ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Οι Άγιοι Στάχυς, Απελλής, Αμπλίας, Ουρβανός, Νάρκισσος και Αριστόβουλος άνηκαν στους εβδομήκοντα Αποστόλους του Κυρίου και όλοι τους υπήρξαν «Χριστοῦ εὐωδία τῷ Θεῷ ἐν τοῖς σωζομένοις» (Β' προς Κορινθίους, Β' 15). Δηλαδή ευωδιά Χριστού, ευχάριστη στο Θεό, και ευωδία μεταξύ των σωζόμενων πυύ άκουγαν απ' αυτούς το σωτήριο μήνυμα του Ευαγγελίου. Ο Άγιος Στάχυς έγινε πρώτος επίσκοπος Βυζαντίου, και αφού διάνυσε 16 χρόνια στο αποστολικό κήρυγμα, ειρηνικά αναπαύθηκε εν Κυρίω. Ο Άγιος Απελλής έγινε επίσκοπος Ηράκλειας και πολλούς έφερε στη χριστιανική πίστη. Ο Άγιος Αμπλίας έγινε επίσκοπος Οδυσσουπόλεως και ο Ουρβανός, επίσκοπος Μακεδονίας. Επειδή και οι δύο γκρέμιζαν τα είδωλα, θανατώθηκαν μαρτυρικά. Ο Άγιος Νάρκισσος χειροτονήθηκε επίσκοπος Αθηνών. Η αλήθεια, όμως, του Ευαγγελίου, την οποία δίδασκε με ζήλο, εξήγειρε τους ειδωλολάτρες, με αποτέλεσμα να τον βασανίσουν και να παραδώσει την ψυχή του μαρτυρικά. Ο Άγιος Αριστόβουλος, και αυτός υπήρξε...

  Μερικοί βασανίζονται από τριών ειδών προβλήματα: Από εκείνα που είχαν κάποτε. Από εκείνα που έχουν τώρα και από εκείνα που περιμένουν ότι θα έχουν. Οι λύπες βέβαια θα έρθουν, αλλά τι θα κερδίσουμε αν βιαστούμε και τρέξουμε να τις προϋπαντήσουμε; Θα έχουμε αρκετό καιρό να λυπηθούμε όταν έρθουν. Στο μεταξύ ας ελπίζουμε για καλύτερα πράγματα και ας μένουμε σταθεροί ως το τέλος: Άφησε το παρελθόν στο έλεος του Θεού, τοπαρόν στην αγάπη Του και το μέλλον στην πρόνοιά Του. Αββάς Ησύχιος ΠΗΓΗ

-  Γέροντα, στην προς Αρχαρίους Επιστολή σας γράφετε: «Παρόλο που καταλαβαίνουν οι αληθινοί μοναχοί ότι αυτό που απολαμβάνουν σ’ αυτήν την ζωή είναι μέρος της χαράς του Παραδείσου και ότι στον Παράδεισο θα είναι περισσότερη, εν τούτοις από πολλή αγάπη προς τον πλησίον τους θέλουν να ζήσουν επί της γης, για να βοηθούν τους ανθρώπους με την προσευχή, να επεμβαίνη ο Θεός και να βοηθιέται ο κόσμος» – Γράψε: «Θέλουν να ζήσουν επί της γης, για να συμπάσχουν με τους ανθρώπους και να τους βοηθούν με την προσευχή». – Στην άλλη ζωή, Γέροντα, ένας σωστός μοναχός πάλι δεν θα βοηθάη με την προσευχή του τους ανθρώπους; – Και στην άλλη ζωή θα βοηθάη με την προσευχή του, αλλά δεν θα υποφέρη, ενώ τώρα συμπασχει· δεν περνάει χαρούμενα εδώ, «με χαρούμενη την όψη και με βλέμμα λαμπερό»! Όσο ομως υποφέρει για τον πλησίον του, τόσο ανταμείβεται με θεία παρηγοριά, και αυτό είναι κατα κάποιον τρόπο και η πληροφορία ότι βοηθιέται ο άλλος.Αυτή η παραδ...

   Κάποια μέρα που πήγα να επισκεφτώ τον άγιο Νήφων, τον βρήκα να κάθεται στο κελί του και να διαβάζει. Μόλις με είδε, χάρηκε πολύ. Με χαιρέτησε με ιδιαίτερη αγάπη, κι έσκυψε πάλι στο βιβλίο του. Εγώ τον εμπόδισα από το διάβασμα και άρχισα να τον ρωτάω για την μετάνοια. Τότε μου αποκρίθηκε: -Πίστεψε με, αδελφέ μου, ότι ο αγαθός Θεός δεν θα κρίνει τον χριστιανό επειδή αμάρτησε… Παραξενεύτηκα πολύ μ  αὐτὰ τα λόγια και τον ρώτησα με σεβασμό: -Τότε λοιπόν καθώς λες, οι αμαρτωλοί δεν θα κριθούν; Πρέπει δηλαδή να σκεφτούμε ότι δεν υπάρχει Κρίση; -Υπάρχει και παραϋπάρχει…, μου απάντησε. -Τότε ποιός θα κριθεί; -Άκου, παιδί μου, να στα πω πιο καθαρά: Ο Θεός δεν κρίνει τον χριστιανό, επειδή αμαρτάνει, αλλά επειδή δεν μετανοεί. Γιατί το να αμαρτάνει κανείς και να μετανοεί είναι ανθρώπινο, ενώ το να μη μετανοεί είναι γνώρισμα του διαβόλου και των δαιμόνων του. Επειδή δεν ζούμε συνεχώς στη μετάνοια γι  αὐτὸ θα κριθούμε. Μου διηγήθηκε τότε με πολλή σοφία ένα αξ...

  Με την Ελληνική κοινότητα στην Αυστραλία εόρτασε ο π. Νικόλαος Δαλαγιώργος την Επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης του 1940. Και παρότι στην Ελλάδα η καρδιά χτυπάει στην Θεσσαλονίκη, στην Μελβούρνη της Αυστραλίας χτυπάει στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στο Mooney Pods όπου για πρώτη φορά διοργανώθηκε ένα Ελληνικό Φεστιβάλ όπου ένωσε την ομογένεια. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε η καθιερωμένη Δοξολογία επί τη απελευθέρωση της Ελλάδας όπου παρευρέθηκε η ομογένεια, ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας της Μελβούρνης κος Βασίλης Παπαστεργιαδης, ο πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης Αυστραλίας κος Δημήτριος Μηνάς, καθώς και οι Πρόεδροι Σωματείων και Συλλόγων της Ομογένειας. Στο κήρυγμα του ο π. Νικόλαος αναφέρθηκε στην Ευαγγελική Περικοπή αναφέροντας χαρακτηριστικά: " Είμαι χαρούμενος και περήφανος που βλέπω την ομογένεια ενωμένη κάτω από την σκέπη της Εκκλησίας... αυτό να μην το αφήσετε ποτέ... αυτή η πίστη σας, αυτή η αγάπη σας για την Εκκλησία να είναι αυτό που θα ζωντανε...

Οι Άγιοι Ζηνόβιος και Ζηνοβία έζησαν και μαρτύρησαν την εποχή του Διοκλητιανού. Τα δύο αδέρφια κατάγονταν από τις Αίγες της Κιλικίας και προέρχονταν από οικογένεια πλούσια και ευσεβή. Ο Ζηνόβιος ήταν ιατρός και εξασκούσε την επιστήμη του αφιλοκερδώς. Τα δύο αδέρφια ασκούσαν μεγάλο φιλανθρωπικό έργο και αυτό προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών και συγκεκριμένα του ηγεμόνα Λυσία, ο οποίος διέταξε τη σύλληψη του Ζηνόβιου. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του προσήλθε οικειοθελώς στις αρχές και η αδερφή του η Ζηνοβία με την επιθυμία να συμμαρτυρήσει με τον αδελφό της. Και οι δύο θανατώθηκαν με αποκεφαλισμό κατόπιν βασανιστηρίων το 285 μ.Χ. Σημείωση: Κατ, άλλη εκδοχή ο Ζηνόβιος μαρτύρησε επί Διοκλητιανού. Γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς τον Ζηνόδοτο και τη Θέκλα, και πως, όταν μεγάλωσε έγινε επίσκοπος Αιγών, επιτελώντας πολλά θαύματα. ΠΗΓΗ

Tου πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου  Με την κατάρρευση του μετώπου, επακολούθησε η ξενική κατοχή και η αντίσταση συνάμα του περήφανου λαού μας. Από τον   Ιούλιο του 1941   εξελέγη αρχιεπίσκοπος ο από Κορίνθου Δαμασκηνός Παπανδρέου (1941-1949), ο οποίος κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και σε διάφορες περιπτώσεις εκφώνησε λόγους και έδωσε τις πρέπουσες απαντήσεις στις προκλητικές και απειλητικές υποδείξεις των κατακτητών και των προδοτών συνεργατών τους. Η γερμανική κατοχή ανέδειξε το μέγεθος της ψυχικής δυνάμεως και της γενναιότητος του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού.  Όταν δηλαδή οι Γερμανοί εζήτησαν να επιστρατευτούν Έλληνες πολίτες για να σταλούν στο ρωσικό μέτωπο, ο Δαμασκηνός αντέδρασε με όλη του τη δύναμη για να αποφύγει η χώρα την εθνική αυτή συμφορά. Είχε κατηγορήσει ευθέως και απροκάλυπτα τους Γερμανούς κατακτητές  από τον άμβωνα  πολλές φορές, με αποτέλεσμα ο κατοχικός πρωθυπουργός Γ. Τσολάκογλου να τον απειλήσει λέγοντάς του: «Μακαρι...

« Μπήκα κι εγώ με τη σειρά μου στο εξομολογητήριο, όπου βρισκόταν ο Γέροντας Κύριλλος, όχι για να εξομολογηθώ, αφού είχα πνευματικό, κοινό με το σύζυγό μου, αλλά για να πάρω την ευχή του Γέροντα. Μόλις όμως, είδα το Γέροντα, ένοιωσα την «αγιότητα» που εξέπεμπε και όπως άρχισε να με ρωτάει «ξεγύμνωσα» την ψυχή μου. Πραγματικά με βοήθησε να πω πράγματα, τα οποία δεν είχα εξομολογηθεί ποτέ, όχι γιατί τα έκρυβα, αλλά γιατί δεν τα είχα εντοπίσει, ενώ αυτά υπήρχαν στο βάθος της ψυχής μου. Είναι Αγία ψυχή ο Γέροντας, άγιος άνθρωπος! Μετά την εξομολόγηση τον παρακάλεσα να προσευχηθεί για την επιτυχία του τρίτου μας παιδιού, του Στυλιανού-Μάρκελου, που έδινε πανελλαδικές εξετάσεις με στόχο τη Νομική. Τον παρακάλεσα μάλιστα να προσευχηθεί να περάσει στην Αθήνα κι όχι στη Θεσσαλονίκη η κάπου αλλού, για να μη μοιράζομαι σε δύο σπίτια. Ο Γέροντάς μου απάντησε: Μα, στην Αθήνα θα είναι, και “δι άλλης οδού” θα περάσει στη Νομική». Μαρία συζ. Δημ. Λινού, κάτοικος Αθηνών 30.3.2007 ...

  Μία μάνα πῆγε τὸ παιδάκι της νὰ ἐξομολογηθεῖ, ὅταν αὐτὴ ἦταν στὸ δημοτικό. Σκεφτόταν, «θὰ τὸ πάω τώρα, ἀπὸ μικρό, νὰ τὸ ‘χῶ σίγουρο ὅτι θὰ εἶναι προσεκτικό, ὅτι θὰ τὸ φυλάξει ὁ Θεὸς καὶ θὰ ‘ναὶ στὸ δρόμο του. Δὲν ὑπάρχει κάτι καλύτερο ποὺ θὰ μποροῦσα νὰ ἔχω κάνει». Ἔτσι σκεφτόταν. Ἦταν Τετάρτη Δημοτικοῦ το παιδί της.  Έφτασαν στὸν ναὸ καὶ λέει ἡ μάνα στὸν πνευματικὸ «Πάτερ, σᾶς φέρνω τὸ παιδάκι μου μικρὸ , μικρό, νὰ τὸ βάλουμε στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ». Καὶ λέει ὁ πνευματικὸς «ἄργησες πολὺ νὰ φέρεις τὸ παιδί σου». Ξαφνιάστηκε ἡ μάνα. «Πάτερ, τώρα ἀρχίζω καὶ βλέπω ὅτι καταλαβαίνει μερικὰ πράγματα καλύτερα. Ὅταν ἦταν μικρό, δὲν τὸ ἔφερνα, διότι τί ἁμαρτίες νὰ ἔχει ἕνα μικρὸ παιδί;».    Καὶ τῆς ἀπάντησε ὁ Ἱερέας: "Δὲν ἐννοῶ αὐτό. Δὲν ἀναφέρομαι στὸ παιδί. Λέγοντας πὼς ἄργησες νὰ φέρεις τὸ παιδί σου , ἐννοῶ ὅτι ἔπρεπε, πρὶν ἀπ’τὸ παιδί σου , νὰ ‘χεῖς φέρει τὸν ἑαυτό σου. Καὶ δὲν ἀναφέρομαι στὸ τώρα, στὰ τωρινά σου χρόνια. Ποῦ ἤσουν τόσα χρόνια ἐσύ; Δὲν σὲ ἤξερα ὅτ...

 Η όσια Αναστασία έζησε στα χρόνια του Δεκίου (κατ' άλλους του Διοκλητιανού) και Bαλλεριανού και καταγόταν από τη Ρώμη. Όταν πέθαναν οι πλούσιοι γονείς της, διαμοίρασε την περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αποσύρθηκε σε μοναστήρι. Όταν τη συνέλαβε ο ηγεμόνας Πρόβος (περί το 256 μ.Χ.), υπενθύμισε στην Αναστασία την ανθηρή νεότητα της, για την οποία θα έπρεπε να αρνηθεί το Χριστό. Τότε, δυναμική υπήρξε η απάντηση της Αναστασίας: «Εγώ, είπε, μία ωραιότητα και νεότητα γνωρίζω, εκείνη που δίνει ο Χριστός στις πιστές και γενναίες ψυχές, που προτιμούν γι’ Αυτόν το θάνατο αντί άλλων εγκόσμιων αγαθών, όταν αυτά προτείνονται για την προδοσία του Θεού τους. Πλούτη είχα άφθονα. Δεν τα θέλησα. Αλλά το Χριστό μου τον θέλω και απ' Αυτόν καμία δύναμη δε θα μπορέσει να με χωρίσει. Αν αμφιβάλλεις, δοκίμασε». Εξαγριωμένος από την απάντηση ο Πρόβος, τη μαστίγωσε στο πρόσωπο και την άπλωσε σε αναμμένα κάρβουνα. Έπειτα, την κρέμασε και της έσκισε το σώμα. Μετά έκοψε τους μασ...

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)) Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Το σημερινό Ευαγγέλιο δέν αφορά μόνο στα θαύματα και στο έλεος του Θεού. Νομίζω ότι αφορά στήν ελπίδα πέρα από τήν ελπίδα. Στήν περίπτωση τής κόρης του Ιαείρου βλέπουμε ένα παιδί ήδη νεκρό. Όλοι το γνωρίζουν. Υπάρχει τέτοια βεβαιότητα ώστε όταν ο Υιός του Θεού γίνεται Υιός του Ανθρώπου, λέει: «Όχι! Αυτό το παιδί δεν έχει πεθάνει, αλλά κοιμάται», όλοι τον αντικρούουν: «Όχι αυτό το παιδί όντως έχει πεθάνει». Και τότε ο Χριστός με έναν λόγο δύναμης, αλλά με μια πράξη αγάπης καλεί και πάλι το παιδί στην επίγεια ζωή.  Δεν είναι αυτό -εκτός από ένα αληθινό γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας μας -δεν είναι επίσης και μία αλληγορία, και μια ει...

Η Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ εορτάζει την 1η Οκτωβρίου όπου και το βιογραφικό σημείωμα. Η Εκκλησία της Ελλάδος όμως, την έχει μεταθέσει στις 28 Οκτωβρίου, όπου η Ελλάδα γιορτάζει το μεγάλο γεγονός της διασώσεως και απελευθερώσεως της από τον Ιταλογερμανικό ζυγό. Την Ακολουθία που ψάλλεται αυτή την ημέρα την έγραψε ο Αγιορείτης Μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης και εγκρίθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 21 Οκτωβρίου 1952 μ.Χ. όπου και αποφασίστηκε ο συνεορτασμός της εορτής της Αγίας Σκέπης και της Εθνικής επετείου του «ΟΧΙ» (Συνοδικές Εγκύκλιοι, Τόμος Β', Αθήνα 1956, σελ. 649). ΠΗΓΗ

  Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου Ἑβδομήντα καὶ πλέον χρόνια ἔχουν παρέλθει ἀπὸ τὶς τραγικὲς ἐκεῖνες ἡμέρες τῆς καταλήψεως τῶν Ἀθηνῶν καὶ ὁλόκληρής της Ἑλλάδας ἀπὸ τὰ χιτλερικὰ στρατεύματα κατοχῆς. Μέσα ὅμως σὲ μιὰ ἀτμόσφαιρα θλίψεως καὶ ὀδύνης ἀναδείχθηκαν μορφὲς ἡρωικὲς ποὺ χαλύβδωσαν τὸ φρόνημα τῶν Ἑλλήνων καὶ ὕψωσαν τὴ σημαία τῆς ἀντίστασης κατὰ τοῦ κατακτητῆ. Ἀπὸ τὶς πρῶτες ἡρωικὲς πράξεις ἀντίστασης εἶναι ἡ ἀντιμετώπιση τῶν κατακτητῶν ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Χρύσανθο Φιλιππίδη, τὸν ἀπὸ Τραπεζοῦντος. Μορφὴ ἡρωικὴ ποὺ προσέφερε ἀνυπολόγιστες ὑπηρεσίες στὸ ποίμνιό του στὴ περιφέρεια Τραπεζοῦντος, τὸ ὁποῖο κατόρθωσε, μὲ δικές του ἐνέργειες νὰ διασώσει ἀκέραιο ἀπὸ τοὺς διωγμοὺς τῶν Νεοτούρκων καὶ τὶς σφαγὲς τοῦ ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ ποὺ ἀκολούθησαν μετὰ τὸν Ἃ' Παγκόσμιο Πόλεμο καὶ τὴ Μικρασιατικὴ καταστροφή. Μετὰ ἀπὸ ἔντονο διπλωματικὸ ἀγώνα γιὰ τὰ δίκαιά του Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ μεγάλη διεθνῆ δραστηριότητα ὡς Ἀποκρισάριος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὴ ...