Ένας γέροντας είπε, πως η ταπείνωση είναι
ισχυρότερη από κάθε δύναμη. Διηγήθηκε μάλιστα και τούτο:
Δύο επίσκοποι γειτονικών επαρχιών είχαν κάποτε
μεταξύ τους κάποια παρεξήγηση. Κι όταν ο ένας πλούσιος και αυταρχικός, ενώ ο
άλλος ταπεινός. Ο αυταρχικός ζητούσε να κάνει κακό στον ταπεινό. Το άκουσε
αυτός κι έλεγε στους κληρικούς του:
-Θα νικήσουμε, με τη χάρη του Θεού.
-Ποιός μπορεί, δέσποτα, να τον νικήσει αυτόν;
του έλεγαν οι κληρικοί.
-Κάνετε υπομονή, παιδιά μου, και θα δείτε το
έλεος του Θεού, τους απαντούσε εκείνος.
Περίμενε λοιπόν την κατάλληλη ευκαιρία. Και
όταν ο άλλος επίσκοπος είχε πανήγυρη κάποιων αγίων μαρτύρων, πήρε τους
κληρικούς του και κίνησε, λέγοντάς τους:
-Ακολούθησε με! Και ο,τι με βλέπετε να
κάνω, αυτό να κάνετε κι εσείς. Και θα τον νικήσουμε!
Καθώς λοιπόν τον ακολουθούσαν, έλεγαν μεταξύ
τους:
-Τι πρόκειται να κάνει άραγε;
Φτάνοντας, βρήκαν να γίνεται λιτανεία. Κι ήταν εκεί συγκεντρωμένη όλη η πόλη.
Τότε ο επίσκοπος, μαζί με τους κληρικούς του,
πέφτει στα πόδια εκείνου του αυταρχικού λέγοντας:
-Συγχώρα μας, δέσποτα, δούλοι σου είμαστε!
Ο άλλος, κατάπληκτος από το γεγονός,
συγκινήθηκε γιατί ο Θεός αλλοίωσε την καρδιά του, έπιασε κι αυτός τα πόδια του
και του είπε:
-Εσύ είσαι δεσπότης και πατέρα μου!
Από τότε δημιουργήθηκε μεγάλη αγάπη ανάμεσά
τους.
Και έλεγε στους κληρικούς του ο ταπεινός
επίσκοπος:
-Δεν σας έλεγα, παιδιά μου, ότι θα νικήσουμε
με την αγαθότητα του Θεού; Kι εσείς λοιπόν, όταν έχετε έχθρα με κάποιον,
το ίδιο να κάνετε, και θα νικάτε με τη χάρη του Kυρίου.