ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ο Άγιος Γρηγόριος ήταν γιος του Ανάκ, που ήταν συγγενής του βασιλιά της Μεγάλης Αρμενίας, Κουσαρώ (290 μ.Χ.). Ο Ανάκ, λοιπόν, σε συνεργασία με το βασιλιά των Περσών Αρτασείρα, σκότωσε τον Κουσαρώ. Αλλά οι σατράπες της Αρμενίας εκδικήθηκαν το φόνο του, σκοτώνοντας τον Ανάκ και όλη του την οικογένεια. Διασώθηκαν μόνο δύο παιδιά του, που ένας ήταν ο Γρηγόριος. Στην Καισαρεία συνέβη να συναντηθούν ο γιος του φονιά Ανάκ, Γρηγόριος, και ο γιος του θύματος Τηριδάτης. Τότε ο Γρηγόριος σπούδαζε με ζήλο τα Ιερά γράμματα, (στην Καισαρεία της Καππαδοκίας από τον εκεί αρχιεπίσκοπο Λεόντιο), που μεταξύ άλλων λένε: «τελείων δε εστίν η στερεά τροφή, των δια την έξιν τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εχόντων προς διάκρισιν καλού τε και κακού» (Εβραίους, ε' 14.1). Δηλαδή, η στερεά και υψηλότερη πνευματική τροφή είναι για τους τέλειους χριστιανούς, που από την άσκηση έχουν τα πνευματικά αισθητήρια γυμνασμένα στο να διακρίνουν εύκολα μεταξύ του καλού και κακού. Γυμνασμένος, λοιπόν, και ο Γρηγόριο...

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)) 23 Νοεμβρίου 1969 Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Πολλές φορές ο Χριστός μας μιλάει στο Ευαγγέλιο Του για την νέα εντολή που μας έδωσε. Τι καινούργιο υπάρχει σε τούτη την εντολή της αγάπης; Είναι η αγνότητα και η σπουδαιότητα της. Δεν είναι καινούργιο ότι οι άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλον· οι άνθρωποι πάντοτε αγαπούσαν κάποιους άλλους ανθρώπους. Αυτό που είναι καινούργιο σ’ αυτή την εντολή είναι ν’ αποκτήσουμε μια καρδιά με τον Ουράνιο Πατέρα μας, να συμμετέχουμε στην αγάπη Του. Αυτό σημαίνει να αγαπάμε με τον ίδιο τρόπο που αγαπά κι’ Εκείνος, - που δεν ξεχωρίζει το καλό από το κακό, που δεν ξεχωρίζει εκείνους που είναι ευγνώμονες και εκείνους που είναι αχάριστοι, να μην αναφέρω εκείνους που ίσως γοητεύουν κάποιον. Η αγάπη του Θεού είναι απέραντη και βαθιά και αγκαλιάζει τα πάντα· αυτό που διαφέρει σ’ αυτή την αγάπη είναι μια εσωτερική ποιότητα : ο Θεός μπορεί να χαίρεται και μπορεί να πλ...

       Στην εποχή του ιερού Χρυσοστόμου (4ος αι.) ζούσε κάποιος πλούσιος, που ανήκε μαζί με τη γυναίκα του, στην αίρεση του Μακεδονίου. Κάποτε, ακούγοντας τη διδαχή του άγιου, μετανόησε και επέστρεψε στην αλήθεια της μιας, άγιας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας. Η γυναίκα του όμως, ενώ με το στόμα ομολογούσε την πίστη της στο ορθόδοξο δόγμα, με την καρδιά της ακολουθούσε την αίρεση. Σε μία μεγάλη γιορτή λοιπόν της Εκκλησίας, που συνήθιζαν να κοινωνούν πολλοί χριστιανοί, συνέβη το έξης περιστατικό: Η γυναίκα του πλουσίου πήγε κρυφά στους ιερείς των αιρετικών για να κοινωνήσει. Δεν κοινώνησε όμως, αλλ` αφού πήρε στα χέρι της τον άρτο τον έδωσε κρυφά στη δούλη της να τον φυλάξει χωρίς κανείς άλλος ν' αντιληφθεί κανείς αυτό που έκανε. Όταν αργότερα γινόταν η θεία λειτουργία των ορθοδόξων, η γυναίκα πήγε φανερά με τον άνδρα της στην εκκλησία για να κοινωνήσει. Σαν ήρθε η σειρά της, πήρε τον ά...

Γέροντας Πορφύριος Ο άνθρωπος έχει τέτοιες δυνάμεις, ώστε να μπορεί να μεταδώσει το καλό ή το κακό στο περιβάλλον του. Αυτά τα θέματα είναι πολύ λεπτά. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Πρέπει να βλέπομε το καθετί με αγαθό τρόπο. Τίποτα το κακό να μη σκεπτόμαστε για τους άλλους. Κι ένα βλέμμα κι ένας στεναγμός επιδρά στους συνανθρώπους μας. Και η ελάχιστη αγανάκτηση κάνει κακό. Να έχομε μέσα στην ψυχή μας αγαθότητα κι αγάπη αυτά να μεταδίδομε. Να προσέχομε να μην αγανακτούμε για τους ανθρώπους που μας βλάπτουν· μόνο να προσευχόμαστε γι’ αυτούς με αγάπη. Ό,τι κι αν κάνει ο συνάνθρωπος μας, ποτέ να μη σκεπτόμαστε κακό γι’ αυτόν. Πάντοτε να ευχόμαστε αγαπητικά.  Πάντοτε να σκεπτόμαστε το καλό. Δεν πρέπει ποτέ να σκεπτόμαστε για τον άλλο ότι θα του δώσει ο Θεός κάποιο κακό ή ότι θα τον τιμωρήσει για το αμάρτημά του. Αυτός ο λογισμός φέρνει πολύ μεγάλο κακό, χωρίς εμείς να το αντιλαμβανόμαστε. Πολλές φορές αγανακτούμε και λέμε στον άλλο: «Δεν φοβάσαι τη δικαιοσύνη του...

Διονύσιος Ψαριανός (Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης (+)) 3 Οκτωβρίου 1965 Αγαπητοί χριστιανοί, Μεγάλο αγαθό στην ζωή μας είναι η ομόνοια κι η αγάπη. Μεγάλο πάλι κακό είναι η διχόνοια κι η έχθρα. Με την ομόνοια και με την αγάπη χτίζουμε τη ζωή, με τη διχόνοια και την έχθρα τη γκρεμίζουμε. Γιατί σαν μία οικοδομή είναι η ζωή μας κι εμείς είμαστε οι τεχνίτες που χτίζουμε την οικοδομή. Η που τη χτίζουμε λοιπόν η που τη γκρεμίζουμε, κι αυτό εξαρτάται πάντα από τη διαγωγή και τη συμπεριφορά που έχουμε ανάμεσά μας. Για τούτη τη διαγωγή και τη συμπεριφορά που χτίζει και οικοδομεί μας είπε σήμερα ο μεγάλος οικοδόμος της ζωής και της σωτηρίας μας, ο Ιησούς Χριστός, κι ας ακούσουμε τα θεϊκά του λόγια στη δική μας απλή γλώσσα. Είπε ο Κύριος· κατά που θέλετε να σας φέρνωνται οι άνθρωποι, έτσι να τους φέρνεσθε και σεις. Κι αν αγαπάτε εκείνους που σας αγαπούν, ποιά χάρη σας πρέπει; Κι οι αμαρτωλοί βέβαια για κείνους που τους αγαπούν έχουν αγάπη. Κι αν κάνετε καλό σ' εκείνους...

...Η ίδια η Χάρις, ενώ έπρεπε να λειτουργήση και να κάνη αυτό το πράγμα, δεν το κάνει. Δεν το κάνει για τον λόγο πού ξέρει, επειδή ο Θεός είναι ανενδεής και οι τρόποι πού επεμβαίνει είναι Θεοπρεπείς, και ότι κάνει ο Θεός είναι παντέλειο. Ότι κάνει ο Θεός δεν είναι μερικό, είναι γενικό. Επομένως στην γενικότητα αυτή χρειάζεται ο χρόνος. Διότι μαζί με την περίστασι, ο Θεός περικλείει πολλά μαζί. Χρειάζεται υπομονή, ούτως ώστε να ετοιμασθούν και τα πρόσωπα και οι παράγοντες και οι τόποι και ο χρόνος και ακόμα και αυτή η ιδιοσυγκρασία. Και τότε έρχεται και το τελειώνει, το φέρει εις πέρας. Υπάρχουν και άλλες πτυχές πάνω στο ίδιο θέμα πού μας παρέδωσαν οι Πατέρες. Πολλές φορές προλαμβάνει η Χάρις και δίδει ένα κανόνα και αφήνειτον άνθρωπο αβοήθητο σε μια περίστασι, για να τον σώση από ένα επερχόμενο πειρασμό τον οποίο ξέρει ο Θεός ότι θα επάθαινε μέσα στην απειρία και στην ατέλεια του.Είναι τόσα τα μυστήρια, πού δεν ημπορή να τα γνωρίζη κανείς. Άλλες φορές η Χάρις προορίζε...

   Ο Όσιος Κυριακός ήταν άνθρωπος που καλλιεργούσε «υπομονήν, πραότητα» (Α' προς Τιμόθεον, στ' 11). Γι' αυτό και πέτυχε στην ασκητική του ζωή. Γεννήθηκε στην Κόρινθο το 5ο αιώνα μ.Χ., από Ιερέα πατέρα, τον Ιωάννη. Τη μητέρα του την έλεγαν Ευδοξία και είχε αδελφό τον Αρχιεπίσκοπο Κορίνθου Πέτρο. Από ιερατικό, λοιπόν, γένος ο Κυριάκος, σε νεαρή ηλικία πήγε στα Ιεροσόλυμα και από εκεί στη Λαύρα του Μεγάλου Ευθυμίου. Εκεί, ο Μέγας Ευθύμιος, τον έκανε μοναχό και τον έστειλε στον ασκητή Γεράσιμο. Όταν πέθανε ο Γεράσιμος, ο Κυριακός επέστρεψε στη Λαύρα του Ευθυμίου, όπου με ζήλο καλλιεργούσε τις αρετές του, ώσπου κάποια στάση που έγινε στη Λαύρα του Ευθυμίου τον ανάγκασε να πάει στη Λαύρα του Σουκά. Εκεί 40 χρονών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και ανέλαβε την επιστασία του Σκευοφυλακίου. Εκείνο που τον διέκρινε απέναντι στους συμμοναστές του, ήταν ο γαλήνιος τρόπος με τον όποιο τους αντιμετώπιζε, γι' αυτό και ήταν παράδειγμα προς μίμηση από όλους. Εβδομήντα χρονών ο Κυρ...

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης α."Εσύ από τη μητέρα σου τα έχεις κληρονομήσει αυτά..." Τα φερσίματα των παιδιών έχουν άμεση σχέση με την κατάσταση των γονέων. Όταν τα παιδιά πληγώνονται απ’ την κακή μεταξύ των γονέων τους συμπεριφορά, χάνουν δυνάμεις και διάθεση να προχωρήσουν στην πρόοδο. Κακοχτίζονται και το οικοδόμημα της ψυχής τους κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να γκρεμισθεί. Να σας πω και δύο παραδείγματα. Είχαν έλθει δύο κοπελίτσες σ’ εμένανε κι η μία είχε κάτι πολύ άσχημα βιώματα και με ρωτούσαν που οφείλονται. Και τους είπα: - Είναι απ’ το σπίτι, απ’ τους γονείς σας. Κι όπως την «έβλεπα» την μία, λέω: - Εσύ απ’ την μητέρα σου τα έχεις κληρονομήσει αυτά. Κι όμως, λέει, οι γονείς μας είναι τόσο τέλειοι άνθρωποι. Είναι χριστιανοί, εξομολογούνται, μεταλαμβάνουν, που μπορεί να πει κανείς, ζήσαμε μέσα στη θρησκεία. Εκτός … αν φταίει η θρησκεία, απαντάει εκείνη. Τους λέω: - Τίποτα δεν πιστεύω απ’ αυτά που μου λέτε. Εγώ ένα μόνο βλέπω, οι γονε...

ΜΑΓΕΙΑ Ποιές είναι οι συνέπειες της μαγείας ; –  Όσοι ασχολούνται με τα μάγια η τρέχουν στις μαγείες, διαπράττουν μεγάλη αμαρτία ενώπιόν του Θεού και εναντίον του Αγίου Πνεύματος, διότι αφήνουν το Θεό και ζητούν βοήθεια από το διάβολο. Αρνούνται τις προσευχές της Εκκλησίας και μπαίνουν στα σπίτια των μάγων. Εγκαταλείπουν τους λειτουργούς του Χριστού και πηγαίνουν στους υπηρέτες του σατανά. Δηλαδή, αφήνουν το ζων ύδωρ, τον ιερέα και τη σωτήρια χάρη της Εκκλησίας και για τα εμπαθή και ανθρώπινα ενδιαφέροντά τους ζητούν τη συμπαράσταση των μάγων, που είναι εχθροί του Χριστού. Αρνούνται την αλήθεια και δέχονται το ψεύδος, διότι όλα τα μαγικά λόγια και επικλήσεις είναι ψεύδη και δαιμονικές απάτες. Μια τέτοια μεγάλη αμαρτία δε συγχωρείται στους ενόχους ούτε στον παρόντα αιώνα ούτε στο μέλλοντα, όπως λέγει ο Χριστός, εάν δεν μετανοήσουν σ’ όλη τους τη ζωή. Εναντίον αυτών των μάγων ξεσπούν κάθε είδους κακίες και κίνδυνοι. Πρώτα πρώτα τους ελέγχει η συνείδηση, διότι ά...

...Ποτέ να μην λέγετε: «Δεν θα φθάσωμε εμείς στην απάθεια, δεν θα φθάσωμε στον αγιασμό, δεν θα μιμηθούμε τους Πατέρες μας». Αυτό είναι βλάσφημο.  Θα τους φθάσωμε επειδή το θέλομε και εφ’ όσο το θέλομε θα μας το δώση ο Χριστός μας. Μένοντας πιστοί και μη υποχωρούντες κατά πρόθεσι, οπωσδήποτε θα το επιτύχωμε. Αυτή είναι η πραγματικότης. Έξω από αυτή την γραμμή οι Πατέρες δεν παραδέχονται άλλη. Έξω από αυτή, θεωρείται πλέον απόγνωσι. Δεν υπάρχει το «δεν μπορώ πλέον». Πώς δεν μπορείς; Δια του Χριστού ισχύομε. «Πάντα ισχύομεν εν τω ενδυναμούντι ημάς Χριστώ». «Πάντα»,είπε ο Παύλος, για να μην αφήση κανένα περιθώριο, μήπως πή κάποιος «εγώ δεν ημπορώ». Αφού είναι «μεθ’ ημών ο Θεός, τις καθ’ ημών; Ει Θεός ο δικαιών, τις ο κατακρίνων;» Κοιτάξετε το όριο της μετανοίας πως αποκαλύπτεται μέσα στην Γραφή.  Ο Πέτρος, ερώτησε τον Ιησού μας. «Κύριε, καλά είναι έως επτά φορές να συγχωρώ αυτόν που μου φταίει;» Ο Πέτρος τότε ατελής όντας, μη δεχθείς την έλλαμψι της Χάριτος, εσκέ...

   Ο μακαριστός Αγιορείτης Γέροντας π. Γαβριήλ Διονυσιάτης σε ένα βιβλίο του αναφέρει τα εξής: Είναι βαρύ αμάρτημα η ιεροκατηγορία και ο χλευασμός των λειτουργών της Εκκλησίας μας. Κατά την μακρά περίοδο (70 χρόνια), που έζησα στον ευλογημένο αυτό τόπο, στο Άγιο Όρος, είδα πολλές τιμωρίες εξ αιτίας αυτής της αμαρτίας· είδα και σε ένα χειρόγραφο, στην βιβλιοθήκη της Μονής μας, την εξής διήγηση: «Σ' ένα χωριό ένας γέροντας ιερέας, ενώ ήταν σ' όλα τα άλλα καλός και ιδιαίτερα φιλακόλουθος, υπέπιπτε στο πάθος της μέθης.  Όταν έβγαινε από την Εκκλησία, παρασυρόταν από το πάθος του προς τα καφενεία. Εκεί, μετά από 23 ποτηράκια αλκοόλ, έχανε τον εαυτό του - ζαλιζόταν συναισθανόμενος όμως τη θέση του, σηκωνόταν και τρικλίζοντας έπαιρνε το δρόμο για το σπίτι του.  Σ' αυτόν το δρόμο, όμως, είχε ο αδελφός του κατάστημα. Και όταν τον έβλεπε να περνάει σε τέτοια κατάσταση, έβγαινε στην πόρτα του μαγαζιού του και όχι από λύπη, αλλά μάλλον από ευθιξία, τ...

Κατείχε μεγάλη κοινωνική θέση στο Ικόνιο, αλλά και μεγάλες χριστιανικές αρετές. Όταν, λοιπόν, ο αυτοκράτωρ Αυρηλιανός (270 – 275) εξέδωσε διάταγμα κατά των χριστιανών, ο έπαρχος Ικονίου συνέλαβε τον Χαρίτωνα από τους πρώτους. Τα βασανιστήρια που υπέστη ήταν σκληρά. Όμως ο Χαρίτων έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του. Στο διάστημα δε που βρισκόταν στη φυλακή, ο Αυρηλιανός δολοφονήθηκε. Ο Διάδοχός του Πρόβος σταμάτησε το διωγμό κατά της Εκκλησίας και ο Χαρίτων απελευθερώθηκε. Αποφάσισε, τότε, να πάει προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα. Αλλά στον δρόμο συνελήφθη από ληστές, που τον οδήγησαν στο κρησφύγετό τους. Όταν έφθασαν στη σπηλιά τους, έφαγαν και ήπιαν. Αλλά το κρασί ήταν δηλητηριασμένο και πέθαναν όλοι. Τότε, η σπηλιά εκείνη των ληστών μετατράπηκε από τον Όσιο σε εκκλησία του θεού. Η φήμη του Χαρίτωνα έφερε κοντά του πολλούς μαθητές. Τους κυβερνούσε με στοργή και τους προήγαγε σε υψηλές βαθμίδες αρετής. Ποθώντας, όμως, περισσότερη ησυχία, όρισε διάδοχό του στο μοναστήρι και αναχ...

  Ομιλία του Αιδεσιμωλογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Νικολάου Δαλαγιώργου, που εκφωνήθηκε την 28-09-2019 στον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου Τρικάλων. ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ copyright 2019

     Χωρὶς τὴν ταπείνωση, ἔλεγε ὀ στάρετς Αμβροσιος, δὲ σώζεται ὁ ἄνθρωπος. Ἂν πιστέψουμε πὼς ἀπὸ δική μας ἀξία σωζόμαστε, ἔχουμε ἀπατηθεῖ. Θὰ σᾶς ἀναφέρω ἕνα διδακτικὸ περιστατικό. Μιὰ ἐπιφανὴς ἀρχόντισσα, ἀρκετὰ εὐσεβὴς ἀλλὰ ὄχι καὶ ἀρκετὰ ταπεινή, καθὼς κοιμόταν εἶδε ἕνα συγκλονιστικὸ ὄνειρο: Πάνω σε ἔνδοξο θρόνο ὁ δίκαιος Κριτής! Καὶ ἀπέναντί του πλήθη λαοῦ, μεταξύ των ὁποίων καὶ ἡ ἴδια. Ὁ Χριστὸς ἑτοιμαζόταν νὰ καλέσει κοντά Του τοὺς ἐκλεκτούς. Ἐκείνη ποὺ βασιζόταν στὶς ἀρετές της καὶ στὶς καλοσύνες τῆς περίμενε μεγάλες τιμές, ἀλλὰ ἔπεσε ἔξω στὴν πρόβλεψή της. Κάποια ταπεινὴ χωριατοπούλα κρίθηκε ἄξια γιὰ τὴν πρώτη θέση. Δεύτερος ἦταν ἕνας φτωχὸς χωρικὸς ποὺ φοροῦσε μάλιστα καὶ τσαρούχια. Ἀκολούθησαν στὴ σειρὰ πλήθη ἁπλοϊκῶν ἀνθρώπων. Σὲ μιὰ στιγμὴ ὁ Κύριος ἔπαυσε νὰ προσκαλεῖ ἄλλους. Ἐκείνη πάνω στὴν ἀπελπισία τῆς ἀποφάσισε νὰ τὸν πλησιάσει καὶ νὰ τοῦ ὑπενθυμίσει τὰ καλὰ ποὺ εἶχε κάνει. Ὁ Χριστὸς ὅμως ἀπέστρεψε ἐντελῶς τὸ πρόσωπό Του ἀπ’ αὐτήν. Ἐ...

Αξίζεις. Αξίζεις, επειδή είσαι πλάσμα του Θεού, δημιούργημά Του. Επειδή ο Θεός σ’ αγαπάει και όλος ο ουρανός ασχολείται μαζί σου, σε φροντίζει και σου δίνει σημασία. Ακόμα και αν δε σε πάρει κανένας τηλέφωνο για μια μέρα, ακόμα και αν δε σου μιλήσει κανείς, έχεις μια φοβερή δυναμική μέσα σου. Είσαι ένα πλάσμα που όμοιό του δεν υπάρχει σ’ όλη τη γη. Κανείς δεν είναι σαν κι εσένα, δεν έχει τα γνωρίσματά σου, τα χαρίσματά σου μα και τα προβλήματά σου. Ο Χριστός σ’ αγαπάει και σου δίνει σημασία. Θέλει να σε δυναμώσει. Πως θα γίνει αυτό; Με τα σκαμπανεβάσματα. Τη μια στιγμή νιώθεις πως έχεις τον Χριστό και την άλλη Τον χάνεις. Τη μια έρχεται και την άλλη φεύγει. Όπως ακριβώς ένιωσαν και οι μαθητές Του μετά την Ανάσταση, όταν περπάταγαν περίλυποι και χαμένοι στις σκέψεις τους προς Εμμαούς. Μόλις άρχισαν να νιώθουν την καρδιά τους να φλέγεται κι άρχισαν να καταλαβαίνουν τον Κύριο, Εκείνος έφυγε πάλι μακριά τους. Γιατί; Για να τους κάνει πιο δυνατούς. Τους άφησε μόνο τη γλυκιά γεύση στη...

Η Εκκλησία πάντοτε διακρινόταν από την προσδοκία της επανόδου του Χριστού στον κόσμο μας, έβλεπε προς το τέλος της Ιστορίας, για την οποία θεωρεί ότι κινείται ευθύγραμμα και όχι κυκλικά. Δεν πιστεύει ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται και ότι ο άνθρωπος καθηλώνεται στο σήμερα, όντας ο ίδιος, χωρίς να μπορεί να αλλάξει. Δεν πιστεύει ότι ο άνθρωπος επαναλαμβάνει συμπεριφορές, παραμένει προσκολλημένος σε δομές, όντας δέσμιος του χρόνου, χωρίς να μπορεί να υπερβεί τα πάθη και τις αδυναμίες του. Γι’ αυτό και ζει την ιστορική πορεία ως μία συνεχή ευκαιρία μετάνοιας, πρόσκτησης του Πνεύματος του Θεού, επιθυμίας για θέωση.   Στον αγώνα αυτό που είναι συνεχής και την ίδια στιγμή ανεπανάληπτος, διότι τίποτε δεν επιστρέφει όπως ήταν, ούτε καν οι επιθυμίες μας, καλούμαστε από την πίστη να βλέπουμε όχι μόνο τον εκτός μας κόσμο, αλλά και τον εντός μας. Να βάζουμε αρχή, ώστε να μετανοούμε για τα πάθη και τα λάθη μας, και να προσπαθούμε να δεχθούμε το Χριστό στις καρδιές μας. Καμία πνε...

   Αυτός ο άγιος ήτανε βλάστημα της μοσκοβολημένης Κύπρου. Γεννήθηκε στα 1134 στο χωριό Λεύκαρα, που τώρα το λένε Κάτω Δρυ, κοντά στη Λάρνακα. Η Κάτω Δρυ χτίσθηκε ύστερα από την κοίμηση του αγίου. Η γενιά του λεγότανε Καταμούτηδες και βρίσκεται ακόμα. Από μικρός ήτανε διαλεγμένος από το Θεό να γίνει άγιος. Γιατί δεν συνήθιζε σαν τ  άλλα τα παιδιά που παίζουνε και διασκεδάζουνε, παρά ο μονάχος πόθος του ήτανε να αφοσιωθεί στον Χριστό και τη θρησκεία του. Σαν γίνηκε 18 χρονών, οι γονιοί του τον αρραβωνιάσανε. Μα ο Νεόφυτος έφυγε από το πατρικό του σπίτι και πήγε στο μοναστήρι του Χρυσοστόμου στο βουνό Κουτζουβέντη. Ύστερα από δύο μήνες τον βρήκανε οι δικοί του και γύρισε στο σπίτι τους, μα δεν έστερξε να παντρευτεί, παρά ήθελε να καλογερέψει. Βλέποντας οι γονιοί του αυτή τη στερεή απόφασή του, τον αφήσανε λεύτερο. Βγαίνει λοιπόν πάλι από το σπίτι τους και πηγαίνει για δεύτερη φορά στο μοναστήρι του Κουτζουβέντη κ  έπεσε στα πόδια του ηγουμένου παρακαλώντας τον ν...