ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

 Εορτή της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας Βασίλισσας στον Άγιο Νεκτάριο Τρικάλων  Αύριο το πρωί θα τελεστεί Πανηγυρική Θεία Λειτουργία από 7.30-10.00 για την Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Αυτή την ημέρα τιμούμε και την Παναγία Βασίλισσα καθώς η Εικόνα Αγιογραφήθηκε μετά από εμφάνιση της Παναγίας με ρητή εντολή "Η Εικόνα μου θα είναι όπως εκεί που γέννησα τον Χριστό" (Παναγία Βηθλεεμίτισα). Τα λόγια της Παναγίας Βασίλισσας που εμφανίστηκε είπε την εξής προφητεία που εκπληρώθηκε: "Σας ευχαριστώ πολύ για την Εικόνα που μου κάνετε, αλλά την ημέρα που θα την φέρετε στο Ναό δεν θα είναι ούτε Επίσκοπος, ούτε Ιερείς, ούτε κανένας άλλος για να με υποδεχθεί. Εγώ όμως θα είμαι εκεί να σας την ευλογήσω και να σας χαρίσω την εικόνα ώστε όσοι έρχονται να τους δίνω δύναμη και χαρά σε όλα αυτά που έρχονται" Και έτσι έγινε.... είναι η μοναδική εικόνα που δεν έγινε υποδοχή στα Τρίκαλα γιατί την ημέρα Σάββατο πριν τα Χριστούγεννα 2020, κλείσανε τους Ναούς λόγω COVID με αποτέλεσμα να ανα...

 Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ   Η 24η Δεκεμβρίου παρουσιάζει πολύ ενδιαφέροντα λειτουργικά χαρακτη­ριστικά, που όμως κάπως μας μπερδεύ­ουν. Αφ' ενός. η παραμονή της Γεννήσεως είναι το αποκορύφωμα της ελπίδας και της προσμονής Του. Αφ' ετέρου, οι ακολουθίες αυτής της μέρας μας αναγγέλλουν ήδη τη Γέννηση ως γεγονός: όχι μόνο ζητούμε με θέρμη την έλευση Του. αλλά ήδη η Εκκλησία μάς δίνει τα ευαγγελικά αναγνώσματα της εορτής. Αυτή η ανάμειξη των δύο στοι­χείων - μετάνοια μέσα στην προσμονή και ταυτόχρονα αναγγελία του αναμενόμενου γεγονότος σαν να έχει ήδη πραγματοποιη­θεί - εξηγείται από το παιχνίδι διαφόρων ιστορικόλειτουργικών παραγόντων μάλ­λον παρά ως σκόπιμα αποφασισμένο σχέ­διο με παιδαγωγικό σκοπό. (Το ίδιο παρα­τηρείται εξάλλου και το Μέγα Σάββατο.) Αυτό που έχει σημασία είναι πώς θα αξιο­ποιήσουμε αυτή τη διπλή σημασία της 24ης Δεκεμβρίου. Το γεγονός ότι. ήδη από την παραμονή των Χριστουγέννων ακούμε να διαβάζονται τα αγιογραφικά αναγνώσμα­τα και να ψάλλονται οι ύμνοι τη...

Φώτης Κόντογλου Μοναχά ο ορθόδοξος χριστιανός γιορτάζει τα Χριστούγεννα πνευματικά, κι από την ψυχή του περνάνε αγιασμένα αισθήματα, και τη ζεσταίνουνε με κάποια θέρμη παράδοξη, που έρχεται από έναν άλλο κόσμο, τη θέρμη του Αγίου Πνεύματος, κατά τον αναβαθμό που λέγει: «Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται τη τριαδική μονάδι, ιεροκρυφίως». Ψυχή και σώμα γιορτάζουν μαζί, ευφραίνουνται με τη θεία ευφροσύνη, που δεν την απογεύεται όποιος βρίσκεται μακριά από τον Χριστό. Ενώ η καρδιά του χριστιανού, αυτές τις αγιασμένες μέρες, είναι γεμάτη από την ευωδία της υμνωδίας, γεμάτη από μία γλυκύτατη πνευματική φωτοχυσία, που σκεπάζει όλη την κτίση, τα βουνά, τη θάλασσα, τον κάθε βράχο, το κάθε δέντρο, την κάθε πέτρα, το κάθε πλάσμα. Όλα είναι αγιασμένα, όλα γιορτάζουνε, όλα ψέλνουνε, όλα ευφραίνονται, όλη η φύση είναι «ως ελαία κατάκαρπος εν τω οίκω του Θεού». Κανείς δεν νοιώθει στην καρδιά του τέτοια χαρά, παρά μονάχα εκείνος που αγαπά τον Θεό και που ζε...

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου     Επικίνδυνα όσο ποτέ άλλοτε είναι αυτή την χρονιά το ξεφάντωμα (ρεβεγιόν) παραμονή των Χριστουγέννων και μάλιστα σε μία εποχή που τα πάντα γύρω μας είναι εύθραυστα (η ειρήνη, η ευημερία, η κοινωνική συνοχή, η πίστη, η ελπίδα για καλύτερες ημέρες).    Και αυτό διότι η Εορτή των Χριστουγέννων χαρακτηρίζεται ως ημέρα αφιερώσεως στον Θεό, αφού χωρίς τον ερχομό του Χριστού, τίποτα από όλ’ αυτά δεν θα εορτάζαμε.    Πολλοί άνθρωποι ικανοποιούνται απλώς με τον εορταστικό διάκοσμο των ημερών αυτών και με την εγκόσμια χαρά, που τις συνδέει, χωρίς να ασχολούνται με την εμβάθυνση στις πνευματικές εμπειρίες του Μεγάλου αυτού Μυστηρίου.  Όταν ο Σωτήρ του κόσμου γεννιόταν ταπεινός και φτωχός στη γη μας, «ουκ ην τόπος εν τω καταλύματι». Δεν βρέθηκε μια φιλόξενη στέγη για να τον σκεπάσει. Έμεινε τότε ο κόσμος ξένος και αδιάφορος μπροστά στην κορυφαία στιγμή της ιστορίας του. Αν και ο κόσμος εδονείτο από την προσδοκία...

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)) Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀναφέρεται ὅτι μέχρι πρὶν ἀπὸ τὴν ἔλευση τοῦ Κυρίου ἡ ἀνθρωπότητα εἶχε παρακμάσει στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, δεδομένου ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶχε χάσει τὴν ἐπαφή του μὲ τὸ Θεὸ καὶ ἡ κοινωνία μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων εἶχε καταστεῖ ἀμυδρή. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει ὅτι στὸ ἑξῆς (μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου), ὁλόκληρη ἡ δημιουργία προσμένει μὲ λαχτάρα τὴν τελικὴ ἔλευση καὶ ἀποκάλυψη τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία, προσμένει δηλαδὴ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος θὰ ἔχει γίνει πραγματικὰ ἄνθρωπος μὲ πληρότητα, μὲ ὅλη τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴ δόξα ποὺ περικλείει αὐτὴ ἡ ἀποστολή του. Καὶ τὴν ἡμέρα ποὺ ἑορτάζουμε τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἐνσάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, μποροῦμε νὰ δοῦμε ὅτι ἡ ἀρχὴ μιᾶς νέας ἐποχῆς ἦρθε. Ἡ ἐποχὴ ποὺ ἡ ἀνθρωπότητα εἶχε παρακμάσει καὶ γεράσει (ἐξαιτίας τῆς πορείας της στὸ πέρασμα...

Ὅταν ὁ νοῦς εἶναι στὰ θεία νοήματα, ζεῖ τὰ γεγονότα ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἔτσι ἀλλοιώνεται».    «Ὁ Χριστὸς μὲ τὴ μεγάλη Του ἀγάπη καὶ μὲ τὴν μεγάλη Του ἀγαλλίαση ποὺ σκορπάει στὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν μὲ ὅλες τὶς ἅγιες γιορτές Του, μᾶς ἀνασταίνει ἀληθινὰ ἀφοῦ μᾶς ἀνεβάζει ψηλὰ πνευματικά. Ἀρκεῖ νὰ συμμετέχουμε καὶ νὰ ἔχουμε ὄρεξη πνευματικὴ νὰ τὶς πανηγυρίζουμε πνευματικά· τότε τὶς γλεντᾶμε πνευματικὰ καὶ μεθᾶμε πνευματικὰ ἀπὸ τὸ παραδεισένιο κρασὶ ποὺ μᾶς φέρνουν οἱ Ἅγιοι καὶ μᾶς κερνοῦν.  Τις γιορτὲς γιὰ νὰ τὶς ζήσουμε, πρέπει νὰ ἔχουμε τὸν νοῦ μας στὶς ἅγιες ἡμέρες καὶ ὄχι στὶς δουλειὲς ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε γιὰ τὶς ἅγιες ἡμέρες. Νὰ σκεφτόμαστε τὰ γεγονότα τῆς κάθε ἁγίας ἡμέρας καὶ νὰ λέμε τὴν εὐχὴ δοξολογώντας τὸν Θεό. Ἔτσι θὰ γιορτάζουμε μὲ πολὺ εὐλάβεια κάθε γιορτή». «Νὰ μελετάει καὶ νὰ ζεῖ τὰ θεία γεγονότα συνέχεια. Ὅταν κανεὶς μελετάει τὰ γεγονότα τῆς κάθε γιορτῆς, φυσιολογικὰ θὰ συγκινηθεῖ καὶ μὲ ἰδιαίτερη εὐλάβεια θὰ προσευχηθεῖ. Ἔπειτα στὶς Ἀκολουθίες ὁ νοῦς ...

Ο μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός στο Συνοδικό της Μονής Βατοπαιδίου μιλά στους μοναχούς και τους προσκυνητές για την σημασία των Χριστουγέννων. 

— Καλημέρα καὶ χρόνια πολλά! Νὰ ἔχομε τὴν εὐλογία τῆς Παναγίας μας. Εὔχομαι γιὰ ὅλους. Εἶμαι πολὺ χαρούμενος γιὰ τὴν Παναγία μας. Σήμερα σᾶς φίλησα ὅλους. Φίλησα τὸν Δημοσθένη, τὸν Κοσμᾶ, τὸν Θωμά, ὅλους. Ἀλλὰ δὲν μὲ καταλάβανε. Αὐτὸ ἔγινε μυστικά. «Ἐν Χριστῷ πάντες ἐν ἔσμεν». Ἀφῆστε μὲ νὰ ψάλω: «Σήμερον τῆς σωτηρίας ἠμῶν τὸ κεφάλαιον καὶ τοῦ ἀπ' αἰῶνος μυστηρίου ἢ φανέρωσις ὃ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ Υἱὸς τῆς Παρθένου γίνεται καὶ Γαβριὴλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται διὸ καὶ ἠμεῖς σὺν αὔτω τὴ Θεοτόκω βοήσωμεν• Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ὃ Κύριος μετά σου». Πεῖτε το κι ἐσεῖς. Πεῖτε τὸ πάλι, πιὸ ὡραία. Δὲν τὸ χορταίνω! [...]   Αὐτὸ εἶχε προαναγγελθεῖ ἀπὸ αἰῶνες. Πῶς τὸ λέγει ἢ καταβασία τῶν Χριστουγέννων; «Τῷ πρὸ τῶν αἰώνων ἐκ Πατρὸς γεννηθέντι ἄρρευστως Υἵω καὶ ἒπ' ἐσχάτων ἐκ Παρθένου σαρκωθέντι ἄσπορως, Χριστῷ τῷ Θεῶ βοήσωμεν ὃ ἀνυψώσας τὸ κέρας ἠμῶν ἅγιος εἰ Κύριε». Νὰ ζήσετε τὸ μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. «Ἢ Γέννησίς σου Χριστὲ ὃ Θεὸς ἠμῶν...». Τὰ λέγω ἀπὸ μέσα μου καὶ κλαί...

 «Ὁ Κύριος ζήτησε καί ζητᾶ νά τόν ἀκολουθήσουν ὅσοι εἶναι ἀποφασισμένοι νά σηκώσουν τό σταυρό τους, ὅσοι εἶναι ἕτοιμοι νά πεθάνουν, νά ἀρνηθοῦν τίς ἀπολαύσεις καί τήν τρυφή. Διότι ὅποιος ἀγαπᾶ τήν ἀσφάλεια καί τίς ἡδονές τῆς παρούσης ζωῆς εἶναι ἐχθρός τοῦ σταυροῦ, αὐτοῦ τοῦ σταυροῦ πού ὁ χριστιανός ἀγαπᾶ καί σηκώνει μέ ὑπομονή γιά χάρη τοῦ Ἐσταυρωμένου του Κυρίου!» Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

 Όπως θα ξέρεις, πλησιάζουμε ξανά στην ημερομηνία των γενεθλίων μου. Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή προς τιμήν μου, έτσι και φέτος. Αυτές τις μέρες ο κόσμος κάνει πολλά ψώνια, γίνονται διαφημίσεις μέχρι και στο ράδιο, την τηλεόραση και παντού κανείς δεν μιλά για κάτι άλλο εκτός από το τι λείπει μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα... Είναι ευχάριστο να ξέρω ότι τουλάχιστον μία μέρα τον χρόνο κάποιοι με σκέφτονται. Όπως θα γνωρίζεις πριν από πολλά χρόνια ξεκίνησαν να γιορτάζουν τα γενέθλιά μου. Στην αρχή φαινόντουσαν να καταλαβαίνουν και με ευχαριστούσαν γι' αυτό που έκανα για εκείνους. Όμως σήμερα κανείς δεν γνωρίζει τι γιορτάζουν. Οι άνθρωποι συναντώνται και περνούν πολύ καλά όμως κανείς δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται.... Θυμάμαι πέρυσι, την ημέρα των γενεθλίων που έκαναν μια μεγάλη γιορτή προς τιμήν μου. Στο τραπέζι υπήρχαν τα πάντα, όλα ήταν διακοσμημένα όμορφα και υπήρχαν πολλά δώρα, αλλά ...; Ξέρεις τι;... Ούτε που με κάλεσαν, ενώ ήμουν ο επίτιμος καλεσμένος κανείς δεν θυμήθηκε να με κ...

     Πριν από δώδεκα περίπου χρόνια ανήμερα τα Χριστούγεννα κίνησα με ανάμικτα συναισθήματα για πρώτη φορά για το Περιβόλι της Παναγιάς. Ήθελα να επισκεφθώ το γέροντα Παϊσιο, να δω από κοντά έναν άγιο της εποχής μας, να εξακριβώσω τις διαφορές, να εντρυφήσω στις παραινέσεις του. Η αλήθεια είναι πως λίγο η ανθρώπινη περιέργεια, λίγο η ανθρώπινη αδυναμία που συνδέεται με τη προτέρα εξακρίβωση του τι πρόκειται να συμβεί ήταν οι πραγματικές αιτίες. Το κρύο ήταν τσουχτερό και το Άγιο Όρος ήταν χιονισμένο. Ένας άγνωστος γέροντας ανέλαβε ως επίγειος άγγελος να με καθοδηγήσει μέχρι την Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου. Η επιθυμία μου όμως να λάβω συγκεκριμένες απαντήσεις μ’ έκανε να πάρω μαζί με ένα δάσκαλο από τη Κοζάνη το μονοπάτι για την καλύβα του γέροντα στην Παναγούδα αμέσως μετά την ακολουθία του Εσπερινού. Με πρόσωπο σκυμμένο, καρδιά θλιμμένη και βήματα βαριά προσέγγισα το κελί του γέροντα. Αναρωτιόμουν τι θα έπραττα αν, ως καρδιογνώστης κοιτούσε βαθιά μέσα...

  Τα ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ  ένα πνευματικό οδοιπορικό στο Άγιον Όρος για την Εορτή των Χριστουγέννων.  Κείμενα-Εκφώνηση π. Νικόλαος Δαλαγιώργος  **************  copyright 2021  ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ https://salpismata.blogspot.com/  

Γεώργιος Καψάνης (Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους) Τὰ Χριστούγεννα, ποὺ µὲ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ ἑορτάζουµε καὶ φέτος, µᾶς δίνουν τὴν εὐκαιρία νὰ ἐµβαθύνουµε στὸ Μυστήριο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Πολλὰ καὶ ἀνεκτίµητα εἶναι τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ σέ µᾶς. Τὸ µεγαλύτερο ὅµως δῶρο Του εἶναι ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Μονογενοῦς Του Υἱοῦ, χωρὶς τὴν ὁποία θὰ εἴµεθα ἀκόµη ἀπελπισµένοι αἰχµάλωτοι τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ θανάτου. Λέγει ὁ ἁγίος Γρηγόριος ὁ Παλαµᾶς: «Τί βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ θείας φιλανθρωπίας! Ἔτσι γνωρίζει ὁ Θεὸς µὲ τὴν σοφία, τὴ δύναµη καὶ τὴν φιλανθρωπία Του τὰ ὀλισθήµατα ἀπὸ τὴν ἑκούσια παρεκτροπή µας νὰ τὰ κατασκευάζει ἀσυγκρίτως πρὸς τὸ καλύτερο. Διότι ἂν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ δὲν κατέβαινε ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, ἐµεῖς δὲν θὰ εἴχαµε καµία ἐλπίδα νὰ ἀνέβουµε στὸν οὐρανό. Ἂν Αὐτὸς δὲν ἐσαρκώνετο, δὲν ἔπασχε κατὰ σάρκα, δὲν ἀνίστατο καὶ ἀνελαµβάνετο γιὰ χάρι µας, δὲν θὰ ἐγνωρίζαµε τὴν ὑπερβολικὴ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐµᾶς» ( Ὁµιλ. ιστ΄). Τονίζει δὲ πάλιν ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὅτι ὁ Χρισ...

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος  Ο Θεός βρίσκεται παντού. Και σαν βρει καρδιά που δεν Του εναντιώνεται, καρδιά ταπεινή, μπαίνει μέσα της και τη γεμίζει χαρά. Τόση είναι η χαρά της καρδιάς που έχει μέσα της τον Θεό, ώστε κολλάει πάνω Του και δεν θέλει ποτέ να Τον αποχωριστεί. Σε καρδιά φουσκωμένη από εγωισμό δεν πλησιάζει ο Κύριος. Κι έτσι αυτή καταθλίβεται, μαραζώνει και σιγολιώνει, βυθισμένη στην άγνοια, τη λύπη και το σκοτάδι.  Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, μόλις στραφούμε με μετάνοια και πόθο προς τον Κύριο, η θύρα της καρδιάς μας ανοίγει σ’ Εκείνον. Η εσωτερική ακαθαρσία ξεχύνεται έξω, για να παραχωρήσει τη θέση της στην καθαρότητα, την αρετή, τον ίδιο τον Σωτήρα, τον μεγάλο Επισκέπτη της ψυχής, τον κομιστή της χαράς, του φωτός, του ελέους. Θείο δώρο είναι αυτή η ευλογημένη κατάσταση, όχι δικό μας κατόρθωμα. Και αφού είναι δώρο, πρέπει να ευχαριστούμε τον δωρητή με ταπείνωση.  Ταπείνωση! Η βάση κάθε αρετής και η προϋπόθεση της πνευματικής καρποφορ...

Λέει ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος. Όταν θέλεις να κοινωνήσεις, βρες μια εκκλησία που να τελεί την Θεία Ευχαριστία και είσελθε να κοινωνήσεις. Όταν όμως θες να μιλήσεις για την καρδιά σου, πρόσεχε, που και σε ποιόν θα πας. Να ιδρώσεις πριν επιλέξεις το πρόσωπο που θα δει και θα ακούσει τις πιο εσώτερες παρθενικές φωνές σου. Εγώ δεν είμαι άγιος, μα θα πω κάτι επιπλέον. Εάν από μικρό παιδί κουβαλάς την πληγή της ενοχής, εάν βαστάς το μαρτύριο της ευαισθησίας, εαν τα μάτια σου δακρύζουν στην ομορφιά και την αγάπη, εαν ζητάς μια αγκαλιά να ξαποστάσεις τους εφιάλτες της ύπαρξης σου, πρόσεξε σε ποιον παπά θα εξομολογηθείς ή θα ζητήσεις συμβουλές. Προσευχήσου, αναζήτησε, όχι τον σπουδαίο, το όνομα, τον «αγιορείτη», τον διορατικό, προορατικό και θαυματοποιό. Τίποτε από αυτά. Έναν παπά που να ζεί τον Χριστό στην καρδιά και την ζωή του. Που σημαίνει, αγαπητικό και ταπεινό, αυτό που λέει το γεροντικό, να έχει καρδιά!!! Καρδιά ανθρώπου!!! Άκου τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος...

  Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· «᾿Ιδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ», ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον «μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός» (Ματθ. 1, 22-23) «Και όλ’ αυτά έχουν γίνει, για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε από τον Κύριο μέσω του προφήτη, όταν έλεγε: Ιδού, η παρθένος θα έχει παιδί στην κοιλιά και θα γεννήσει γιο και θα καλέσουν το όνομά του Εμμανουήλ, που όταν ερμηνεύεται σημαίνει: Ο Θεός είναι μαζί μας».       Οι ημέρες των Χριστουγέννων στην εκκλησιαστική παράδοση χαρακτηρίζονται από συχνές αναφορές στον προφητικό λόγο της Παλαιάς Διαθήκης. Κατανοούμε τα χρόνια στα οποία γράφτηκαν τα ευαγγέλια, ότι οι άνθρωποι είχαν την ανάγκη να επιβεβαιωθεί η μαρτυρία της Γραφής από λόγο αυθεντικό, λόγο μεσσιανικό, λόγο προσδοκίας. Άλλωστε, η εκζήτηση της προφητείας παραμένει σημείο και των δικών μας καιρών. Βεβαίως, οι προφήτες δεν ήταν οι μάντεις του μέλλοντος, όπως πολλοί πισ...

-Γέροντα, δῶστε μου μιὰ εὐχὴ γιὰ τὰ Χριστούγεννα. -Εὔχομαι ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία νὰ σὲ ἔχουν κοντά τους σὰν τὸ ἀρνάκι ποὺ εἶναι δίπλα στὴν φάτνη. Νομίζω, περνάει καλά, ὅπως καὶ τὸ  βοϊδάκι καὶ τὸ γαϊδουράκι ποὺ ζεσταίνουν τὸν Χριστό στην φάτνη. «Ἔγνω βοὺς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ Κυρίου αὐτοῦ», λέει ὁ Προφήτης Ἠσαΐας (Ἧς. 1,3). Γνώρισε δηλαδὴ τὸ βοϊδάκι τὸ ἀφεντικό του καὶ τὸ γαϊδουράκι τὴν φάτνη τοῦ Κυρίου του. Γνώρισαν τί ἦταν μέσα στὴ φάτνη καὶ μὲ τὰ χνῶτα τοὺς τὸ ζέσταιναν! Κατάλαβαν τὸν Δημιουργό τους! Ἀλλὰ καὶ τὸ γαϊδουράκι, τί τιμὴ νὰ πάει τὸν Χριστὸ  μετὰ  στὴν Αἴγυπτο! Οἱ ἄρχοντες εἶχαν ἅρματα χρυσοκέντητα, καὶ ὁ Χριστὸς τί χρησιμοποίησε! Τί καλὰ νὰ ἤμουν αὐτὸ τὸ γαϊδουράκι! (Γέροντος Παϊσίου Λόγοι, τόμος Ἐ, σ. 231) ΠΗΓΗ

  Στὸ βίο τοῦ ἁγίου Μαρτίνου, Ἐπισκόπου Φραγκίας, βρίσκομε τὴν ἑξῆς παράξενη διήγησι: Ὁ ἅγιος Μαρτίνος ἦταν πολὺ ἐλεήμων. Τόσο, ὥστε στρατιώτης ἀκόμα, εἶχε δώσει τὴ μοναδική του χλαίνη σ’ ἕνα φτωχό. Παρὰ ταῦτα, κάθε φορᾶ ποὺ τὸν ἔβλεπαν μερικοὶ ζητιάνοι, κουτσοὶ καὶ μισοπαράλυτοι, τὸ ἔβαζαν στὰ πόδια. Καὶ ξέρετε γιατί; Ἐπειδὴ ἔβλεπαν, πὼς ὁ ἅγιος Μαρτίνος ἔκανε ἐκτὸς ἀπὸ ἐλεημοσύνες καὶ πολλὰ θαύματα. Ναί, βλέποντας τὰ θαύματα τοῦ οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι, φοβήθηκαν μήπως τοὺς κάνη κάποια στιγμὴ καὶ αὐτοὺς καλά! Ἦταν κουτσοὶ καὶ παράλυτοι. Ὅμως μὲ τὶς ἐλεημοσύνες ποὺ ἔπαιρναν, ζοῦσαν καλά. Χωρὶς δουλειὰ καὶ χωρὶς κόπο. Ἐνῶ σὰν ὑγιεῖς θὰ ἔπρεπε νὰ δουλεύουν. Καὶ μάλιστα σκληρά. Τὸ σκέφτηκαν καλὰ καὶ προτίμησαν τὴν ἀρρώστειά τους! Ἔτσι, κάθε φορᾶ ποὺ ἔβλεπαν τὸν ἅγιο Μαρτίνο, τὸ ἔβαζαν στὰ πόδια, μὴν τυχὸν τοὺς προλάβη καὶ τοὺς θεραπεύση καὶ χάσουν τὰ ὄβολα! Ἄραγε θὰ βρεθεῖ ἄνθρωπος νὰ ἀποδεχθῆ τὴν τακτική τους; Ὑπάρχει χειρότερο κατάντημα; Καὶ ὅμως! Πόσοι δὲν τοὺς μιμοῦντ...

 Ὅταν ὁ ἄγγελος παρουσιάστηκε στὸν Ἰωσὴφ τοῦ θύμισε τὴν ἀρχαία προφητεία (Ἠσ. 7.14) ἡ ὁποία ἔδινε τὴν ὑπόσχεση πὼς θὰ ἐρχόταν μία ἐποχὴ ποὺ ὁ Θεὸς θὰ ζοῦσε ξανὰ ἀνάμεσα στὸ λαό Του, ὅπως ἦταν καὶ στὴν ἀρχὴ ἀχώριστος ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Τότε ἐκεῖνοι θὰ ἀναφωνοῦσαν τὴ λέξη «Ἐμμανουὴλ» ἡ ὁποία στὰ Ἑβραϊκὰ σημαίνει «ὁ Θεὸς μαζί μας». Ἡ προφητεία αὐτὴ ἔχει ἐκπληρωθεῖ στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ· τώρα ὁ Θεὸς εἶναι ἀνάμεσά μας. Τὸν παλιὸ καιρὸ ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς ὕψωνε ὁλόκληρη τὴν ψυχή του, ὅλο τὸν ἐπίγειο πόθο του, ὁλόκληρη τὴν ἐλπίδα του γιὰ τὸν οὐρανὸ πρὸς ἐκείνη τὴ μυστηριώδη ἀπόσταση, τὴν κατοικία τοῦ ἀπρόσιτου Θεοῦ. Οἱ θρησκεῖες τοῦ ἀρχαίου κόσμου ἀποσκοποῦσαν στὸ νὰ βροῦν μὲ τὸν ἕνα ἤ τὸν ἄλλο τρόπο, μὲ θυσίες, μὲ μία δίκαιη ζωή, μὲ τὴν προσευχή, κάποιο σύνδεσμο, ἕνα τρόπο ἐπαφῆς μὲ αὐτὸ τὸ Θεὸ τὸν τόσο ἀκατάληπτο, τὸν τόσο τρομακτικὰ μακρινὸ στὴν ἁγιότητα καὶ τὸ ἄγνωστό Του. Κι ὁ Θεὸς αὐτός, ἐκείνη τὴ μαγικὴ βραδιὰ τῶν Χριστουγέννων ἔγινε ἄνθρωπος· μπῆκε στὸν κόσμο τῆς δημιουργίας ντ...