Ρώτησε κάποιος ένα γέροντα, πόσα χρόνια έχει
στο Άγιο Όρος και του απάντησε.
Χρόνια πολλά έχω, προκοπή δεν έχω. Και τα
τσακάλια στην έρημο ζουν, αλλά τσακάλια μένουν.
Είπε γέρων. Όσο πνευματικότερος είναι ο
άνθρωπος, τόσο λιγότερα δικαιώματα ζητάει από αυτήν την ζωή.
Συμβούλευε ένα φωτισμένος μοναχός. Να έχεις
αγάπη προς όλους, αλλά ιδιαίτερες σχέσεις με κανένα.
Είπε γέρων. Το θέμα της σωτήριάς μας δεν είναι
θέμα ευκαιρίας η σύμπτωσης, αλλά θέμα εργασίας και βίας. «Βιάστε αρπάζουσιν την
Βασιλεία των Ουρανών».
Διηγήθηκε ένας ασκητής. Εδώ έρχονται πολλοί
φοιτητές.
Κάποτε είχαν έρθει καμία δεκαριά και ζητούσαν
να τους κάνω θαύμα.
Επέμεναν πολύ. Σκέφτηκα με ποιό τρόπο να βάλω
μυαλό σε αυτά τα παιδία.Τους είπα. Λοιπόν, μπείτε στη σειρά για να σας κόψω τα
κεφάλια.
Μετά θα κάνω το θαύμα για να σας τα κολλήσω!
Ν` αραιώσετε λίγο, γιατί υπάρχει κίνδυνος να
τα μπερδέψω.
Έτοιμοι είστε; Θέλετε να δείτε το θαύμα;
Οι νέοι αντέδρασαν αμέσως. Όχι, όχι σε μας
πάτερ, είπαν με μια φωνή.
Αυτό το έκανε ο ασκητής για να δείξει στους
φοιτητές ότι δεν πρέπει να ζητούμε θαύματα από τον Θεό για να πιστεύσουμε
σ’Αυτόν...
Είπε γέρων. Ταπείνωση είναι το κάτω σκαλοπάτι
των αρετών.
Αγάπη είναι το επάνω σκαλοπάτι. Γιατί δεν
αγιάζουμε σήμερα;
Γιατί δεν έχουμε ταπείνωση.
Είπε γέρων. Μπορεί κάποιος να αγωνίζεται που
κα που με φιλότιμο, αλλά να μην έχει μεγάλη πρόοδο, γιατί δεν έχει ταπείνωση.
Ενώ άλλοι αγωνίζονται λιγότερο (άσκηση, νηστεία κ.λ.π.) και προοδεύουν πολύ
περισσότερο, γιατί έχουν πολλή ταπείνωση και αυτή αναπληρώνει πολλά.
Να ζείτε σε διαρκή δοξολογία και ευχαριστία
προς τον Θεό, γιατί η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η αχαριστία και ο χειρότερος
αμαρτωλός ο αχάριστος.
Είπε γέρων. Μοιάζουμε με τσουκνίδες. Από
μακριά φαίνονται πράσινες, σαν πεδιάδα, σαν κήπος μα όταν πλησιάσεις και τις
αγγίξεις τότε βλέπεις την ασχήμια τους και τότε νιώθεις το κεντρί τους.
Ρωτήθηκε κάποτε ένας ερημίτης. Πως πρέπει να
αντιμετωπίζουμε τους επαίνους και τα εγκώμια; Και απάντησε.
Να έχετε ταπείνωση και να γνωρίζεται καλά τον
εαυτό σας.
Να σας πω ένα παράδειγμα. Όταν σκαλίζω
στο ξύλο την μορφή αγίου και τελειώνω, νομίζω ότι είναι καλή. Την ξανακοιτάω
μετά από λίγο και βλέπω ότι έχει ελλείψεις. Αν βάλω τον φακό θα δω ότι δεν
είναι τίποτα το σπουδαίο. Το ίδιο πάλι και με τα χέρια. Βλέπουμε ότι είναι
καθαρά. Αν βάλουμε όμως τον φακό, θα δούμε ότι έχουν βρωμιά και πολλά
μικρόβια. Έτσι, να κοιτάμε προσεκτικά τον εαυτό μας και θα Βλέπουμε ότι
δεν είμαστε τίποτα κι ας λέει ο κόσμος.
