Είναι τόσο μεγάλο το έργο της λατρείας του Θεού, που η Εκκλησία μας όρισε ο λειτουργός να ενδύεται λαμπρή στολή με ιδιαίτερη τελετή. Ο λειτουργός, όταν ενδύεται τα ιερά άμφια, τα ευλογεί σταυροειδώς, τα ασπάζεται και συγχρόνως απαγγέλει κάποια αγιογραφικά χωρία. Ο Διάκονος, ο Πρεσβύτερος και ο Επίσκοπος έχουν κοινά άμφια το Στιχάρι και τα Επιμάνικα. Ο Πρεσβύτερος και ο Επίσκοπος έχουν κοινά άμφια το Πετραχήλι, τη Ζώνη και το Επιγονάτιο. Τα άμφια που αποκλειστικά ανήκουν στον κάθε βαθμό είναι: Γιά τον Διάκονο το Οράριο,για τον Πρεσβύτερο το Φαιλόνιο, και για τον Επίσκοπο ο Σάκκος, η Μίτρα, η Ράβδος και το Ωμοφόριο.
Οι συμβολισμοί των ιερών αμφίων, που κατά τη μακραίωνη εξέλιξη της λατρείας προτάθηκαν, είναι πολλών ειδών και πολλών κατευθύνσεων. Εδώ προτιμούμε εκείνους που θεωρούμε ότι είναι λιγότερο αλληγορικοί.
Ε. Επιμάνικα
Σκληρά υφάσματα που περιβάλλουν τα μανίκια του Στιχαρίου. Βοηθούν στην άνετη κίνηση των χεριών του Λειτουργού. Φανερώνουν ότι με την εξαγιαστική ευλογία του Ιερέως ενεργεί στην πραγματικότητα ο ίδιος ο Θεός. Σημαίνουν επίσης και τα δεσμά, με τα οποία έδεσαν τον Σωτήρα κατά τη δίκη Του.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου