ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Διονύσιος Ψαριανός (Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης (+))     Σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει καὶ τιμᾶ τὴν ἱερὴ μνήμη τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἀνδρέα τοῦ πρωτοκλήτου. Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ἦταν ἀπὸ τὴ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, μιὰ μικρὴ πόλη στὶς ὄχθες τῆς λίμνης Γεννησαρέτ. Ἦταν γιὸς τοῦ Ἰωνᾶ καὶ ἀδελφός τοῦ Σίμωνα, ποὺ ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ μετωνομάσθηκε Πέτρος. Ὑπῆρξε πρῶτα μαθητὴς τοῦ βαπτιστῆ Ἰωάννη καὶ ὀνομάζεται πρωτόκλητος, ἐπειδὴ εἶναι ὁ πρῶτος, ποὺ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς κάλεσε στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα. Ἦταν βέβαια ψαρᾶς μαζὶ μὲ τὸν πατέρα του καὶ τὸν ἀδελφό του. Ἄκουσε τὸ βαπτιστὴ Ἰωάννη, ποὺ εἶπε κι ἔδειχνε τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ· «Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ». Ὁ Ἀνδρέας κι ἕνας ἄλλος μαθητὴς πῆραν ἀπὸ κοντὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἐκεῖνος στράφηκε καὶ τοὺς ρώτησε· «Τί ζητεῖτε;». Καὶ τότε ὁ Ἀνδρέας τοῦ εἶπε· «Διδάσκαλε, ποῦ μένεις;». Φαίνεται πὼς ὁ ἄλλος μαθητὴς τοῦ βαπτιστῆ μαζὶ μὲ τὸν Ἀνδρέα ἦταν ὁ ὕστερα ἀπόστολος καὶ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ποὺ τὸ συνηθίζει σὲ τέτοιες περιπτώσεις νὰ μὴ λέγη...

Διονύσιος Ψαριανός (Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης (+)) α '. Ὅταν κάποτε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὡμιλοῦσε στοὺς μαθητές του , μέσα στὰ ἄλλα τοὺς εἶπε · « Οὐκ ἐγὼ ὑμᾶς τοὺς δώδεκα ἐξελεξάμην ;» , ἐγὼ δὲν διάλεξα ἐσᾶς τοὺς δώδεκα ; Καὶ σὲ μιὰ ἄλλη περίπτωση τοὺς εἶπε πάλι · « Ἐγὼ οἶδα οὕς ἐξελεξάμην » , ἐγὼ ξέρω ποιοὺς ἐδιάλεξα . Σήμερα , ὅταν ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴν ἱερὴ μνήμη τοῦ ἁγίου εὐαγγελιστῆ Ματθαίου , μᾶς ἔρχονται στὸ νοῦ τὰ παραπάνω λόγια τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ , καθὼς τὰ διαβάζομε στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννη . Στὰ λόγια αὐτὰ καὶ στὴν κλήση τοῦ εὐαγγελιστῆ Ματθαίου , ὅπως τὴν ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα , ὑπάρχει ἕνα μυστήριο καὶ ἕνα θαῦμα , γιὰ τὰ ὁποῖα θὰ μιλήσουμε σήμερα . β '. Τὸ μυστήριο , γιὰ τὸ ὁποῖο θέλομε νὰ ποῦμε σήμερα , εἶναι γιὰ τὸ ποιοὺς ἐξέλεξε καὶ κάλεσε ὁ Θεός , γιὰ νὰ τοὺς κάμη ἀποστόλους του . Οὔτε σοφοὺς οὔτε ἰσχυροὺς κάλεσε , ἀλλὰ φτωχοὺς κι ἀγ...

Ὁ Ἀνδρέας, ψαρὰς στὸ ἐπάγγελμα καὶ ἀδελφός του Ἀποστόλου Πέτρου, ἦταν ἀπὸ τὴ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας καὶ τὸν πατέρα τοῦ τὸν ἔλεγαν Ἰωνά. Ἐπειδὴ κλήθηκε ἀπὸ τὸν Κύριο πρῶτος στὴν ὁμάδα τῶν μαθητῶν, ὀνομάστηκε πρωτόκλητος.Ὁ Ἀνδρέας (μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη τὸν εὐαγγελιστὴ) ὑπῆρξαν στὴν ἀρχὴ μαθητὲς τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, ποὺ βρισκόντουσαν στὶς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνη κι ὁ Πρόδρομος τοὺς ἔδειξε τὸν Ἰησοῦ καὶ τοὺς εἶπε «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», οἱ δύο ἁπλοϊκοὶ ἐκεῖνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, ποὺ χωρὶς κανένα δισταγμὸ κι ἐπιφύλαξη ἀφήκαν ἀμέσως τὸν δάσκαλό τους κι ἀκολούθησαν τὸν Ἰησοῦ. Ἡ ἱστορία τῆς ζωῆς τοῦ Ἀνδρέα μέχρι τὴν Σταύρωση, τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν Ἀνάληψη, ὑπῆρξε σχεδὸν ἴδια μὲ ἐκείνη τῶν ἄλλων μαθητῶν. Μετὰ τὸ σχηματισμὸ τῆς πρώτης Ἐκκλησίας, ὁ Ἀνδρέας κήρυξε στὴ Βιθυνία, Εὔξεινο Πόντο (μάλιστα ὁ Ἀπόστολος, εἶναι ὁ ἱδρυτὴς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Βυζαντίου ἀφοῦ ἐκεῖ ἐγκατέστησε πρῶτο ἐπίσκοπο, τὸν ἀπόστολο Στάχυ (βλέπε 31 Ὀκτωβρί...

  ΤΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΙΔΕΣΙΜΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΑΛΑΓΙΩΡΓΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2022 ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ Του 2ου ΚΥΚΛΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ****************** COPYRIGHT 2022 ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ------------------------------------ https://salpismata.blogspot.com/ ----------------------------------- ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ **************

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))   Αν η απελπισία μας πηγάζει από πολύ βαθιά μέσα μας, αν αυτό που ζητάμε, αυτό για το οποίο κραυγάζουμε, είναι τόσο ουσιαστικό ώστε να καλύπτει όλες τις ανάγκες της ζωής μας, τότε βρίσκουμε κατάλληλα λόγια να προσευχηθούμε και μπορούμε να φτάσουμε στην κορυφαία στιγμή της προσευχής μας, τη συνάντηση με το Θεό. Θα ήθελα να πω κάτι για την «κραυγή» της προσευχής. Φώναζε δυνατά ο τυφλός Βαρτίμαιος. Τι λέει όμως το Ευαγγέλιο για τους ανθρώπους γύρω του; Προσπαθούσαν, λέει, να τον κάνουν να σιωπήσει. Μπορούμε να φανταστούμε όλους εκείνους τους ευσεβείς ανθρώπους με την καλή όραση, τα γερά πόδια, την καλή υγεία που περικύκλωναν το Χριστό και μιλούσαν για υψηλά θέματα, για τη Βασιλεία του Θεού που έρχεται, για τα μυστήρια των Γραφών, να γυρίζουν προς το Βαρτίμαιο και να του λένε: «επί τέλους, δεν μπορείς να ησυχάσεις; Τα μάτια σου, τα μάτια σου, και τι σημασία έχουν αυτά ενώ μιλούμε για το Θεό;» Ο Βαρτίμαιος φαινόταν σαν ...

  Πολλὲς φορὲς ἔρχεται ὁ Χριστός, σοῦ χτυπάει, τὸν βάζεις νὰ καθίσει στὸ σαλόνι τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐσὺ ἀπορροφημένος μὲ τὶς ἀσχολίες σου ξεχνᾶς τὸν μεγάλο ἐπισκέπτη. Ἐκεῖνος περιμένει νὰ ἐμφανιστεῖς, περιμένει καὶ ὅταν πλέον ἀργήσεις πολὺ σηκώνεται καὶ φεύγει. Ἄλλη φορὰ πάλι εἶσαι τόσο ἀπασχολημένος ποὺ τοῦ ἁπαντὰς ἀπὸ τὸ παράθυρο. Δὲν ἔχεις καιρὸ οὔτε ν᾿ ἀνοίξεις. ΑΓΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ

   Μπορεί να σου πει ο πνευματικός: «Πως θα ήθελα να ήμασταν σε ένα ήσυχο μέρος, να μην είχα ασχολίες και να μου έλεγες τη ζωή σου από την αρχή, από τότε που αισθάνθηκες τον εαυτό σου· όλα τα γεγονότα που θυμάσαι και ποιά ήταν η αντιμετώπισή τους από σένα, όχι μόνο τα δυσάρεστα αλλά και τα ευχάριστα, όχι μόνο τις αμαρτίες αλλά και τα καλά. Και τις επιτυχίες και τις αποτυχίες. Όλα. Όλα όσα απαρτίζουν την ζωή σου». Πολλές φορές έχω μεταχειρισθεί αυτή τη γενική εξομολόγηση και είδα θαύματα πάνω σ’ αυτό. Την ώρα που λες στον εξομολόγο, έρχεται η θεία χάρις και σε απαλλάσσει από όλα τα άσχημα βιώματα και τις πληγές και τα ψυχικά τραύματα και τις ενοχές· διότι, την ώρα που τα λες ο εξομολόγος εύχεται θερμά για την απαλλαγή σου. Ας μη γυρίζουμε πίσω στις αμαρτίες που έχουμε εξομολογηθεί. Η ανάμνηση των αμαρτιών κάνει κακό. Ζητήσαμε συγγνώμη; Τελείωσε. Ο Θεός όλα τα συγχωρεί με την εξομολόγηση. Κι εγώ σκέπτομαι ότι αμαρτάνω. Δεν βαδίζω καλά. Ο,τι όμως με στενοχωρεί, το κάνω πρ...

  Ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Παρασκευᾶς Παπαμιχαήλ συνομιλεῖ μέ τὸ Γέροντα Ἰουστίνο Ἁγιοταφίτη γιά τὸν Ἅγιο Φιλούμενο καὶ τὸ μαρτύριό Του, καθώς καὶ γιά τὸ Ἱερὸν Προσκύνημα τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ τοῦ ὁποίου ὁ Γέροντας εἶναι ἄγρυπνος καὶ ἀκούραστος φύλαξ, καθώς καὶ γιά τὴν Ἁγιοταφική Ἀδελφότητα καὶ τὶς προκλήσεις τῶν καιρῶν.

  Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου Η αγιότητα είναι ένα «επάγγελμα» που τείνει να εκλείψει, διότι ουδείς ασχολείται   με αυτή την εντολή του Θεού «άγιοι γίνεσθαι οτί εγώ άγιος ειμί».    Καθημερινά η Εκκλησία μας υπενθυμίζει ως μάνα αυτή την αγιότητα και μας προτρέπει να την ακολουθήσουμε.   Εμείς όμως, όχι μόνο αδιαφορούμε, αλλά εργαζόμαστε μακριά από την Εκκλησία, γι’ αυτό και δεν γνωρίζουμε τις καθημερινές ακολουθίες.   Η Αγιασμένη οικογένεια του Αγίου Φιλουμένου (κατά κόσμον Σοφοκλής Ορουντιώτης) που κατάφερε ως υπερπολύτεκνη που ήταν με 14 παιδιά, να δώσει ένα άγιο στην Εκκλησία.   Ποιες πνευματικές όμως βιταμίνες έδωσε προκειμένου ένα παιδί να ασκηθεί στον κόσμο και να προσφέρει τον εαυτό του στον Θεό; Η Μητέρα λοιπόν του Αγίου Φιλουμένου δεν μπορούσε μόνη της να μεγαλώσει 14 παιδιά και ζήτησε την βοήθεια της μητέρας της, της Λωξανδρού (Αλεξάνδρα) την οποίαν φώναζαν έτσι γιατί ήταν κοντή.   Αυτή η γυναίκα ήταν ο πρώτος σπόρος τ...

Ὁ Ἅγιος Παραμόνος μαρτύρησε μαζὶ μὲ ἄλλους 370 χριστιανοὺς στὰ μέσα του 3ου μ.Χ. αἰώνα, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δέκιος, ποὺ εἶχε κάνει πολλοὺς φόνους χριστιανῶν. Τότε λοιπόν, κοντὰ στὸν ποταμὸ Τίγρη ὑπῆρχαν ἰαματικὰ λουτρά. Στὰ λουτρὰ αὐτὰ εἶχε πάει καὶ ἕνας φανατικὸς λάτρης τῶν εἰδώλων, ὁ ἄρχων Ἀκυλίνος. Ὅταν ἔκανε θυσίες στὸ ναὸ τῆς Ἴσιδος, ἔδωσε διαταγὴ νὰ συμμετέχουν σ’ αὐτὲς ὁ Παραμόνος καὶ ἄλλοι 370 χριστιανοί, ποὺ εἶχαν συλληφθεῖ καὶ τοὺς κρατοῦσαν φυλακισμένους. Ὅλοι ὅμως ἀρνήθηκαν. Καὶ ἐνῶ γίνονταν οἱ εἰδωλολατρικὲς θυσίες, οἱ πιστοί του Χριστοῦ ἔψαλλαν «ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ὠδαῖς πνευματικαῖς» (Πρὸς Ἐφεσίους, ἐ’ 19) στὸ Σωτήρα τους. Ὁ Ἀκυλίνος, ἐξαγριωμένος ἀπὸ τὴ στάση τους, διέταξε νὰ τοὺς σκοτώσουν. Ὅρμησαν ἐναντίον τοὺς οἱ στρατιῶτες, καὶ κτυπώντας τους μὲ τὶς λόγχες, καταξέσχισαν τὰ σώματά τους. Ἔτσι, μαρτυρικὰ καὶ ἔνδοξα παρέδωσαν ὅλοι τὴ γενναία ψυχή τους στὸ στεφανοδότη Χριστό. ΠΗΓΗ

  Ὁ Θεὸς εἶναι διατεθειμένος νὰ μείνη τελείως ἔξω ἀπὸ τὴν ζωήμας , εἶναι ἕτοιμος νὰ τὸ σηκώση αὐτὸ σὰν ἕνα σταυρό , ἀλλὰ δὲν εἶναι καθόλου διατεθειμένος νὰ γίνη ἁπλῶς ἕνα μέρος τῆς ζωῆς μας .   Ἔτσι ὅταν σκεπτόμαστε τὴν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ, δὲν ἀξίζει νὰ ἐρωτήσουμε τὸν ἑαυτό μας: ποιὸς φταίει γι’ αὐτό;   Πάντοτε ἀποδίδουμε τὴν ἐνοχὴ στὸν Θεό, πάντοτε κατηγοροῦμε Ἐκεῖνον, εἴτε κατ’ εὐθείαν, εἴτε μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, ὅτι εἶναι ἀπῶν, ὅτι ποτὲ δὲν εἶναι παρὼν ὅταν Τὸν χρειαζόμαστε, ποτὲ δὲν ἀνταποκρίνεται ὁσάκις καταφεύγουμε σ’ Αὐτόν.   Εἶναι στιγμὲς ποὺ εἴμαστε περισσότερο «εὐσεβεῖς» καὶ λέμε εὐλαβικά: «ὁ Θεὸς δοκιμάζει τὴν ὑπομονή μου, τὴν πίστη μου, τὴν ταπείνωσί μου». Βρίσκομε ἕνα σωρὸ τρόπους γιὰ νὰ μεταβάλουμε τὴν ἐναντίον μᾶς κρίσι τοῦ Θεοῦ σὲ ἔπαινό μας. Εἴμαστε τόσο ὑπομονετικοὶ ὥστε μποροῦμε νὰ ὑποφέρουμε ἀκόμα καὶ τὸν Θεό!   Ὅταν πᾶμε νὰ προσευχηθοῦμε ὅλες τὶς φορὲς θέλουμε ΚΑΤΙ ἀπὸ Ἐκεῖνον καὶ καθόλου ΕΚΕΙΝΟΝ. ...

Διηγείται ο Γέροντας. Κάποτε διάβαζα το βίο του Άγιου Σεραφείμ του Σαρώφ και στο σημείο που έλεγε ο Άγιος ότι είδε τα σκηνώματα του Παραδείσου, «εν τη οικία του Πατρός μου πολλαί μοναί εισί», τότε λέω πώς να είναι άραγε Θεέ μου, αυτές οι Μονές; Ξαφνικά μου έπεσε το βιβλίο από τα χέρια και βρέθηκα σ` ένα ωραίο μέρος. Μπροστά μου ήταν ένας δρόμος κατάφυτος με βιολέτες, όλες το ίδιο ύψος και πυκνοφυτεμένες, ευωδιαστές και δίπλα μου στεκόταν ένας Γέροντας, ο Άγιος Δαβίδ ήταν. Ήθελα να προχωρήσω και δίσταζα να μην σπάσω τα λουλούδια.  Έλεγε μάλιστα ποιος τα φύτεψε τόσο πυκνά. Αν ήταν λίγο αραιότερα θα έβαζα το πόδι μου ανάμεσα και δε θα τα έσπαζα και δίσταζα να προχωρήσω. Τότε μου λέει ο Γέροντας. Προχώρα, προχώρα, προχώρα, πάτερ Ιάκωβε, μη φοβάσαι τα λουλούδια αυτά δεν είναι σαν και εκείνα που ξέρεις , δεν σπάζουν. Καθώς προχωρούσα λοιπόν πατούσα και δεν σπάζανε. Βλέπω δεξιά μου, ένα απότομο κατήφορο, χωματόδρομο πολύ επικίνδυνο και λέω. Τι δρόμος κ...

Αναμονή για την Έναρξη της Αγρυπνίας για την Κοίμηση της Θεοτόκου στην Ιερά Μονή Ιβήρων ΠΗΓΗ