ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Πάσχα στην Ιερά Μονή Φιλοθέου Σκηνοθετική επιμέλεια κάμερα - επιλογή μουσικών θεμάτων Τάσος Αρβανιτίδης Επεξεργασία εικόνας - μοντάζ Κώστας Καλπατσίδης

Ιωήλ Φραγκάκος (Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας) «Ηγόρασαν αρώματα ίνα ελθούσαι αλείψωσιν αυτόν»    Το μυστήριο της θείας οικονομίας το υπηρέτησε ολόκληρη η κτίση. Όταν Εκείνος άπλωσε τα χέρια Του πάνω στο Σταυρό, η γη σείσθηκε, τα μνημεία άνοιξαν, οι νεκροί διαμαρτυρήθηκαν, ο εκατόνταρχος ομολόγησε, ο ήλιος σκοτίσθηκε, η Παναγία έκλαψε, ο Ιωσήφ κήδευσε και οι μυροφόρες γυναίκες «ηγόρασαν αρώματα ίνα ελθούσαι αλείψωσιν αυτόν" (Μαρκ. 16,1). Ενώ στην παλαιά εποχή η γυναίκα γινόταν διάκονος και αιτία της πτώσεώς μας στην αμαρτία, αντιθέτως σήμερα βλέπουμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα τις μυροφόρες γυναίκες να γίνονται ταχυδρόμοι της χαράς. Ο Ευθύμιος Ζιγαβηνός το σημειώνει: «Επειδή πάλαι γυνή γέγονε τω ανδρί διάκονος λύπης, νυν γυναίκες γίνονται τοις ανδράσι διάκονοι χαράς». Είχαν ανδρικό φρόνημα Πράγματι είχαν ανδρικό φρόνημα, γιατί την ώρα που οι μαθητές είχαν σκορπισθεί στα διάφορα σημεία της Ιερουσαλήμ και φοβόντουσαν να πλησιάσουν τον τάφο του Κυρίου ο...

Εμπειρίες απο τον Άγιο  Πορφύριο  Αντί άλλης Πασχάλιας ευχής, θα σας μεταφέρω τα χαρμόσυνα αναστάσιμα βιώματα του μακαριστού γέροντα Πορφυρίου, όπως τα έζησα μια Τρίτη Διακαινησίμου στο κελλάκι του. Πήγα να τον δω σαν γιατρός. Μετά την καρδιολογική εξέταση και το συνηθισμένο καρδιογράφημα με παρεκάλεσε να μη φύγω. Κάθισα στο σκαμνάκι κοντά στο κρεβάτι του. Έλαμπε από χαρά το πρόσωπό του. Με ρώτησε: - Ξέρεις το τροπάριο που λέει: «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν…»; - Ναι γέροντα, το ξέρω. - Πες το. Άρχισα γρήγορα-γρήγορα. «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου, απαρχήν. Και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον, τον μόνον ευλογητόν των πατέρων και υπερένδοξον». - Το κατάλαβες; - Ασφαλώς το κατάλαβα. Νόμισα πως με ρωτάει για τη ερμηνεία του. Έκανε μια απότομη κίνηση του χεριού του και μου είπε: - Τίποτε δεν κατάλαβες, βρε Γιωργάκη! Εσύ το είπες σαν βιαστικός ψάλτης… Άκου τι φοβερά πράγματα λέει αυτό το τροπάριο: Ο Χριστός με...

  Η πλάνη πάντα αυτοκαταστρέφεται και, παρόλο που δεν το θέλει, στηρίζει σε όλα την αλήθεια. Πρόσεξε: Έπρεπε ν' αποδειχθεί ότι ο Χριστός πέθανε και τάφηκε και αναστήθηκε. Ε, λοιπόν όλα αυτά τα κατοχυρώνουν οι ίδιοι οι εχθροί! Εφ' όσον έφραξαν με τον βράχο και σφράγισαν και φρούρησαν τον τάφο, δεν ήταν δυνατό να γίνει καμιά κλοπή. Αφού όμως δεν έγινε κλοπή και εν τούτοις ο τάφος βρέθηκε άδειος, είναι ολοφάνερο και αναντίρρητο ότι αναστήθηκε. Είδες πως και μη θέλοντας στηρίζουν την αλήθεια; Αλλά και πότε θα τον έκλεβαν οι μαθηταί; Το Σάββατο; Μα αφού δεν επιτρεπόταν από τον νόμο να κυκλοφορήσουν. Κι αν υποθέσουμε ότι θα παραβίαζαν τον νόμο του Θεού, πώς θα τολμούσαν αυτοί οι τόσο δειλοί να βγουν έξω απ' το σπίτι; Και με ποιο θάρρος θα ριψοκινδύνευαν για ένα νεκρό; Προσμένοντας ποιαν ανταπόδοση; Ποιαν αμοιβή; Και στ' αλήθεια, πού στηρίζονταν; Στη δεινότητα του λόγου τους; Αλλά ήταν απ' όλους αμαθέστεροι. Στα πολλά τους πλούτη; Αλλά δεν είχαν ούτε ραβδί ούτε υ...

Π. Αντώνιος Μπλούμ – Μητροπολίτης Σουρόζ (1914- 2003) Κυριακή των Μυροφόρων, Ιωσήφ του από Αριμαθαίας και του Αγ. Νικοδήμου  Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.  Τιμούμε σήμερα τους ανθρώπους που ακολούθησαν τον Χριστό τους οποίους σκεφτόμαστε σπάνια, γιατί αναφέρονται πολύ λίγο στις Γραφές. Κι ο καθένας θα μπορούσε να είναι ένα μάθημα για μας. Ο Αγ. Ιωσήφ από την Αριμαθαία ήταν ένας πλούσιος άνδρας με ανοιχτό μυαλό που άκουγε τον Χριστό και δεν εμπιστεύθηκε τον εαυτό του στον Κύριο. Το ίδιο κι ο Νικόδημος· αλλά ο Νικόδημος ήταν ένας μορφωμένος άνθρωπος, μέλος των Σανχεντρίν. Είχε ακούσει για τον Χριστό, Του είχε κάνει ερωτήσεις, ήθελε να καταλάβει, ήθελε να είναι σίγουρος. Αλλά κανείς απ’ τους δύο δεν είχε δεσμευτεί ν’ ακολουθήσει τον Χριστό, να δηλώσει καθαρά ότι ήταν μαθητής Του. Κι όμως, όταν ο Χριστός στα μάτια των ανθρώπων ήταν ηττημένος, όταν οι εχθροί Του πήραν τη νίκη, όταν Εκείνος ήταν νεκρός, έτοιμος να ταφεί, η πίστη το...

Κάλλιστος Γουέαρ (Επίσκοπος Διοκλείας) Πραγματική κι όμως παράδοξη! Το Πάσχα, η νίκη του Σωτήρα καταπάνω στο θάνατο, είναι το κέντρο όλης μας της λατρείας, το θεμέλιο όλης της ελπίδας και της χαράς μας. Αν ο Ιησούς δεν αναστήθηκε πραγματικά από τους νεκρούς, τότε, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, όλη μας η πίστη είναι «ματαία» (Α’ Κορ. 15,17) κι εμείς οι χριστιανοί «ελεεινότεροι πάντων ανθρώπων» (Α’ Κορ. 15,19). Χωρίς την Ανάσταση του Χριστού δεν μπορεί να υπάρξει ζωντανή Χριστιανοσύνη. Οι ευαγγελικές αναφορές στην Ανάσταση επιμένουν ιδιαίτερα σε δύο σημεία. Καταρχάς, τονίζουν εμφατικά την πραγματικότητά της. Μετά την Ανάστασή Του, ο Χριστός δεν εμφανίστηκε απλά, σαν σε όραμα, στους μαθητές Του, αλλά τους κατέστησε ολότελα σαφές ότι ήταν παρών για μία ακόμη φορά με το πραγματικό -φυσικό Του σώμα – το ίδιο σώμα που προσηλώθηκε και πέθανε πάνω στο Σταυρό. Εκείνο το δειλινό της πασχάλιας ημέρας, το πρώτο πράγμα που κάνει, αφού τους απευθύνει τον χαιρετισμό Του, είναι να το...

Το ρεπορτάζ στην Λύδδα είναι απόσπασμα από ένα οδοιπορικό στους Αγίους Τόπους τον Μάϊο του 2008

Π. Αντώνιος Μπλούμ – Μητροπολίτης Σουρόζ Γιορτάζουμε σήμερα τη Ανάσταση του Χριστού που είναι η νίκη του Θεού κατά του θανάτου αλλά επίσης κατά του κακού. Αλλά τούτη η νίκη δεν κερδήθηκε μοναχά από τον Θεό. Όταν ο Υιός του Θεού έγινε Άνθρωπος υπερίσχυσε έναντι του κακού μέσα από την ανθρώπινη φύση Του με τη Θεϊκή Του δύναμη. Και έτσι ας χαρούμε όχι μόνο με την αγάπη του Θεού, με το έλεος Του, με την μεγαλοπρέπεια Του, με την γενναιοδωρία Του, αλλά ας χαρούμε επίσης με το γεγονός ότι εμείς, ανθρώπινες υπάρξεις, είμαστε σε θέση να ενωθούμε με το Θεό κατά τέτοιο τρόπο ώστε μέσα μας και μέσα από εμάς το κακό μπορεί να καταστραφεί. Όχι μοναχά οι προσωπικές μας αμαρτίες, όχι μόνο η αδυναμία μας, αλλά «ο πονηρός», αυτός που είναι πειρασμός, αυτός που προσπάθησε στην έρημο να υπερισχύσει του Θεού μέσω της ανθρώπινης φύσης.  Ας είμαστε ευγνώμονες στον Θεό για την νίκη Του αλλά ας χαρούμε κατανοώντας το βάθος, την απεραντοσύνη και τις άπειρες δυνατότητες της ανθρώπινη φύσης μας...

NTOKIMΑΝΤΕΡ ''ΑΓΙΟΙ ΡΑΦΑΗΛ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ''

Του Αρχιμ. Αρσενίου Κατερέλου   ...  Μετά απ' αυτό, είπε στους γιατρούς: «Με κάνατε αστροναύτη, με τα οξυγόνα, με το α' και με το β'... Τώρα, όμως, τελείωσε η αποστολή σας. Τώρα αρχίζει η δουλειά του Θεού». Μου είπε τότε και διάφορα άλλα.... Αλλά, καταλήγω εκεί που ξεκίνησα. Εάν δεν έκανα παράλογη υπακοή να πάω Θεολογική Σχολή, προφανώς, μάλλον, δεν θα είχα αυτές τις πολλές και άλλες ευλογίες και πνευματικές παρηγοριές, που είχα -αναξίως πάντα-, για τις όποιες, βέβαια, είμαστε αναπολόγητοι. Ελπίζομαι όμως στις ευχές του Γέροντα. Ανάλογες, ανεξίτηλες παραστάσεις από τον παππούλη, έχομε, εννοείται, και από το Άγιον Όρος, που ζούσε εκεί σαν καιομένη λαμπάδα. Από εκεί, π.χ., έχω μία κασέτα, από την ακολουθία της Αναστάσεως, στο Κελλί του π. Ισαάκ, όπου πάντα έκανε Πάσχα ο Γέροντας. Τότε, ήμουν δόκιμος, αλλά και άλλες φορές, ως φοιτητής, είχε τύχει να κάνω εκεί Πάσχα. Όλοι ήμασταν συγκινημένοι από την παρουσία του Γέροντα, ο όποιος ερχόταν από το πρωί του Μεγάλου Σαββά...

Κάλλιστος Γουέαρ (Ἐπίσκοπος Διοκλείας) Το Πάσχα, η γιορτή τής Ανάστασης του Σωτήρος, είναι, πάνω απ’ όλα μια γιορτή μεγάλης χαράς. Όταν ο αναστημένος Χριστός συναντά τις μυροφόρες καθώς φεύγουν από το μνήμα, το πρώτο πράγμα που τους λέει είναι η λέξη «Χαίρετε». Όσον αφορά σ’ αυτή την πασχάλια χαρά, τρία σημεία έχουν ιδιαίτερη αξία: είναι χαρά προσωπική, είναι χαρά συμπαντική και είναι χαρά ευχαριστιακή. Το Πάσχα είναι μια χαρά προσωπική. Έτσι καταπώς το βεβαιώνουμε στον πασχάλιο κανόνα της αναστάσιμης ακολουθίας: «Χθες συνεθαπτόμην σοι, Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον αναστάντι σοι». Ο θάνατος του Σωτήρος, η Ταφή και η Τριήμερος Ανάστασή Του, δεν υπάρχουν για να τα ατενίζουμε απλά ως συμβάντα του απώτερου παρελθόντος, αλλά για να τα βιώνει ο καθένας μας ως τεκταινόμενα μέσα στην ίδια του τη ζωή. Υπάρχουν για να είναι άμεσα και προσωπικά. Εγώ σταυρώνομαι με το Χριστό, εγώ θάβομαι μαζί Του και είμαι...

2. -  Τι απαντά λοιπόν προς αυτόν ο Σωτήρας; «Συ το είπες». Με φωνή γεμάτη από μακροθυμία έλεγξε τη σκηνοθεσία του πονηρού. Μπορούσε βέβαια να πει προς αυτόν: «Τι λες σιχαμερέ και πονηρέ; τι λες, δούλε των χρημάτων και γνήσιε συνεργάτη του διαβόλου; Τολμάς να υποκρίνεσαι άγνοια; Τολμάς να κρύβεις εκείνα που δεν μπορούν να κρυβούν; Μήπως δεν το ήξερα που κατέστρωνες τα πανούργα σχέδιά σου εναντίον της θεότητας; Μήπως δεν σε είδα με τον οφθαλμό της θεότητας να επισκέπτεσαι τους αρχιερείς; Μήπως δεν σε άκουα, αν και ήμουν απών, να λες, "Τι θέλετε να μου δώσετε, για να σας παραδώσω αυτόν;" (Ματθ. 26, 15). Μήπως δεν γνωρίζω και πόσο με πούλησες; Γιατί λοιπόν μετά τον έλεγχο εξακολουθείς να δείχνεις την ίδια αδιαντροπιά; Γιατί προσπαθείς να καλύψεις εκείνα που θέλεις να κάνεις; Σ᾽ εμένα όλα είναι φανερά». Ενώ μπορούσε έτσι ν᾽ απαντήσει ο Χριστός, όμως δεν μίλησε έτσι, αλλά μίλησε με απλότητα, ανεξικακία και καλωσύνη, «Συ το είπες», διδάσκοντάς μας έτσι πως να συμπεριφερόμαστε...

ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΕΣ ΛΑΜΠΑΔΕΣ;

Το “Χριστός Ανέστη” είναι ο αναστάσιμος χαιρετισμός που ανταλλάσσεται μεταξύ των πιστών για σαράντα ημέρες μετά την Ανάσταση του Κυρίου και περιέχει πολύ βαθύτερα νοήματα από το επιφανειακό και εφήμερο “Χρόνια Πολλά”…  Λέγοντας “Χαίρετε” οποιαδήποτε στιγμή, είναι σαν να λέμε “Χριστός Ανέστη” ολόκληρό το χρόνο! Παραθέτουμε το άρθρο: “Καλή και ευλογημένη Ανάσταση! Χαίρετε! Χριστός Ανέστη!” Γράφει ο πρωτοπρ. π. Γεώργιος Μεταλληνός Ο αναστάσιμος χαιρετισμός, που διαμορφώθηκε στην Ελληνική γλώσσα και μεταδόθηκε σ’ όλους τους Ορθοδόξους και στον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο, είναι το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»! Δεν είναι λόγος ευχής, αλλά χαιρετισμός και διακήρυξη της πίστεως στο γεγονός της Ανάστασης του Χριστού, με ο,τι αυτό συνεπάγεται για τον πιστό στον Χριστό άνθρωπο.  Πόσοι όμως γνωρίζουμε ότι ο αναστάσιμος χαιρετισμός του Χριστού, αμέσως μετά την Ανάστασή Του, είναι ο (και πάλι) Ελληνικός λόγος«Χαίρετε»! Με αυτό τον χαιρετισμό απευθύνεται ο αναστάς Χριστός στ...

Το Άγιο Φως εμφανίζεται με την επίκληση Ορθοδόξου Αρχιερέως (του Πατριάρχου Ιεροσολύμων η του αναπληρωτού του). Οσάκις επεχείρησαν να το ζητήσουν ετερόδοξοι (αιρετικοί), Καθολικοί και Αρμένιοι απέτυχαν. Συγκεκριμένα το έτος 1101μ.Χ., οι Λατίνοι τότε που οι Άγιοι Τόποι είχαν περιέλθει στους Σταυροφόρους δεν μπόρεσαν να λάβουν το Άγιο Φως, παρά τις προσευχές και τις τελεσθείσες λιτανείες που έκαμαν από το Μεγάλο Σάββατο, μέχρι το πρωΐ της Κυριακής του Πάσχα. Το Άγιο Φως « εμφανίσθηκε» όταν απεχώρησαν αυτοί, στους εναπομείναντες Έλληνες, οι οποίοι προσευχήθηκαν με πίστη και εγέμισαν όλο το Ναό. Τότε, με αλλαλαγμούς έτρεξαν οι Λατίνοι και το πήραν από τους Έλληνες, ταπεινωμένοι. Έκτοτε, η τελετή του Αγίου Φωτός και επί των Σταυροφόρων ακόμη, παρέμεινε ως καθαρά Ελληνική τελετή (Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου Ιστορία της Εκκλησίας Ιεροσολύμων, σελ. 426, 427).     Επίσης, αργότερα, δεν μπορούσαν να λάβουν το Άγιο Φως και οι Αρμένιοι (Μονοφυσίτες). Το έτος 1579μ.Χ. ...

Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Διονύσιος Ψαριανός      Ο Θεός μας αξίωσε και περάσαμε την περίοδο της νηστείας, όπως κι αν νηστέψαμε ο καθένας, και  μπαίνομε πια στη Μεγάλη Εβδομάδα. Αυτή η Εβδομάδα λέγεται Μεγάλη, όχι γιατί τάχα οι ώρες και οι ημέρες τώρα είναι μεγαλύτερες και περισσότερες, μα γιατί σ’ αυτήν εορτάζουμε τα μεγάλα και θαυμαστά που έγιναν για τη σωτηρία μας. Όλα τα γεγονότα της θείας οικονομίας είναι τόσο μεγάλα, που δεν τα χωράει ο λογισμός μας, μα αυτά που έγιναν αυτές τις ημέρες είναι το δίχως άλλο τα μεγαλύτερα. Κι όχι μόνο έγιναν μια φορά, αλλά και γίνονται, κάθε που η Εκκλησία, τα εορτάζει, γιατί αυτό ακριβώς είναι οι εορτές της Εκκλησίας, όχι ιστορικές αναμνήσεις των όσων έγιναν, αλλά μυσταγωγικές επαναλήψεις των γεγονότων της θείας οικονομίας- επαναλήψεις δηλαδή μέσα στις καρδιές των πιστών, που η Εκκλησία με τον κάθε εορτασμό τους χειραγωγεί για να ζήσουν μυστικά όσα έκαμε ο Θεός για τη σωτηρία του κόσμου. Όταν λέμε «μυστικά», εννο...

O Χριστός στο Γολγοθά! Ο Σωτήρας μας στο Σταυρό! Ο Δίκαιος πάσχει! Εκείνος που αγαπά ολόκληρό το ανθρώπινο γένος, θανατώνεται από ανθρώπους! Όποιος έχει συνείδηση, ας ντραπεί! Όποιος έχει καρδιά, ας θρηνήσει! "Όποιος έχει νου, ας κατανοήσει!    Με τι μπορούμε να συγκρίνουμε το γεγονός αυτό, που είναι μυστήριο σαν το άπειρο, σκληρό σαν τη γη και φοβερό σαν την κόλαση; Από τα εκατομμύρια δρώμενα που έχουμε καθημερινά στον κόσμο, απ’ αυτά που μπορούν να δουν τα μάτια μας και ν’ ακούσουν τ’ αυτιά μας, με ποιό γεγονός θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε αυτήν την ανομολόγητη πράξη κακίας του Γολγοθά; Μ’ ένα αρνί που βρίσκεται αντιμέτωπο με αγέλη λύκων;  Η με το αθώο παιδί που βρίσκεται στο στόμα κάποιου τεράστιου φιδιού; Μήπως με τη μητέρα που περιτριγυρίζεται από παράφρονες γιους και θυγατέρες; Η με την πτώση κάποιου επιδέξιου τεχνίτη σε μηχανή που ο ίδιος είχε συναρμολογήσει και κομματιάζεται στα γρανάζια της; Μήπως με τον Άβελ, που τον σκότωσε ο αδερφός του; Μα τότε ο...

« Τότε , α φού   πήγε στους  α ρχιερείς  έ νας  α πό   τους δώδεκα , ο  Ι ούδας  ο  Ι σκαριώτης , είπε , τι   θέλετε να   μου   δώσετε για   να   σας τον παραδώσω ;»[...]     Και ακριβώς όταν η πόρνη μετανοούσε, όταν καταφιλούσε τα πόδια του Κυρίου, τότε πρόδινε το Δάσκαλο ο μαθητής. Γι' αυτό είπε «τότε», για να μην κατηγορήσεις για αδυναμία το Δάσκαλο, όταν βλέπεις τον μαθητή του να τον προδίνει. Γιατί τόσο μεγάλη ήταν η δύναμη του Δασκάλου, ώστε να πείθει να Τον ακολουθούν ακόμη και οι πόρνες.  Θα αναρωτιόταν όμως κανείς, Εκείνος που είχε τη δύναμη να μεταστρέφει τις πόρνες και να τις κάνει να Τον ακολουθούν, δεν κατάφερε να κερδίσει την αγάπη του μαθητή του; Είχε τη δύναμη να κερδίσει το μαθητή, αλλά δεν επιθυμούσε να τον μεταβάλει αναγκαστικά στο καλό, ούτε με τη βία να τον προσελκύσει κοντά Του. «Τότε, αφού πήγε». Και το «αφού πήγε» αυτό δεν στερείται κάποι...