ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

« Είμαστε 12 χρόνια παντρεμένοι και δεν μπορούσαμε να κάνουμε παιδί. Την τελευταία φορά που ήρθαμε στο μοναστήρι ήμασταν πολύ στενοχωρημένοι. Ο Γέροντας αφού μας σταύρωσε με την Αγία Κάρα του Οσίου Δαυίδ μας είπε: Μην απογοητεύεστε. Θα σας δώσει ο Άγιος παιδί. Πράγματι, μας έδωσε και μάλιστα αμέσως! Γι’ αυτό ήρθαμε, σήμερα στις 11.4.2007, από την Αθήνα να ευχαριστήσουμε τον Άγιο Δαυίδ και το Γέροντα Κύριλλο και να τον παρακαλέσουμε να πάρει το μωράκι μας στην αγκαλιά του και να το ευλογήσει». Ηλίας και Διονυσία, Κάτοικοι Αθηνών

Να ζητάτε καθημερινά τον Κύριο, αλλά μέσα στην καρδιά σας και όχι έξω από αυτήν. Και όταν Τον βρείτε, σταθείτε με φόβο και τρόμο, όπως τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, γιατί η καρδιά σας έγινε θρόνος του Θεού. Αλλά για να βρείτε τον Κύριο, ταπεινωθείτε μέχρι το χώμα, γιατί ο Κύριος βδελύσσεται τους υπερήφανους, ενώ αγαπάει και επισκέπτεται τους ταπεινούς στην καρδιά. Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως ΠΗΓΗ

  Ποιός είναι ο σκοπός ύπαρξης των Αγίων Λειψάνων στην Ορθοδοξία μας και πως μπορούμε να σταθούμε και να αξιοποιήσουμε την ιαματική τους Χάρη και ευλογία.  Συνέντευξη με τον μακαριστό γέροντα π. Ιάκωβο Τσαλίκη, προηγούμενο της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ Ευβοίας . Το απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα είναι από την εκπομπή Ράδιο-Παράγκα του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος. Την εκπομπή παρουσίαζε ο πρωτοπρεσβύτερος π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος. π. Ιάκωβος:  Μια μέρα θ᾽ αναστηθούν π. Κωνσταντίνε μου, κατά τη βουλή και την εντολή του Θεού που μας είπε και ο Χριστός μας «και πάντες αναστήσονται». Και ότι οστέα γυμνά εκβλύζουν ιάματα, αλλά μέσα σ᾽ αυτά τα λείψανα, τα ιερά, κατοικούσε η κατοικεί ψυχή αθάνατος κι όσο και να φθαρούν μέσα στο χώμα και μέσα στη γη κάποτε μια μέρα θα λάβουν ζωή αυτά τα λείψανα και τα οστά αυτά, πάτερ Κωνσταντίνε, και θα αναστηθούν και θα παρουσιαστούν πάλι στον Δεσπότη Χριστό όπως, με συγχωρείτε, ήμασταν και πρώτα αλλά και με το ...

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στη Θεία Λειτουργία της εορτής τών  Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, που τελέσθηκε στον ιερό ναό Παναγίας Οδηγήτριας της κοινότητος Γαλάτας της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου (29.6.2017).

  Όλος ο κόσμος μετατράπηκε σε μια τεράστια φυλακή!!! (Γραμμένο το 1941...!!!! Σου θυμίζει κάτι;;;;! Ένας νεαρός διάβολος προς τον γεροδιάβολο:  - Πώς κατάφερες να στείλεις στην κόλαση τόσες ψυχές; Ο διάβολος: – Μέσο του φόβου! Ο νεαρός: – Μπράβο! Και τι φοβόντουσαν; Πολεμούς; Πείνα; Ο διάβολος: – Όχι… Μια αρρώστια! Ο νεαρός: – Δεν αρρώστησαν; Δεν πέθαιναν; Δεν υπήρχε γιατρειά; Ο διάβολος: -….. αρρώστησαν. Πέθαναν. Υπήρχε γιατρειά… Ο νεαρός: – Δεν καταλαβαίνω…   Ο διάβολος: – Πίστεψαν, καταλάθος, ότι το μοναδικό πράγμα που πρέπει να κρατήσουν με κάθε κόστος είναι η ΖΩΗ!!! Σταματήσαν να αγκαλιάζονται… Σταματήσαν να χαιρετάει ο ένας τον άλλον!!! Παράτησαν όλες της ανθρώπινες επαφές…. Αφήσαν οτιδήποτε ήταν ανθρώπινο!  Έμειναν χωρίς χρήματα. Έχασαν την δουλειά τους. Επέλεξαν όμως να φοβούνται για την ζωή τους ακόμα κι αν δεν είχαν ψωμί να φάνε.  Πίστεψαν ότι άκουσαν, διάβασαν εφημερίδες και πίστεψαν τυφλά ότι διάβασαν.  Παράτησαν την ελευθερία. Δεν έφυγαν ξαν...

Κύριε Ελέησον ... Σε στέλνει ο Γέροντάς σου σε κάποιους επισκέπτες και σου ξεφεύγει μια κουβέντα. Αργότερά σου λέγει ένας αδελφός σου: -«Πως σου ξέφυγε αυτή η κουβέντα; Αλλά τέτοιος είσαι πάντα». Καλύτερα να φας την γλώσσα σου, παρά να του μιλήσεις έτσι.  Ουδέποτε προσβάλλομε η λυπούμε άνθρωπο, ουδέποτε τον κάνομε να νοιώση στερημένος, ελαττωμένος, να νοιώση κατωτερότητα, διότι του σκοτώνομε την ψυχή. Αυτός ο άνθρωπος θα τραυματισθή και δεν θα μπορή να επιτύχη στην ζωή του. Αναθέτεις σε κάποιον να ψάλη, και εκείνος κάνει λάθος τον ήχο, και τότε του λες: «Πάλι πήρες στραβά το τροπάριο». Κάθε φορά που θα πηγαίνη να ψάλη, θα το θυμάται και θα λέη: Πρέπει να προσέξω μην το πάρω στραβά. Και θα το παίρνη πάλι στραβά. Ποιός θα φταίη; Αυτός που του έκανε την παρατήρησι. Ποτέ δεν τονίζουμε σε κάποιον την αδυναμία του, το πρόβλημά του. Ποτέ δεν του υπενθυμίζουμε την κακία του, την αμαρτία του. Μόνον τον έπαινο χρησιμοποιούμε, αλλά τον ευγενή έπαινο, όχι τον αφελή. ...

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μόρφου Κύπρου κ.κ Νεόφυτος φιλοξενούμενος της ενορίας Αποστόλου Αντρέα, Πλατύ Αγλαντζιάς στη Λευκωσία, στην αίθουσα του Ιερού Ναού της Αγίας Βαρβάρας, Πλατύ Αγλαντζιάς, στο πλαίσιο των ομιλιών για νέους μιλάει για την σύγχρονη εποχή, την μετάνοια, την ελευθερία, τον πόλεμο και τα μεγάλα γεγονότα, την Ορθοδοξία και την επιμελημένη μετάνοια που πρέπει να έχουμε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί προκειμένου να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στον ρόλο που επιβάλει η σύγχρονη εποχή.

  ΚΑΤΑ τη διάρκεια της θείας λειτουργίας στο χωριό Ζάρκα της 'Ιορδανίας, στις 21 'Απριλίου1991, μετά τη μεγάλη είσοδο, ο ορθόδοξος ιερέας τοποθέτησε τα τίμια Δώρα στην άγία τράπεζα. Ξαφνικά είδε το δισκάριο γεμάτο αίμα. 'Από τον άγιο " Άρτο ξεχυνόταν επίσης αίμα ζεστό. Ό ιερέας έβαλε τις φωνές, και οι πιστοί έτρεξαν στο ιερό νά δουν τι συμβαίνει. Βλέποντας το θαυμαστό γεγονός, έμειναν άφωνοι. Άλλοι προσπαθούσαν νά μεταλάβουν μερικές σταγόνες ενώ άλλοι νά χρίσουν το σώμα τους. "Επισκέφθηκα την πόλη", διηγείται αυτόπτης μάρτυρας, "για νά δω από κοντά το θεϊκό σημείο. Χιλιάδες κόσμου είχαν κατακλύσει την περιοχή. Ό ιερέας είχε κατορθώσει νά φυλάξει δύο κομματάκια "Άρτου. Ομολογώ πώς αυτό πού έβλεπα δεν ήταν Άρτος και οίνος. Ήταν Σώμα και Αίμα 'Ιησού Χριστού" . Άξιοι και ανάξιοι ΠΗΓΗ

  Έξω αυτή η Γερόντισσα, να πούμε, δεν αναφέρω τ’ όνομα της. Καρκίνο, εγχειρήσεις, τούτο, εκείνο, αυτό, κι όμως προσευχομένη είδε την Παναγία στον θρόνο της. «Περάστε οι όσιοι», λέει. Όλοι οι όσιοι πέρασαν μπροστά σαν παρέλαση, στην Παναγία. «Περάστε οι μεγαλομάρτυρες». Αυτή καθότανε εκεί, Γερόντισσα ήταν, Ηγουμένη. Και στο τέλος πήγε, έβαλε μετάνοια φίλησε το χέρι της Παναγίας, ήταν ένα βελούδο! Και η Παναγία της είπε: «Υπομονή, υπομονή, υπομονή», και ξύπνησε, να πούμε. Δηλαδή αν θέλεις να είσαι μαθήτρια και μαθητής του Χριστού, θ’ ανέβεις κι εσύ απάνω στον Σταυρό.   ΠΗΓΗ

   Στον Ευεργετινό υπάρχει το κατωτέρω περιστατικό, το οποίο και παραθέτουμε, για όσους θέλουν να ωφεληθούν ψυχικά απ' αυτό και προετοιμασθούν για την άλλη ζωή.Ζούσε κάποτε, διηγείται ο Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, ένας νέος ονομαζόμενος Θεόδωρος. Ήταν πολύ ακατάστατος και, χωρίς να έχει κλίση για την μοναχική ζωή, ακολούθησε τον αδελφό του που ασκείτο σε ένα κοινόβιο μοναστήρι. Εάν κάποιος τον συμβούλευε τα σωτηριώδη λόγια, ήταν αδύνατο να πειθαρχήσει και να τα εκτελέσει. Ούτε και δεχόταν ποτέ να γίνει μοναχός.Συνέβη λοιπόν και αυτός να φθάσει στο τέλος της ζωής του, μετά από μία θανατηφόρο ασθένεια που τον προσέβαλε. Κοντά του συγκεντρώθηκαν όλοι οι αδελφοί του Μοναστηριού και παρακαλούσαν τον Θεό να τον ευσπλαχνισθεί, στην ώρα αυτή της εξόδου της ψυχής του. Ξαφνικά, ενώ οι αδελφοί προσηύχοντο, ο Θεόδωρος άρχισε να φωνάζει δυνατά, διακόπτοντας τις προσευχές των μοναχών, και έλεγε: «Φύγετε από κοντά μου, διότι εγώ παραδόθηκα στον δράκοντα να με κατασπαράξη. ...

–  Γέροντα, οι αδελφές να καίνε στα κελλιά όσα κεριά θέλουν; – Ας κάψουν, να καεί και ο διάβολος. Εδώ καίγεται ο κόσμος όλος. Μόνο να έχεί νόημα το κεράκι που θα ανάψουν· να συνοδεύεται με προσευχή. Όταν αφεθεί κανείς στον Θεό, είναι μεγάλο πράγμα. Εμείς τρώμε γλυκούς καρπούς και προσφέρουμε την ρητίνη των δένδρων στον Θεό με το θυμιατήρι. Τρώμε το μέλι και προσφέρουμε στον Θεό το κερί, και αυτό συχνά το ανακατεύουμε με παραφίνη. Ένα κερί προσφέρουμε στον Θεό από ευγνωμοσύνη για τις πλουσιοπάροχες ευλογίες Του, και αυτό να το μουρνταρεύουμε; Που να μας ζητούσε ο Θεός να Του προσφέρουμε το μέλι! Φαντάζομαι τότε τι θα κάναμε! Η ζουμιά θα δίναμε η λίγο ζαχαρόνερο. Ο Θεός να μη μας πάρει στα σοβαρά! Σε όλα μπορεί να κάνει κανείς οικονομία εκτός από την λατρεία στον Θεό. Στον Θεό θα προσφέρει το πιο καθαρό, το πιο καλό. – Γέροντα, ο κόσµος δεν καταλαβαίνει εύκολα ότι είναι ανευλάβεια να καίµε κεριά από παραφίνη. – Να πείτε στον κόσµο: «Για την υγεία σας δεν κάνει να καίτε κε...

    Σκοπὸς τῆς ζωῆς μᾶς εἶναι νὰ γίνουμε τέλειοι καὶ ἅγιοι. Νὰ ἀναδειχθοῦμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἃς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας.    Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχὴ ἀπὸ μόνες τους δὲν φέρνουν τοὺς ἐπιθυμητοὺς καρπούς, γιατί αὐτὲς δὲν εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ἀποτελοῦν τὰ μέσα γιὰ νὰ πετύχουμε τὸ σκοπό.     Στολίστε τὶς λαμπάδες σας μὲ ἀρετές. Ἀγωνιστεῖτε ν’ ἀποβάλετε τὰ πάθη τῆς ψυχῆς. Καθαρίστε τὴν καρδιά σας ἀπὸ κάθε ρύπο καὶ διατηρῆστε τὴν ἁγνή, γιὰ νὰ ἔρθει καὶ νὰ κατοικήσει μέσα σας ὁ Κύριος, γιὰ νὰ σᾶς πλημμυρίσει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὶς θεῖες δωρεές. Παιδιά μου ἀγαπητά, ὅλη σας ἡ ἀσχολία καὶ ἡ φροντίδα σ’ αὐτὰ νὰ εἶναι. Αὐτὰ ν’ ἀποτελοῦν σκοπὸ καὶ πόθο σᾶς ἀσταμάτητο. Γί’ αὐτὰ νὰ προσεύχεστε στὸ Θεό. Νὰ ζητᾶτε καθημερινὰ τὸν Κύριο, ἀλλὰ μέσα στὴν καρδιά σας καὶ ὄχι ἔξω ἀπὸ αὐτή...

  Τὴν φιλοξενία παιδί μου νὰ τὴν ἀγαπᾶς γιατί αὐτὴ εἶναι ποὺ ἀνοίγει τὶς πύλες τοῦ Παραδείσου. Μὲ αὐτὴ φιλοξενεῖς κι᾿ Ἀγγέλους «Ξένους ξένιζε ἵνα μὴ τῷ Θεῷ ξένη γένῃ». Μὴν τρέχετε στὰ ψαλτήρια καὶ στοὺς ὕμνους, πολὺ μὲ λυπεῖ αὐτὸ τὸ πράγμα. Πιὸ σιγὰ ψάλλετε γιὰ νὰ συμμετέχει ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιά σας σὲ ὅ,τι λέτε. Ἐγὼ θὰ ἤθελα νὰ κλαῖτε ὅταν ψάλλετε, ἀλλὰ αὐτὸ γιὰ σᾶς... Νὰ δῶ πότε θὰ μάθετε νὰ κλαῖτε. Οἱ παλιοὶ Μοναχοὶ κρατοῦσαν πάντοτε μαντήλια στὶς ἀκολουθίες. Οι Ἅγιοι Πατέρες ὑπετάσσοντο μὲ ἁπλότητα σὰν μικρὰ παιδιὰ σὲ ὅ,τι τοὺς ἔστελνε ὁ Θεός, «Ἔτσι τὸ θέλεις, ἂς γίνει τὸ θέλημά σου». Ἡ φιλοξενία... ἡ μεγαλύτερη τῶν ἀρετῶν. Ἐπισύρει τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Στὸ πρόσωπο κάθε ξένου, παιδί μου, βλέπω τὸν ἴδιο τὸ Χριστό. Ἡ θλίψη εἶναι εὐάρεστη στὸ Θεὸ ἐφ᾿ ὅσον δέ μας ἀφαιρεῖ τὸ θάρρος ν᾿ ἀγωνιζόμαστε. Εἶναι ἀπαραίτητο καὶ συμφέρον νὰ γίνεται κατὰ περιόδους μία γενικὴ αὐτοεξομολόγηση (μνήμη ὅλων τῶν προτέρων ἁμαρτημάτων). Τὸ ἔκαναν καὶ οἱ Ἅγιοι. Χρειάζεται καλλιέργεια γιὰ νὰ ἔχου...

Τρεις αδελφοί συμφώνησαν να θερίσουν εξήντα στρέμματα χωράφι. Την πρώτη μέρα όμως που επίασαν δουλειά έτυχε ν’ αρρωστήσει ο ένας από τους τρεις και αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω στη σκήτη. Οι άλλοι δύο που έμειναν είπαν μεταξύ τους: -Δεν κάνουμε μια μικρή προσπάθεια να θερίσουμε κι εκείνο που αναλογεί στον Αδελφό; Με την ευχή του θα το κατορθώσουμε.  Το είπαν και το έκαναν. Όταν τέλειωσε το θέρισμα, κάλεσαν τον Αδελφό να πάρει το μισθό του. -Ποιό μισθό; έλεγε εκείνος. Αφού δεν πρόλαβα να θερίσω -Με την ευχή σου έγινε όπως πρέπει η δουλειά, του απαντούσαν οι δύο άλλοι. Έλα τώρα να πληρωθείς. Επειδή εκείνος δεν δεχόταν να πάρει μισθό και οι άλλοι επέμεναν να του δώσουν, για να μη φιλονικούν πήγαν σ’ ένα γείτονά τους Γέροντα να τους λύσει τη διαφορά. -Αββά, άρχισε πρώτος ο Αδελφός που είχε αρρωστήσει, πήγαμε οι τρεις μας να θερίσουμε. Εγώ όμως, προτού πιάσω δρεπάνι στο χέρι, αρρώστησα και έφυγα. Οι Αδελφοί εδώ με αναγκάζουν τώρα να πάρω μισθό, που δεν εργάστηκα. Το βρίσ...

 Την Τρίτη η Τελευταία Συνάντηση για τις ομιλίες στον ΕΛΕΗΜΩΝ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗ. Την Τρίτη 27 Ιουνίου Ομιλία "Περί Φιλαργυρίας" Τελευταία εσπερινή σύναξη για φέτος της Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητος του Ελεήμωνος Σαμαρείτου στο Λόφο της Αναλήψεως όπου την Τρίτη στις 7.00 το απόγευμα θα πραγματοποιήσει την τελευταία ομιλία για αυτή την χρονιά από την σειρά ομιλιών στην Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτη από τον π. Νικόλαο Δαλαγιώργο, με θέμα: "Περί Φιλαργυρίας." ΛΟΓΟΣ ΔΕΚΑΤΟΣ ΕΚΤΟΣ Περί φιλαργυρίας (Καθώς και περί ακτημοσύνης) Φιλαργυρία είναι προσκύνησις των ειδώλων, θυγατέρα της απιστίας, προφασίστρια νόσων, μάντις γηρατειών, υποβολεύς ανομβρίας, προμηνυτής λιμών. Φιλάργυρος είναι εκείνος πού καταφρονεί τις ευαγγελικές εντολές και τις παραβαίνει ενσυνείδητα. Όποιος απέκτησε αγάπη διεσκόρπισε χρήματα. Όποιος όμως ισχυρίζεται πώς συμβιβάζει στην ζωή του και τα δύο, αυτοαπατήθηκε.

    Ρωτούν οι άνθρωποι τι λέει η Εκκλησία γι’ αυτό το θέμα και τι λέει για το άλλο. Για θέματα προσωπικά, σοβαρά. Κι είναι αλήθεια ότι δεν μπορεί κανείς να απαντήσει όπως απαντά για το τι λέει ο νόμος του κράτους η το Κοράνι στο Ισλάμ. Γιατί το Ευαγγέλιο είναι το χαρούμενο μήνυμα για το συγκεκριμένο άνθρωπο, που η ελευθερία και οι ιδιαιτερότητές του καθορίζουν το βαθμό της απάντησής του.     Ο Λόγος του Θεού, όπως αποκαλύπτεται στο Ευαγγέλιο και στην Ιερά Παράδοση, δεν είναι ο νόμος του Θεού με την κοσμική έννοια, αλλά η ζωή του Θεού που μας καλεί εν ελευθερία να τη ζήσουμε. Ως ζωή δεν μπορεί να καλουπωθεί, γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του αδυναμίες, τα δικά του χαρίσματα, τη δική του ιδιαίτερη πορεία στη ζωή που τον κάνει να είναι το μοναδικό και ανεπανάληπτο πρόσωπο. Ως εκ τούτου, ενώ υπάρχουν το Ευαγγέλιο, οι εντολές, οι κανόνες, που καθορίζουν το πλαίσιο ζωής ώστε να είναι ζωή Χριστού, υπάρχει και το πρόσωπο – άνθρωπος που καλείται να δημιουργήσει...

  “ Ο Θεός είναι αγάπη, δεν είναι απλός θεατής της ζωής μας. Προνοεί και ενδιαφέρεται ως Πατέρας μας που είναι, αλλά σέβεται και την ελευθερία μας. Δεν μας πιέζει. Εμείς να έχουμε την ελπίδα μας στην πρόνοια του Θεού και, εφόσον πιστεύουμε ότι ο Θεός μας παρακολουθεί, να έχουμε θάρρος, να ριχνόμαστε στην αγάπη Του και τότε θα Τον βλέπουμε διαρκώς κοντά μας. Δεν θα φοβόμαστε μήπως παραπατήσουμε. Το σώμα του ανθρώπου, τόσο τέλειο! Μεγάλο εργοστάσιο, πίνει νερό, πηγαίνει στο στομάχι, στα νεφρά, καθαρίζει το αίμα. Η λειτουργία της καρδιάς, ολόκληρη αντλία, οι πνεύμονες, το συκώτι, η χολή, το πάγκρεας, ο εγκέφαλος, το νευρικό σύστημα, οι αισθήσεις, η όραση, η ακοή. Τι να πούμε για τις πνευματικές δυνάμεις και πως συλλειτουργούν ολ αὐτὰ συγχρόνως αρμονικά κάτω από την προστασία και την πρόνοια του Θεού! Όλα είναι στην πρόνοια του Θεού. Βλέπετε τα πεύκα; Πόσες βελόνες έχει το κάθε πεύκο; Μπορείτε να τις μετρήσετε; Ο Θεός, όμως, τις γνωρίζει και χωρίς τη δική Του θέληση ο...

... Η τρίτη αιτία που πάσχει και καταστρέφεται η πίστη μέσα μας, είναι τα ανθρώπινα έργα. Τα έργα μας κονταίνουν το βλέμμα μας και εμείς σταματάμε μόνο σ’ αυτά και δεν κοιτάμε πιο πέρα. Βλέπουμε την επιστήμη μας, το έργο του μυαλού μας, και κοιτάζοντάς το τα μάτια μας τόσο υγραίνουν, ώστε γίνονται ανίκανα να δουν έναν ευρύτερο και φωτεινότερο ορίζοντα. Κοιτάμε τις μεγάλες πόλεις, έργο των χεριών μας, και τα έργα του Θεού γίνονται αόρατα για μας. Η κουλτούρα μας κατέχει τα μάτια περισσότερο από τη φύση, αφού τη φύση στις πόλεις σχεδόν δεν τη βλέπουμε. Ο άνθρωπος ως δημιουργός των πολιτισμικών δημιουργημάτων μας φαίνεται ως ο μόνος δημιουργός μέσα στο σύμπαν. Από τα ψηλά σπίτια μας δεν βλέπουμε το συμπαντικό σπίτι του Θεού. Από τη σκόνη των ανθρώπινων μυρμηγκοφωλιών μας δεν βλέπουμε τον ουρανό. Εμείς συχνά μέσα στην αδικία μας εκτιμούμε περισσότερο το έργο απ’ ό,τι τον εργολάβο. Κοιτάζουμε με θαυμασμό ένα μεσαιωνικό καθεδρικό ναό, και ταυτόχρονα βλέπουμε με περιφρόνηση τους ανθρώπους...

    Μεγάλη καὶ φοβερὴ εἶναι αὐτὴ ἡ ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ.  Ὅλοι μας, ἀρχίζοντας ἀπὸ μένα, συνεχῶς κρίνουμε καὶ κατακρίνουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον καὶ γι’ αὐτὸ θὰ δώσουμε λόγο στὴ Φοβερὰ Κρίση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ.  Θὰ μᾶς κρίνει Αὐτὸς διότι καὶ ἐμεῖς κρίνουμε τοὺς ἄλλους, ψάχνουμε νὰ βροῦμε στὸν πλησίον μας τὸ παραμικρὸ σφάλμα ἐνῶ τὶς δικές μας ἁμαρτίες δὲν τὶς βλέπουμε καὶ οὔτε θέλουμε νὰ τὶς σκεφτόμαστε. Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολὴ τοῦ λέει τὸ ἑξῆς: «Διὸ ἀναπολόγητος εἰ, ὢ ἄνθρωπε πᾶς ὁ κρίνων ἐν ὢ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον, σεαυτὸν κατακρίνεις· τὰ γὰρ αὐτὰ πράσσεις ὁ κρίνων, οἴδαμεν δὲ ὅτι τὸ κρίμα τοῦ Θεοῦ ἔστι κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας.  Λογίζη δὲ τοῦτο, ὢ ἄνθρωπε ὁ κρίνων τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας καὶ ποιῶν αὐτά, ὅτι σὺ ἐκφεύξη τὸ κρίμα τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. 2, 1-3). Μεγάλη ἀλήθεια βρίσκεται σ’ αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου.  Δὲν προσέχουμε τὰ δικά μας ἐλαττώματα καὶ τὶς ἁμαρτίες, ἐνῶ στοὺς ἄλλ...

Ὁμιλία Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου μὲ θέμα: «Οἱ σύγχρονοι ἅγιοι Πορφύριος, Παΐσιος καὶ Ιάκωβος ὡς πατέρες τῶν πιστῶν», ποὺ πραγματοποίηθηκε τὴν Τρίτη 22α Μαΐου 2018, στὸν ἱερὸ ναὸ Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης Ἰδαλίου στὸ πλαίσιο τῶν ἐκδηλώσεων τοῦ ὁμώνυμου ναοῦ, ἐπί τῆ ἀφίξη τῶν ἱερῶν λειψάνων τῆς Ἁγίας Ἑλένης καὶ τοῦ Ἁγίου Γερασίμου τοῦ Μεγαλοχωρίτου.

    Μεγάλη και φοβερή είναι αυτή η εντολή του Χριστού. Όλοι μας, αρχίζοντας από μένα, συνεχώς κρίνουμε και κατακρίνουμε ο ένας τον άλλον και γι’ αυτό θα δώσουμε λόγο στη Φοβερά Κρίση του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού. Θα μας κρίνει Αυτός διότι και εμείς κρίνουμε τους άλλους, ψάχνουμε να βρούμε στον πλησίον μας το παραμικρό σφάλμα ενώ τις δικές μας αμαρτίες δεν τις βλέπουμε και ούτε θέλουμε να τις σκεφτόμαστε. Ο άγιος απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του λέει το εξής: «Διο αναπολόγητος ει, ω άνθρωπε πας ο κρίνων εν ω γαρ κρίνεις τον έτερον, σεαυτόν κατακρίνεις· τα γαρ αυτά πράσσεις ο κρίνων, οίδαμεν δε ότι το κρίμα του Θεού έστι κατά αλήθειαν επί τους τα τοιαύτα πράσσοντας. Λογίζη δε τούτο, ω άνθρωπε ο κρίνων τους τα τοιαύτα πράσσοντας και ποιών αυτά, ότι συ εκφεύξη το κρίμα του Θεού» (Ρωμ. 2, 1-3). Μεγάλη αλήθεια βρίσκεται σ’ αυτά τα λόγια του αποστόλου Παύλου. Δεν προσέχουμε τα δικά μας ελαττώματα και τις αμαρτίες, ενώ στους άλλους βρίσκουμε πολλά σφ...