Πατέρες και αδελφοί,
Ο μοναχός και ο αγωνιστής χριστιανός είναι
πνευματικοί μαχητές σε κάθε στιγμή της ζωής τους από την γέννηση μέχρι τον
θάνατό τους. Είναι όμως ανάγκη να γνωρίζουμε την τέχνη αυτού του αοράτου
πολέμου και από ποία μέρη έρχεται εναντίον μας ο νοητός εχθρός.
Ο άγιος Μελέτιος ο Ομολογητής μας λέγει ότι ο
πειρασμός έρχεται από έξι σημεία εναντίον μας, ενώ ο άγιος Νικόδημος ο
Αγιορείτης γράφει από οκτώ, δηλ. από επάνω και από κάτω, από δεξιά και
αριστερά, από εμπρός και πίσω και από μέσα και έξω.
Στην συνέχεια θα ομιλήσουμε εκτενέστερα για
τον πολυμερή αυτόν πόλεμο του διαβόλου με την βοήθεια του Πανάγαθου Θεού.
1. Ο από επάνω πειρασμός:
Είναι δύο ειδών: Το πρώτο συμβαίνει όταν
αρχίζουμε να κάνουμε μία αδιάκριτη και απερίσκεπτη άσκηση που υπερβαίνει τις
δυνάμεις μας, όπως επί παραδείγματι: υπερβολική νηστεία, συνεχή αγρυπνία,
πολλές μετάνοιες, και άλλες υπερβολικές ασκήσεις. Αυτή η άσκηση έχει ως
αποτέλεσμα να αδυνατίζει το σώμα μας και να αδυνατούμε να εργασθούμε τις αρετές
του Χριστού. Συγχρόνως ταράζεται ο νους μας γιατί δεν αναπαύεται σ’ αυτού του
είδους τις ασκήσεις. Το δεύτερο είδος πειρασμού συμβαίνει όταν ερευνούμε την
Αγία Γραφή χωρίς να διαθέτουμε την ανάλογη πνευματική ηλικία και κατάσταση με
αποτέλεσμα, εάν κάποιος δεν ευρεθεί να μας χαλιναγωγήσει, θα φθάσουμε στην
τρέλλα, την αίρεση και την βλασφημία του Θεού.
Η Αγία Γραφή είναι η απύθμενη θάλασσα της
σοφίας του Θεού και απ’ αυτό το νερό εμείς πρέπει να βγάλουμε όσο είναι δυνατόν
και απαραίτητο για να ανακουφισθούμε από την πνευματική μας δίψα. Απ’ αυτό το
νερό ο άνθρωπος βγάζει με τον κουβά και απ’ αυτόν στην κανάτα και από εκεί
παίρνει με ένα ποτήρι να δροσισθεί και δεν προσπαθεί με μία φορά να βγάλει το
νερό της σοφίας του Θεού έξω, διότι δεν έχει τα κατάλληλα εργαλεία και υπάρχει
βεβαίως ο φόβος να πνιγεί. Έτσι πνίγηκαν πολλοί ερευνητές των Γραφών λόγω της
υπερηφάνειάς των και έγιναν αρχηγοί αιρέσεων και οδήγησαν μαζί με τους εαυτούς
των χιλιάδες ψυχές στον Άδη.
2. Ο από κάτω πειρασμός:
Από κάτω έρχεται ο πειρασμός και μας πειράζει
με την ακηδία και οκνηρία για την επιτέλεση των έργων της αρετής και των
εντολών του Θεού. Ένα παράδειγμα: Όταν κάποιος είναι δυνατός και υγιής στο σώμα
και εκ προθέσεως αποφεύγει τις δουλειές η τα διακονήματα της Μονής, τα οποία
είναι ανάλογά των δυνάμεών του. Η ένας λαϊκός, ο οποίος δεν θέλει να κοπιάσει
για τα έργα των αρετών, την νηστεία, την αγρυπνία, την υπηρεσία και βοήθεια του
πλησίον, την προσευχή κ.λ.π. Με την αδιαφορία η οκνηρία μας αυτή στερούμε από
την ψυχή μας τον μισθό των πνευματικών έργων, επειδή δεν κοπιάζουμε στην
εφαρμογή των θείων εντολών. Καθένας από εμάς λοιπόν, έχουμε καθήκον να
ανεβαίνουμε τις πνευματικές βαθμίδες των αρετών, γνωρίζοντας ότι η μέση και
διακριτική οδός είναι η βασιλική, διότι τα άκρα είναι του διαβόλου.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
