ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Οι γονείς κατσαδιάζουν τα παιδιά τους για το παραμικρό. Είναι σαν να μην ξέρουν πως γίνεται να τους μιλά κανείς ήσυχα και τρυφερά. Όταν είναι αναγκαίο να θέσει ένας γονιός όρια πειθαρχίας σ’ ένα παιδί, το παιδί πρέπει να νιώθει ότι πίσω από την αυστηρότητα υπάρχει αγάπη. Είναι μεγάλο λάθος να τιμωρείς τα παιδιά τη στιγμή που κάνουν κάτι κακό, διότι τίποτα δεν πετυχαίνεις έτσι. Γέροντα Θαδαίου της Βιτόβνιτσα Αγαπήστε την προσευχή, την κουβέντα με τον Κύριο. Το παν είναι η αγάπη, ο έρωτας με τον Κύριο, τον Νυμφίο Χριστό. Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης Στριφογυρίζουμε απ’ εδώ κι από κει, τυρβάζουμε για μικρά και ασήμαντα πράγματα. Όλ’ αυτά είναι παροδικά, φθαρτά, νεκρά. Ο διάβολος που έχει τη δύναμη του θανάτου μας παγιδεύει στα δίχτυα του, μας τραυματίζει έως θανάτου. Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε, να μην προσκολλιόμαστε σε τίποτε το επίγειο, για να αποφύγουμε τα τραύματά του. Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης ΠΗΓΗ

 

Ζούσε κάποτε στη Θηβαΐδα κάποιος που τον έλεγαν Παύλο και ήταν ευλαβής και φιλακόλουθος. Μέρα και νύκτα παρακολουθούσε την εκκλησία κι έκανε με προθυμία και τις υπόλοιπες διατεταγμένες ακολουθίες. Βλέποντας τον έτσι οι γνωστοί του ευλαβείς και φιλακόλουθοι του λένε: «Κυρ-Παύλε, αφού ούτε γονείς έχεις ούτε γυναίκα θέλεις να πάρεις, γιατί δεν γίνεσαι μοναχός;» Κι αυτός τους απάντησε: «Καλά λέτε. Θα πάω να γίνω μοναχός». Έφυγε λοιπόν και ησύχασε σε κελλί μόνος του και δόθηκε στην άσκηση και τους λοιπούς κόπους και ήταν στο φρόνημα ακμαιότερος . Βλέποντας τον ο πονηρός δαίμονας έτσι αγωνιστή, άρχισε να του παρουσιάζεται κατά φαντασίαν ως άγγελος, να του προλέγει κάποια πράγματα και να τον εμπαίζει. Κι όταν ο δαίμονας κατάλαβε ότι τον έχει υποχείριο, του λέει: «Ο Χριστός αγάπησε υπερβολικά την αγία βιοτή σου και αύριο θα σε επισκεφθεί για να σου δώσει ένα χάρισμα ασκητικής διαγωγής. Εσύ λοιπόν βγες από το κελλί σου και προσκύνησε τον και, αφού λάβης το χάρισμα, μπαίνεις πάλι στο κελλί...

Αδελφός είπε στον αββά Ποιμένα: – «Εάν δώσω στον αδελφό μου λίγο ψωμί ή κάτι άλλο, οι δαίμονες μολύνουν την πράξη αυτή σαν να γίνεται από ανθρωπαρέσκεια». Απαντά ο Γέροντας: – «Κι αν ακόμη γίνεται από ανθρωπαρέσκεια, εμείς θα δώσουμε στον αδελφό ό,τι χρειάζεται». Και του είπε την εξής παραβολή: – «Δυο άνθρωποι ήσαν γεωργοί και κατοικούσαν στην ίδια πόλη. Ο ένας απ΄αυτούς έσπειρε και είχε λίγη σοδειά και ακάθαρτη. Ο άλλος αμέλησε και δεν έσπειρε, γι΄αυτό δεν είχε καθόλου σοδειά. Αν έπεφτε πείνα, ποιος από τους δυο θα είχε να ζήσει;» – «Αυτός που έβγαλε τη λίγη και ακάθαρτη σοδειά» αποκρίθηκε ο αδελφός. – «Έτσι λοιπόν κι εμείς -λέει ο Γέροντας- ας σπέρνουμε λίγα, έστω και ακάθαρτα, για να μην πεθάνουμε από την πείνα». ΠΗΓΗ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου     Επικίνδυνα όσο ποτέ άλλοτε είναι αυτή την χρονιά το ξεφάντωμα (ρεβεγιόν) παραμονή των Χριστουγέννων και μάλιστα σε μία εποχή που τα πάντα γύρω μας είναι εύθραυστα (η ειρήνη, η ευημερία, η κοινωνική συνοχή, η πίστη, η ελπίδα για καλύτερες ημέρες).    Και αυτό διότι η Εορτή των Χριστουγέννων χαρακτηρίζεται ως ημέρα αφιερώσεως στον Θεό, αφού χωρίς τον ερχομό του Χριστού, τίποτα από όλ’ αυτά δεν θα εορτάζαμε.    Πολλοί άνθρωποι ικανοποιούνται απλώς με τον εορταστικό διάκοσμο των ημερών αυτών και με την εγκόσμια χαρά, που τις συνδέει, χωρίς να ασχολούνται με την εμβάθυνση στις πνευματικές εμπειρίες του Μεγάλου αυτού Μυστηρίου.  Όταν ο Σωτήρ του κόσμου γεννιόταν ταπεινός και φτωχός στη γη μας, «ουκ ην τόπος εν τω καταλύματι». Δεν βρέθηκε μια φιλόξενη στέγη για να τον σκεπάσει. Έμεινε τότε ο κόσμος ξένος και αδιάφορος μπροστά στην κορυφαία στιγμή της ιστορίας του. Αν και ο κόσμος εδονείτο από την προσδοκία...

Φρόντιζε σ’ όλη σου τη ζωή να καθαρίζεις την καρδιά σου, ώστε η ψυχή σου αργότερα να μπορέσει ν’ αντικρύσει τον Θεό. Για το σώμα σου και τις απαιτήσεις του φρόντισε μόνο όσο είναι απαραίτητο για να διατηρείται σε καλή υγεία, να είναι ακμαίες οι δυνάμεις σου. Κάποτε θα τελειώσει, θα γίνει χώμα. Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης ΠΗΓΗ

 

Ἔλεγε (ὁ ἀββᾶς Ἡσαΐας) πάλι ὅτι, ἂν θέλει ὁ Θεὸς νὰ δείξει τὸ ἔλεός Του σὲ μιὰ ψυχὴ κι αὐτὴ ξεφεύγει ἀπὸ τὴν κανονικὴ πορεία καὶ δὲν δέχεται, ἀλλὰ κάνει τὸ θέλημά της, ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ πάθει ἐκεῖνα ποὺ δὲν θέλει, ὥστε μ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπο νὰ Τὸν ἐπιζητήσει. Τὸν ἴδιον τὸν ρώτησαν τί εἶναι φιλαργυρία καὶ ἀπάντησε: «Τὸ νὰ μὴν ἐμπιστεύεσαι στὸν Θεὸ ὅτι ἔχει τὴ φροντίδα σου, νὰ μὴν ἐλπίζεις ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ θέλεις νὰ φαίνεσαι σπουδαῖος». Ρωτήθηκε πάλι τί εἶναι καταλαλιὰ κι ἀποκρίθηκε: «Τὸ νὰ ἀγνοεῖ κανεὶς τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ φθονεῖ τὸν πλησίον του». Ρωτήθηκε πάλι τί εἶναι ἡ ὀργὴ καὶ ἀπάντησε: «Φιλονικία, ψέμα καὶ ἔλλειψη γνώσης».  Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ἠλίας, ὁ διακονητής: «Τί δύναμη ἔχει ἡ ἁμαρτία, ὅπου ὑπάρχει μετάνοια; Καὶ τί ὠφελεῖ ἡ ἀγάπη ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ὑπερηφάνεια;»

 

  Το τι είναι πάθος ορίζει με θαυμάσιο τρόπο ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: «Πάθος εστί κίνησις ψυχής παρά φύσιν η επί φιλίαν άλογον η επί μίσος άκριτον η τινός η δια τι των αισθητών» 1. Δηλαδή: Πάθος είναι η παρά φύσιν (μη φυσιολογική) κίνηση της ψυχής η προς παράλογη αγάπη η άκριτο μίσος η για κάποιον (άνθρωπο) η για κάποιο από τα αισθητά (πράγματα). Εξηγώντας ο ίδιος Άγιος τον ορισμό αυτό δίνει μερικά παραδείγματα και λέει ότι τα πάθη μας οδηγούν στο να επιθυμούμε πράγματα η πρόσωπα παράλογα, όπως: «βρώματος παρά τον καιρόν η παρά την χρείαν η γυναικός… της νομίμου. Και πάλιν, όταν οργιζώμεθα η λυπώμεθα παρά το εικός, οίον κατά του ατιμάσαντος η ζημιώσαντος» 2. Και όταν οργιζόμαστε η λυπόμαστε παράλογα, όπως εναντίον κάποιου που μας πρόσβαλε η μας ζημίωσε. Η λέξη «πάθος» προέρχεται από το ρήμα πάσχω. Επομένως, όταν κάποιος έχει ένα η περισσότερα πάθη, τότε πάσχει, υποφέρει! Ο εμπαθής άνθρωπος δεν είναι υγιής αλλά άρρωστος και έχει ανάγκη θεραπείας. Ο ταν κάποιος αρρωσ...

 Κάποτε ένας αδελφός, όταν βρισκόμασταν στην Ν. Σκήτη, περιέπεσε σ’ ένα αμφίβολο λογισμό: «Προσευχόμαστε, αγρυπνούμε …, ωραία αυτά. Όμως κατ’ αυτόν τον τρόπο βοηθούμε και τους άλλους ή μόνον τον εαυτό μας;». Ενώ ετοιμαζόταν να εξομολογηθεί αυτόν τον λογισμό στον Γέροντα, τον πρόλαβε ο δεύτερος και με πρόσωπο που φαινόταν βαθιά συγκινημένο, λέγει στον αδελφό. Απόψε παιδί μου, ο Θεός μου έδειξε το έξης φοβερό θέαμα: Ενώ προσευχόμουν, για μια στιγμή μου φάνηκε ότι βρισκόμουν σε μια πολύ μεγάλη τράπεζα. Στεκόμουν μπροστά σε μια πόρτα που έμοιαζε σαν την ωραία πύλη της εκκλησίας. Μέσα εκεί σ’ αυτόν τον χώρο, αμέτρητα πλήθη περίμεναν σειρά. Εγώ έμοιαζα σαν αρχισιτοποιός. Μέσα σ’ αυτόν τον χώρο διέκρινα και σας να βρίσκεστε κοντά μου. Κόβατε κάτι μεγάλα σαν πρόσφορα και μου τα φέρνατε. Ο άλλος κόσμος περνούσε σε δυο σειρές, στη μια οι ζωντανοί, στην άλλη οι πεθαμένοι. Τους μοίραζα όλους από μια μερίδα ευλογία και φεύγανε όλοι χαρούμενοι. Διέκρινα μέσα πάρα πολλούς γνωστού...

 

    Καθένας ἀπὸ κάποιο γεγονὸς ποὺ τοῦ ἔχει συμβῆ μὲ τὴν βοήθεια ἐνός Αγιου, ἔχει καὶ μιὰ ἰδιαίτερη ἀγάπη στὸν Ἅγιο αὐτόν. Μπορεῖ νὰ εἶναι σοβαρὸ αὐτὸ τὸ γεγονός, μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ἁπλό. Νά, ἐγὼ ἐπειδὴ ἀπὸ μικρὸς πήγαινα στὸ Ἐκκλησάκι τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, ἐκεῖ στὴν Κόνιτσα, ἔχω σὲ μεγάλη εὐλάβεια τὴν Ἁγία Βαρβάρα. Ἡ Ἁγία μὲ βοήθησε καὶ στὸν στρατό, ὅταν μὲ πῆραν στοὺς ἀσυρματιστές, ἐνῶ ἤμουν ἀγράμματος. μὲ βοήθησε ὕστερα καὶ στὸ Σανατόριο μετὰ τὴν ἐγχείριση στοὺς πνεύμονες. Τότε οἱ γιατροί μου εἶχαν πεῖ ὅτι, μόλις θὰ καθάριζε ὁ πνεύμονας, θὰ ἀφαιροῦσαν τὰ λάστιχα καὶ τὸ μηχάνημα. Καὶ ἐνῶ θὰ τὰ ἔβγαζαν σε πέντε μέρες, εἶχαν περάσει εἴκοσι πέντε μέρες καὶ δὲν τὰ εἶχαν ἀφαιρέσει, καὶ ὑπέφερα πολύ. Τὸ Σάββατο 3 Δεκεμβρίου περίμενα τοὺς γιατρούς, γιὰ νὰ μὲ ἐλευθερώσουν ἀπὸ τὸ μαρτύριο αὐτό, ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν φάνηκαν. Τὴν Κυριακή το πρωί, ποὺ ἦταν ἡ μνήμη τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, λέω: «Ἂν ἦταν νὰ βοηθήση ἡ Ἁγία, ἔπρεπε νὰ εἶχε βοηθήσει. Οἱ γιατροὶ ἔφυγαν. Σήμερα, Κυριακή, ἀποκλείε...

Αλεξέγιεβ Ιωάννης (Πνευματικός της μονής Βάλαμο) 20.12.1947   Αδίκως στενοχωριέσαι με τη μελαγχολική σου επιστολή• είμαστε άνθρωποι και οι καταστάσεις μας αλλάζουν. Καλό είναι που γράφεις αυτά που σου συμβαίνουν. Αυτά δε με στενοχωρούν, απεναντίας χαίρομαι που μου τα γράφεις όλα απλά και χωρίς να ντρέπεσαι. Η φαντασία και η μνήμη αποτελούν μία εσωτερική αίσθηση. Μερικές φορές τα περασμένα έρχονται στο νου τόσο ζωντανά, ως να σε σφυροκοπούν. Τότε χρειάζεται προσευχή με συγκεντρωμένη την προσοχή και υπομονή. Η μνήμη πρέπει να γεμίζει από την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου και των αγίων Πατέρων. Με μια λέξη: ο νους δεν πρέπει να μένει αργός. Η μνήμη των περασμένων πραγμάτων πρέπει να αντικαθίσταται με άλλες σκέψεις, οπότε τα παλαιά σιγά-σιγά φεύγουν και μαζί με αυτά και η μελαγχολία. Στην ίδια καρδιά δεν μπορούν να κατοικούν δύο κύριοι. Τα αμαρτωλά πάθη ποτέ δε χορταίνουν. Όσο περισσότερο τα τρέφεις, τόσο πιο πολύ απαιτούν. Είναι σαν τα σκυλιά που έχουν συνηθίσει να...

Όταν τα παιδιά τα μικρά συμβεί να πάθουν εκ βασκανίας, θα παίρνετε ολίγο βαμβάκι, θα το βουτάτε εις το κανδήλι που έχετε εις τας εικόνας, θα αλείφετε το παιδί εις το μέτωπον και το πρόσωπον σταυροειδώς και θα λέγετε τα εξής τροπάρια: Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης, Σταυρός η ώραιοτής της Εκκλησίας, Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός πιστών το στήριγμα, Σταυρός Αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα. Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου τω Σταυρώ προσηλωθείς και τη λόγχη κεντηθείς την αθανασίαν επήγασας ημίν Σωτήρ ημών Δόξα Σοι. Η μπορείτε και με ένα Σταυρό μικρό να τα σταυρώνετε και να λέγετε τα ανωτέρω τροπάρια. Όταν υπάρχει Ιερεύς να τα σταυρώνη εκείνος και να λέγη την εύχήν της βασκανίας. Μετά πατρικής αγάπης και ευχών εγκαρδίων ο πνευματικός σας Πατήρ Αρχιμανδρίτης Φιλόθεος Ζερβάκος ΠΗΓΗ

  ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΤΡΙΚΚΗΣ, ΓΑΡΔΙΚΙΟΥ ΚΑΙ ΠΥΛΗΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ IE ΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ Την Πέμπτη 15η Δεκεμβρίου πανηγυρίζει λαμπρώς το Ιερό Παρεκκλήσιο  του Αγίου Ελευθερίου που βρίσκεται στον αύλειο χώρο των παλιών Φυλακών Τρικάλων  (νυν μουσείο Τσιτσάνη) όπου θα λάβουν χώρα εορταστικές εκδηλώσεις προς Τιμήν του αγιου ιερομαρτυρος ελευθεριου σύμφωνα με το εξής πρόγραμμα: Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2022 Ώρα 06: 0 0-07:30 μ.μ. Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Ώρα 21:30-24:30 Βραδινή Ιερά Αγρυπνία (Όρθρος & Θεία Λειτουργία)    προς τιμήν του Αγίου Ιερομάρτυρος Ελευθερίου στο Ιερό Παρεκκλήσιο  του Αγίου Ελευθερίου. Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2022 Ώρα 07:30-10:30 π.μ. Όρθρος και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Ώρα 05:30 – 06:30 μ.μ.   Μεθέορτος Εσπερινός και Ιερά Παράκληση του Αγίου Ελευθερί...

    Κάποτε χριστιανοί μου κάποιος μοναχός, έφυγε από το κοινόβιο και την ευλογημένη υπακοή και πήγε στην έρημο να γίνει ησυχαστής. Ο λογισμός του απαιτούσε να αφοσιωθεί μέρα νύχτα στη μελέτη και θεωρία του ονόματος του Ιησού Χριστού και μάλιστα στο μυστήριο της Τριαδικότητος του Αγίου Θεού. Έτσι πίστευε ότι θα μπορούσε μέσα στην ερημιά και στη γαλήνη της ησυχίας να ενωθεί με τον Θεόν χωρίς μέριμνες και χωρίς σκοτούρες. Ύστερα όμως από δύο τρεις ημέρες, δεν μπορεί κανένας να αντέξει και παραπάνω εδώ που τα λέμε, σε κάποια στιγμή των ιερών του στοχασμών, αισθάνθηκε κοντά του την παρουσία κάποιου; Τι ήταν; Ένα μικρό ποντίκι. Είχε ανεβεί στην μπαλωμένη και τρύπια παντούφλα του, και μύριζε το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού του. Έτσι αποσπάσθηκε η προσοχή του και ήταν αδύνατον να κρατήσει αμετακίνητό το νου του, στην ενθύμηση του Θεού και στην προσευχή του. Το είδε και είπε μέσα του, τι είπε μέσα του τώρα, «Εγώ άφησα τα πάντα για να επικοινωνώ αμέριμνα και σωστά με τον Θε...

Μελετώντας κανείς τη ζωή του Κυρίου μας μέσα άπο τις σελίδες της Αγίας Γραφής διαπιστώνει πως ύπαρχουν κάποια μικρά σημεία, κάποιες λεπτομέρειες, που εκ πρώτης όψεως μπορεί να φαίνονται ασήμαντες, αν όμως τις έξετάσει προσεκτικότερα, θα δει πως και αύτές οι λεπτομέρειες έχουν τη θέση τους, την σημασία, την άξια τους. Μια τέτοια συγκλονιστική λεπτομέρεια μας περιγράφει ο ιερός ευαγγελιστής Λουκάς. Μεσάνυχτα Πέμπτης προς Παρασκευή ο Κύριος βρίσκεται ενώπιον των αρχιερέων Άννα και Καϊάφα. Μόνος. Χωρίς τη συνοδεία, τη συμπαράσταση των μαθητών, την υποστήριξη του Πέτρου, την οποία λίγο πριν Του είχε υποσχεθεί. Την ίδια ώρα, στον Ιδιο τόπο, μπροστά σε μια δούλη αυτός ο μαθητής, ο Πέτρος, θα αρνηθεί τον Κύριο τρεις φορές. Και μάλιστα με όρκους και αναθεματίζοντας και καταρώμενος τον έαυτό του, είπε ότι δεν γνωρίζει τον Κύριό του! Ο πειρασμός ήταν μεγάλος και το αμάρτημα βαρύ. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε το λάλημα του πετεινού. Ήταν το σημάδι που είχε βάλει ο Κύριος για να τον ξυπνήσ...

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου  Σκοπός της εν Χριστώ ζωής μας, είναι η μεταμόρφωση του βαπτισμένου Χριστιανού σε Φάρο, ιδίως σήμερα που το άγχος και τα προβλήματα μαστίζουν τους ανθρώπους,  αλλά και η ευαισθητοποίηση της κοινωνικής προσφοράς προς τον συνάνθρωπο .  Η εορτή των Θεοφανίων αλλά και της Φωτοφόρου Αναστάσεως του Κυρίου, είναι η αφετηρία για σκέψεις και προβληματισμούς, ακόμα και για το δικό μας βάπτισμα, το οποίο δυστυχώς δεν ενεργοποιούμε, ώστε να καλυτερεύσουμε τον τόπο των βασάνων και των παθών μας, αυτής της ζωής που είναι η πρόγευση των αιωνίων κολάσεων και βασάνων, κατά τον άγιο Ιγνάτιο Μπριαντσιανίνωφ (Επίσκοπος Καυκάσου και Ευξείνου Πόντου), καθώς και της βίωσης της Αναστάσεως του Χριστού ώστε με το Χριστός Ανέστη να μεταλαμπαδεύεται το ανέσπερο φως της Αναστάσεως.  Γι’ αυτό ο Κύριός μας ήλθε στην γη, ώστε να καταργήσει αυτόν τον τόπο των βασάνων και με το Ευαγγέλιό του και την Ανάστασή του, να δώσει την λύτρωση, την χαρά και τη...

 

Γέροντας Χριστόδουλος Καθηγούμενος Ι. Μ. Κουτλουμουσίου Η φιλαυτία -δηλαδή η παράλογη αγάπη προς το σώμα μας- ξεριζώνει τη φιλανθρωπία. Ενισχύει και εξαγιάζει την πλεονεξία. Κατατεμαχίζει την ίδια την ανθρώπινη φύση, αφού ο καθένας ασχολείται και μεριμνά μόνο για τον εαυτό του. Εξαιτίας αυτής, της φιλαυτίας, γινόμαστε σε όλα ιδιοτελείς και καταναλωτικοί -καταναλώνουμε τον κόσμο για να ικανοποιήσουμε τα πάθη μας, σχετιζόμεθα με ανθρώπους στοχεύοντας στο ατομικό συμφέρον, και το ίδιο μπακαλίστικο πνεύμα μεταφέρουμε στη σχέση μας με τον Θεό. Η φιλαυτία μας κάμει να θέλουμε να αποκτούμε, να κατέχουμε κατ’ αποκλειστικότητα ακόμη και την αγάπη των άλλων. ΠΗΓΗ