρη και ευλογία.  Συνέντευξη με τον μακαριστό γέροντα π. Ιάκωβο Τσαλίκη, προηγούμενο της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ Ευβοίας . Το απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα είναι από την εκπομπή Ράδιο-Παράγκα του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος. Την εκπομπή παρουσίαζε ο πρωτοπρεσβύτερος π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος. π. Ιάκωβος:  Μια μέρα θ᾽ αναστηθούν π. Κωνσταντίνε μου, κατά τη βουλή και την εντολή του Θεού που μας είπε και ο Χριστός μας «και πάντες αναστήσονται». Και ότι οστέα γυμνά εκβλύζουν ιάματα, αλλά μέσα σ᾽ αυτά τα λείψανα, τα ιερά, κατοικούσε η κατοικεί ψυχή αθάνατος κι όσο και να φθαρούν μέσα στο χώμα και μέσα στη γη κάποτε μια μέρα θα λάβουν ζωή αυτά τα λείψανα και τα οστά αυτά, πάτερ Κωνσταντίνε, και θα αναστηθούν και θα παρουσιαστούν πάλι στον Δεσπότη Χριστό όπως, με συγχωρείτε, ήμασταν και πρώτα αλλά και με το ...

   Αλλά γιατί όλα αυτά, εκτός από µιά στιγµιαία χαρά, δεν έχουν µιά µεγαλύτερη και διαρκέστερη επίδραση; Πόσος θυµός, αµοιβαίος πόνος, προσβολή. Πόση - δίχως υπερβολή -κρυµµένη βία. Τι είναι αυτό που θέλει ο άνθρωπος; Για ποιό πράγµα διψά; Αν δεν το λάβει, µεταµορφώνεται σ’ ένα πρόσωπο του κακού, κι αν το λάβει,τον κάνει να επιθυµεί περισσότερο. Θέλει την αναγνώριση, δηλαδή τη «δόξα των άλλων». Να είναι «κάποιος» για τον άλλο, για τους άλλους, «κάτι»: µιά αρχή, µιά εξουσία, ένα αντικείµενο φθόνου, κ.λπ. Εδώ βρίσκεται, νοµίζω, η κύρια πηγή και η ουσία της υπερηφάνειας. Κι αυτή η υπερηφάνεια µεταµορφώνει αδελφούς σ’ εχθρούς. Στην Εκκλησία, που είναι ένας µικρόκοσµος και που καλείται ν’ αποκαλύψει την Καινή Ζωή σ’ αυτόν τον κόσµο, στην Εκκλησία που η ζωή της, η πηγή της και η ουσία της δεν είναι η υπερηφάνεια, αλλά η αγάπη (των εχθρών µας) - όλα αυτά είναι ιδιαίτερα ορατά. Έξω από την Εκκλησία, «εν τω κόσµω τούτω», η υπερηφάνεια - όπως ο θάνατος, η εξουσία, ο πόθος - είναι ...

(Απόσπασμα Ομιλίας Στο Β’ Διορθόδοξο Επιστημονικό Συνέδριο Με Θέμα: ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ – ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ Που Διοργάνωσαν Η Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού  Και Η  Ι. Μ. Μονή Βατοπαιδίου   Στο Ξενοδοχείο Miramare Λεμεσός, 21-23 Οκτωβρίου 2005) «Έπαρον τους πειρασμούς, και ουδείς ο σωζόμενος», διδάσκει η Φιλοκαλία. Ο Θεός εκχύνει την Χάρη Του και ο άνθρωπος κατακρίνει τον εαυτόν του. Αυτός είναι ο κανόνας συνεργασίας με τη Θεία Χάρη. Η κακή αρχή γίνεται όταν πιστέψεις πως με την Χάρη, και πως όσοι Την στερούνται, αίτιοι είναι οι ίδιοι που δεν θέλουν να αγωνιστούν. Καταραμένη αυτοπεποίθηση, που γεννά και τρέφει τον εγωισμό και την οίηση! Επειδή ‘ ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται ’ και μόνον ‘ ταπεινοίς δίδωσι Χάριν ’ , κατ’ ανάγκη, εγκαταλείπεται ο οιηματίας, για να μείνει μόνος του, και να μάθει εμπειρικά ότι ‘ άνθρωπος ματαιότητι ωμοιώθη »  . Ο ίδιος είχε μία ιδιαίτερη προσωπική εμπειρία. Τον πολέμησε ο σατανάς πολύ δια της ε...

  Έβδομος είναι ο αγώνας κατά της κενοδοξίας. Αυτό το πάθος είναι πολύμορφο και πολύ λεπτό και δεν το εννοεί γρήγορα ούτε εκείνος που πειράζεται από αυτό. Επειδή οι προσβολές των άλλων παθών είναι πιο φανερές και ευκολότερα καταπολεμούνται, καθώς η ψυχή αναγνωρίζει τον εχθρό και με την αντίρρηση στις προσβολές του και την προσευχή, αμέσως τον ανατρέπει. Η κενοδοξία όμως, με το να είναι πολύμορφη όπως είπαμε, δύσκολα νικιέται. Γιατί φανερώνεται σε κάθε πράξη και σε φωνή και σε λόγο και σε σιωπή και σε έργο και σε αγρυπνία και σε νηστεία και σε προσευχή και σε πνευματικές αναγνώσεις και σε ησυχία και σε μακροθυμία. Με όλα αυτά προσπαθεί να προσβάλλει το στρατιώτη του Χριστού. Όποιον δε μπόρεσε να απατήσει στην κενοδοξία με την πολυτέλεια των ρούχων, δοκιμάζει να τον πειράξει με το φτωχικό ρούχο. Όποιον δεν μπόρεσε να πολεμήσει με την τιμή, τον πολεμά με το να νομίζει ότι υπομένει την ατιμία. Και όποιον δε μπόρεσε να καταφέρει στην κενοδοξία με τη γνώση των λόγων, τον δελεάζει με τη σ...

Ο Άγιος Ιάκωβος του Αλφαίου ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Κυρίου, αδελφός του Ματθαίου του ευαγγελιστή και γιος του Αλφαίου. Ο Ιάκωβος, αφού αγωνίστηκε για την αλήθεια του Χριστού στην Ιερουσαλήμ, έπειτα πήγε και σε άλλες χώρες για να κηρύξει το Ευαγγέλιο. Εκεί, κατέστρεφε τους βωμούς των ειδώλων και με τη χάρη του Θεού γιάτρευε αρρώστιες και εξεδίωκε τα ακάθαρτα πνεύματα. Γι' αυτό και οι ειδωλολάτρες τον ονόμαζαν θείο σπέρμα. Ο ιδρώτας, οι μόχθοι και οι κίνδυνοι που υπέστη για τη διάδοση του Ευαγγελίου, ήταν πολλοί. Ο θάνατος πολλές φορές τον πλησίασε, αλλά στη σκέψη του Ιακώβου κυριαρχούσαν ενθαρρυντικά τα λόγια του Κυρίου, «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Μάρκου, η' 34). Εκείνος που θέλει να με ακολουθεί σαν γνήσιος μαθητής μου, λέει ο Κύριος, ας απαρνηθεί το διεφθαρμένο από την αμαρτία εαυτό του, και ας πάρει την απόφαση να υποστεί για μένα όχι μόνο θλίψη και δοκιμασία, αλλά ακόμα και θάνατ...

Αγίου Ιγνατίου Brianchaninov  (Επίσκοπος Καυκάσου και Μαύρης Θάλασσας)  Ψυχή όλων των ασκήσεων, που γίνονται για τον Κύριο, είναι η προσοχή. Δίχως προσοχή, όλες αυτές οι ασκήσεις είναι άκαρπες, νεκρές. Όποιος ποθεί τη σωτηρία του πρέπει να μάθει να προσέχει άγρυπνα τον εαυτό του, είτε ζει στη μόνωση είτε ζει μέσα στον περισπασμό, οπότε καμιά φορά, και χωρίς να το θέλει, παρασύρεται από τις συνθήκες. Αν ο φόβος του Θεού γίνει το ισχυρότερο απ’ όλα τ’ άλλα αισθήματα της καρδιάς, τότε πιο εύκολα θα προσέχουμε τον εαυτό μας, τόσο στην ησυχία του κελιού μας όσο και μέσα στον θόρυβο που μας κυκλώνει από παντού. Στη διατήρηση της προσοχής πολύ συμβάλλει η συνετή μετρίαση της τροφής, που μειώνει τη θέρμη του αίματος. Η αύξηση αυτής της θέρμης από τα πολλά φαγητά, από την έντονη σωματική δραστηριότητα, από το ξέσπασμα της οργής, από το μεθύσι της κενοδοξίας και από άλλες αιτίες προκαλεί πολλούς λογισμούς και φαντασιώσεις, δηλαδή τον σκορπισμό του νου. Γι’ αυτ...

  Έκτος είναι ο αγώνας μας εναντίον της ακηδίας (αμέλεια, πλήξη) που ενώνεται και βοηθεί το πνεύμα της λύπης. Δεινός και βαρύς δαίμονας αυτός, πολεμά πάντοτε τους μοναχούς. Αυτός επιτίθεται εναντίον του μοναχού κατά το μεσημέρι, προκαλώντας του ατονία και φόβο και μίσος εναντίον του τόπου όπου ασκείται και εναντίον των αδελφών που είναι μαζί του και εναντίον κάθε εργασίας, ακόμη και της αναγνώσεως των θείων Γραφών. Σου υποβάλλει ακόμη και λογισμούς μεταβάσεως σε άλλο τόπο, και ότι αν δεν πάει άλλου, μάταια κοπιάζει εδώ και χάνει τον καιρό του. Επίσης του φέρνει κατά το μεσημέρι και πείνα τόση, όση δεν θα προξενούσε σ' αυτόν τριήμερη νηστεία ή μακρά οδοιπορία ή βαρύτατος κόπος. Έπειτα του υποβάλλει λογισμούς ότι με κανένα άλλο τρόπο δεν μπορεί να απαλλαγεί από την ασθένεια αυτή και το βάρος της, παρά με το να βγαίνει έξω συνεχώς και να επισκέπτεται τους αδελφούς, τάχα για ωφέλεια ή επίσκεψη των ασθενών. Κι όταν δεν μπορέσει να τον εξαπατήσει με αυτά, τότε αφού του φέρει πολύ βαρύ ύπ...

– Μια μάνα, Γέροντα, που το παιδί της πέθανε πριν από εννέα χρόνια, σας παρακαλεί να κάνετε προσευχή να το δη έστω στον ύπνο της, για να παρηγορηθή. – Πόσων χρόνων ήταν το παιδί; ήταν μικρό;  Είναι σημαντικό αυτό. Άμα το παιδί ήταν μικρό και η μητέρα είναι σε κατάσταση που, αν της παρουσιασθή, δεν θα αναστατωθή, θα παρουσιασθή. Αιτία είναι η μητέρα που δεν παρουσιάζεται το παιδί. – Μπορεί, Γέροντα, αντί να παρουσιασθή το παιδί στην μητέρα που το ζητάει, να παρουσιασθή σε κάποιον άλλον; – Πως δεν μπορεί! Κανονίζει ανάλογα ο Θεός. Όταν ακούω για τον θάνατο κάποιου νέου, λυπάμαι, αλλά λυπάμαι ανθρωπίνως. Γιατί, αν εξετάσουμε τα πράγματα πιο βαθιά, θα δούμε ότι, όσο μεγαλώνει κανείς, και περισσότερο αγώνα πρέπει να κάνη, αλλά και περισσότερες αμαρτίες προσθέτει. Ιδίως όταν είναι κοσμικός, όσο περνούν τα χρόνια, αντί να βελτιώση την πνευματική του κατάσταση, την χειροτερεύει με τις μέριμνες, με τις αδικίες κ.λπ. Γι’ αυτό είναι πιο κερδισμένος, όταν τον παίρνη ο Θεός νέο. -Γέ...

Μερικοί μοχθούν σε όλη τους τη ζωή για να μάθουν τι υπάρχει στον ήλιο ή στη σελήνη ή κάτι παρόμοιο αλλά αυτά δεν ωφελούν την ψυχή. Εάν όμως μπορούσαμε να γνωρίσουμε τι υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, τότε θα βλέπαμε στην ψυχή του αγίου την Βασιλεία των Ουρανών, ενώ στην ψυχή του αμαρτωλού σκοτάδι και κόλαση. Και είναι ωφέλιμο να το ξέρουμε, γιατί θα είμαστε αιώνια είτε στην Βασιλεία είτε στην κόλαση. Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης ΠΗΓΗ

  Ξεκινούν οι Εορταστικές Εκδηλώσεις στον Άγιο Νεκτάριο Τρικάλων για την Σύναξη της Θεομητορικής Εικόνας της Παναγίας Βασίλισσας, η οποία Τιμάται στις 19 Οκτωβρίου. Την Κυριακή 19 Οκτωβρίου Εορτάζουμε την Σύναξη της Θεομητορικής Εικόνας της Παναγίας «Η Πάντων Βασίλισσα» η οποία τιμάται κάθε χρόνο στον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου Τρικάλων. Το Πρόγραμμα διαμορφώνεται ως εξής: Κυριακή 12 Οκτωβρίου Ώρα 6.00 το απόγευμα η ΠΡΟΟΔΟΣ της Θεομητορικής Εικόνας της Παναγίας Βασίλισσας - Εσπερινός - Ιερόν Ευχέλαιον Πέμπτη 16 Οκτωβρίου Ώρα 6.00 το απόγευμα - Εσπερινός - Ιερά Παράκληση - Ομιλία : "Η Θεοτόκος ως Ελπίδα του κόσμου" Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2025 Ώρα 06:30 μ.μ. Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος Χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης κ.κ. Χρυσοστόμου. Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2025 Ώρα 07:00 – 10:30 π.μ. Όρθρος και Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μετά Θεομητορικού Υψώματος Ιερουργούντος του Σεβασμιωτ...

Η Οσία Πελαγία ζούσε στην Αντιόχεια και ανήκε στην τάξη των ελαφρών γυναικών. Ήταν πόρνη. Η ζωή της ήταν βουτηγμένη μέσα στον οίστρο των αμαρτωλών ηδονών. Η ακολασία είχε πωρώσει τόσο τη συνείδησή της, ώστε καμιά έννοια μετανοίας να μη μπορεί να εισχωρήσει στην ψυχή της. Επομένως, θα μπορούσε να πει κανείς, ήταν καταδικασμένη από την επίγεια ζωή της στο πυρ της κολάσεως. Όμως όχι! Ο πολυεύσπλαχνος Κύριός μας διαβεβαίωσε ότι «αι τελώναι και αι πόρνοι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού». Δηλαδή, οι τελώνες και οι πόρνες, που στην αρχή έδειξαν απείθεια στο Νόμο του Θεού, αλλά κατόπιν ειλικρινά μετάνιωσαν, προλαμβάνουν στη βασιλεία του Θεού εσάς, που μόνο με τα λόγια δείξατε υπακοή στο Θεό, στην πράξη όμως υπήρξατε απειθείς και άπιστοι. Πράγματι η Πελαγία τυχαία σε κάποια σύναξη χριστιανών άκουσε θερμό κήρυγμα περί αγνότητας, του επισκόπου Νόννου (βλέπε 10 Νοεμβρίου ). Τα λόγια του ήλεγξαν και συγκλόνισαν την ψυχή της. Με τη χάρη του Θεού, απαρνήθηκε την άσωτη ζωή της...

Υπήρχε ένα σπουργιτάκι που, όταν άκουγε τη βροντή της θύελλας, ξάπλωνε στη γη και σήκωνε τα μικροσκοπικά πόδια του προς τον ουρανό. – Γιατί το κάνεις αυτό; το ρώτησε μια αλεπού. Για να προστατέψω τη γη, που έχει τόσα ζωντανά πλάσματα! απάντησε το σπουργιτάκι. Σηκώνω τα πόδια μου για να συγκρατήσω τον ουρανό, σε περίπτωση που φανούμε άτυχοι και ο ουρανός πέσει πάνω μας. – Τα καχεκτικά ποδαράκια σου να συγκρατήσουν τον απέραντο ουρανό; με απορία και ειρωνεία ρώτησε η αλεπού. – Ο καθένας εδώ κάτω στη γη έχει το δικό του κομμάτι ουρανού να συγκρατήσει, απάντησε το σπουργίτι. ΠΗΓΗ

  Η επίσκεψη του Αγίου Παντελεήμονα και του  Αγίου Λουκιλιανού στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη στην Παναγούδα Ήταν 2 Ιουνίου 1979 απόγευμα. Ο Γέροντας είχε μόλις μεταφέρει τα πράγματά του στο Κελί της ‘’Παναγούδας’’, χωρίς να προλάβει να τα τακτοποίηση. Ετοιμαζόταν για τον Εσπερινό και ρώτησε τον μοναχό που τον βοηθούσε,  ποιος Άγιος εόρταζε την επομένη αλλά εκείνος δεν θυμόταν. Του είπε ότι αύριο που θα έρθει θα του πει και έφυγε βιαστικά, γιατί σουρούπωνε. Την συνέχεια την διηγήθηκε ο Γέροντας ως εξής:  Είχα τα Μηναία σε κιβώτια. Έψαχνα να βρω τα γυαλιά μου για να δω τον Άγιο της ημέρας και δεν τα εύρισκα. Για να μην χάνω χρόνο έκανα τον Εσπερινό με κομποσχοίνι λέγοντας: ‘’Άγιοι της ημέρας πρεσβεύσατε υπέρ ημών’’. Όταν σηκώθηκα μετά τα μεσάνυχτα, πάλι προσπάθησα με τον φακό για μισή ώρα περίπου να βρω τον Άγιο, χωρίς αποτέλεσμα. Είπα ‘’πάει το μεσονύκτιο’’. Για να μην περάσει η νύχτα ψάχνοντας, έλεγα πάλι στο κομποσχοίνι, ‘’Άγιοι του Θεού…’’, χωρίς να αναφέρω τα ονό...

 Με αυτό το στεφάνι της υπομονής, λέει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, «ο Ιησούς συνήθως στεφανώνει τους αθλητές Του». Θεωρεί μάλιστα ως Μάρτυρες τους υπομένοντες και λέει ότι ο Χριστός έστεψε τους Μάρτυρες της υπομονής με στεφάνια που ήταν φτιαγμένα με λουλούδια κάθε είδους. Οι υπομένοντες, λέει, έχουν πάντα προ οφθαλμών την «ημέραν της υπομονής του Κυρίου» και «μετέχοντας στη δική Του ζωή μπορούν και κάνουν υπομονή. Γιατί, με την υπομονή αξιώνονται να βρίσκονται πάντα δίπλα Του». Και όταν η ψυχή τους συνθλίβεται στις μυλόπετρες του πόνου, ξέρει αυτή που να στραφεί και σε Ποιον να καταφύγει. Ατενίζει Εκείνον, που «ώσπερ πελεκάν τετρωμένος τη καρδία» («Εγκώμια» του Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου), κρέμεται στο Σταυρό της Αγάπης. Αγκαλιάζει έτσι και τον δικό του σταυρό και πορεύεται να συσταυρωθεί με Εκείνον, «ίνα και συζήση Αυτώ»... ΠΗΓΗ

Ο Άγιος Πολυχρόνιος ο Ιερομάρτυρας ήταν ένας δυναμικός κληρικός του 4ου μ.Χ. αιώνα (εκ της επαρχίας Γαμφανήτιδος), που θυσιάστηκε για τα ορθόδοξα δόγματα της Εκκλησίας μας. Ο πατέρας του Βαρδάνιος ήταν γεωργός στο επάγγελμα, και φρόντισε ο γιος του να ανατραφεί όχι μόνο με τα διδάγματα της πίστης, αλλά του παρείχε αρκετή και από την άλλη μόρφωση. Έτσι ενώ ο πατέρας καλλιεργούσε τις αμπελοφυτείες του, ο γιος με ζήλο και θέρμη καλλιεργούσε τον αμπελώνα του Κυρίου, διδάσκοντας τα θεία λόγια και αγωνιζόμενος στον πολλαπλασιασμό της καρποφορίας του θείου σπόρου. Ήταν μάλιστα ικανότατος συζητητής και πολλές φορές είχε καταντροπιάσει σοφούς των ειδωλολατρών σε συζητήσεις φιλοσοφικές για την αλήθεια και τη θρησκεία. Κατόπιν ο Πολυχρόνιος πήγε στην έδρα της σοφίας και των γραμμάτων, την Κωνσταντινούπολη. Εκεί έγινε διάκονος και έπειτα πρεσβύτερος. Από το αξίωμα αυτό δεν έπαψε να διδάσκει και με πολλούς τρόπους μοχθούσε για τη χριστιανική ανατροφή των ενοριτών του. Όταν όμως έγινε ...

Ομιλία του Αιδεσιμωλογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Νικολάου Δαλαγιώργου, που εκφωνήθηκε την 6-10-2019 στον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου Τρικάλων στα πλαίσια των εσπερινών Συνάξεων. ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ copyright 2019